door Joke op 15 sep 2007, 09:04
Ik kan er niet aan, dat een mens als kwaadwillend persoon geboren wordt.
Ik heb hetzelfde (in een iets andere vorm) verzucht nadat ADHD bij een extreem moeilijke ll. was vastgesteld: ik kan me niet voorstellen dat iemand zulke dingen moedwillig doet. Toen werd ik door mijn directeur uitgemaakt voor naïef.
Een afwijking zorgt voor de meest bizarre gedragingen, daar ben ik in de loop der jaren nu wel achter. Voor hetzelfde geld komt het zelfs nooit naar buiten in een gunstig leefklimaat, maar het sluimert wel in die hoofden.
Iemand in het onderwijs zou dus eigenlijk beter moeten weten.
Wij maken met z'n allen dagelijks mee, dat er bij een kind een soms niet te traceren afwijking wordt geconstateerd.
Ik denk dan aan het kleutertje, dat steeds klasgenootjes kneep (ook vriendinnetjes), de jongen die dagelijks lachend iets van een ander vernielde, de letterlijk uitgevoerde opdrachten die hele rare gevolgen kunnen hebben, het meisje dat stemmen in haar hoofd hoorde en dingen 'moest' doen, de drang tot stelen, enz.enz.
Alles wat hierboven staat (en nog veel meer!) heb ik gewoon op school meegemaakt, soms bij kinderen die net vier waren en soms bij 12-13 jarigen en verder bij elke andere leeftijd. In bijna alle gevallen zat een (uiteindelijk) herkenbaar patroon dat uiteindelijk tot een bepaald syndroom/ bepaalde afwijking teruggebracht kon worden en ...... wat een geluk is: behandeld kon worden en begeleid, omdat men wist wat het was.
Maar hoeveel kinderen in de loop der eeuwen zijn, toen de eerste verschijnselen zich voordeden, niet behandeld, omdat men niet eens wist wát het was? (Er is ook nog een tijd geweest dat de ouders overal de schuld van kregen.)
Soms neemt de afwijking dan extreme vormen aan en daar zijn wij af en toe, gezien de wereldgeschiedenis, getuige van. Tenminste, zo zie ik het.
Wat de doodstraf betreft: wij veroordelen mensen die doden. Kun je dan zelf een mens doden omdat hij gedood heeft?
Dat maakt jou tot een moordenaar die je zegt te veroordelen.
En dan nog alle gevallen waarbij iemand vals beschuldigd is.
Ook hierin ben ik altijd heel naïef geweest. Ik ging er vanuit dat als je het niet gedaan had je dat makkelijk kon bewijzen.
Ja, aan jezelf omdat jij vanuit de waarheid redeneert, maar doordat mensen aan de basis van die bepaalde waarheden twijfelen kun je in een bewijsvoering menigmaal een verkeerde weg in slaan, die toch telkens weer aantoont dat je iets wel gedaan hebt terwijl dit niet zo was.
Ik benijd rechters en juryleden niet.