Leerkracht worden... een keuze of ervoor geboren?

[juf naomi]

Ik wist al vanaf de kleuterklas dat ik juf wilde worden. nooit getwijfeld en zelf van het vwo af gegaan om havo te gaan doen, waarom moeilijk doen als het makkelijk kan.
Ik denk nu wel es dat ik misschien toch wel vwo had moeten doen, omdat ik ook wel voor het voorgezet onderwijs wil, maar toch juf ben ik en zal ik blijven. Speelde altijd juf vroeger en vanaf dag 1 heb ik stage heerlijk gevonden. Ook nooit moeite mee gehad en altijd leuke stages, dus het zal wel in me zitten.
geloof echt dat je er gevoel voor me hebben en het in je moet hebben van jongs af aan. een vriend van mij wilde het ook, maar heeft het gewoon niet in zich. is dan ook in het tweede jaar gestrand. heel jammer, maar het moet echt in je zitten. gelukkig zijn er genoeg mensen die het in zich hebben

[juf_esther]

Ik wilde mijn hele leven al juf worden.. Ervoor geboren dus

Ik riep altijd al dat ik voor de klas wilde.. Als kind keek ik al veel naar hoe leerkrachten het voor de klas en in omgang met de kinderen deden en dan fantaseerde ik over hoe ik het zelf later zou doen.

Met turnen stond ik al vaak voor de groep om de kleintjes les te geven!!
Op campings trokken kleine kinderen altijd naar mij toe. Ik hielp ook altijd bij animatieteams. Kortom, het zit er vanaf de geboorte al in geloof ik.
En ik ben daar superblijj mee en heel trots op! Kan niet wachten op mijn eigen klasje, maar dat gaat nog even duren!!

[KT Belle]

Ik denk zo dat de meesten van ons eerst een andere carriere voor ogen hadden, en uiteindelijk toch voor het basisonderwijs hebben gekozen. Ik ben erg benieuwd naar de verhalen.

Dusse:
Wat deed je hiervoor?
Waarom ben je daarmee gestopt?
Waarom heb je vervolgens voor het basisonderwijs gekozen?

[KT Belle]

Mijn eigen verhaal dus maar eerst:

Ik ben 25, heb Bestuurskunde gestudeerd in de richting veiligheid, en ben daarna gaan werken als Rijkstrainee. Dat programma vond ik echt superleuk, veel contacten met collega's, elke keer een andere werkplek, veel opleiding. Helaas viel het werk me zwaar tegen. Ik had verwacht echt iets te kunnen betekenen voor de maatschappij (ik weet het, cliché) maar dat is door de vele lagen onmogelijk. Toen ben ik gaan zoeken naar iets dat dichterbij de werkelijkheid lag, en heb eerst gesolliciteerd bij gemeentes, als ambtenaar veiligheid. Ookal kwam ik telkens ver, ik werd toch elke keer net niet aangenomen, en daardoor ben ik gaan nadenken: Wil ik hier wel mee verder?

Ik heb een loopbaanadviseur in de arm genomen, vele testen en gesprekken gedaan en daar kwam uit dat ik 'iets educatiefs' moest gaan doen. Ik zat al tijden te denken aan het basisonderwijs, maar durfde niet mijn bekende weg los te laten. Na dat advies heb ik toch de knoop doorgehakt, en een paar dagen later mijn baan opgezegd en me ingeschreven.

Maar waarom nou basisonderwijs? Ik vond het van kinds af aan al geweldig om anderen iets te leren. Ik zat in een gemengde klas (3,4,5) en op mijn school werkte het zo, dat je als groep 3'er eerst naar een oudere klasgenoot ging, en dan pas naar de juf. Ik vond dat heerlijk: als ik iets kan uitleggen, snap ik het.
Daarnaast ben ik altijd dol geweest op kinderen en de ontwikkelingen die ze doormaken. Tijdens mijn studie had ik weinig met kinderen te maken, maar sinds kort woon ik weer in een kinderrijke buurt en ik vind het heerlijk! Al dat geluid op straat, altijd wat te doen.

Ik hoop dat ik jullie geinspireerd heb!

[Summer]

Tja, inderdaad. Ik wist nooit echt wat ik wilde worden. Ook vroeger (ik ben pas 27, hoor ;D) wist ik het nog niet. Dit in tegenstelling tot m'n dochter van bijna zes, die weet al precies wat ze wil worden (dokter, dus). De vraag is inderdaad zo cliché.
Ik heb een jaartje MTS gedaan. M'n moeder had deze opleiding ook gevolgd, dus ik dacht: misschien is dat wel wat voor mij. Maar ja, 't viel toch tegen. Ja en als je 16 bent en je 'moet' dan gaan kiezen in welke richting je derest van je leven wil gaan werken, is dat toch een hele stap :-\. Wist ik veel!!!
Ik heb de MEAO afgemaakt, heb nog een toeristische opleiding gevolgd en ook daar weer een diploma gehaald. 't Leek me leuk om in het buitenland te werken met kinderen.(entertainment-kant).
Na veel opleidingen moet je uiteindelijk toch de arbeidsmarkt op. Je kan nu eenmaal niet voor altijd op school zitten ( dacht ik). Ik heb dus diverse banan gehad, maar helaas in geen van allen ECHT voldoening kunnen vinden. :'(
Samen gaan wonen, trouwen, een mooie, lieve dochter...maar dat werk, dat bleef maar sleur. Ik heb ondertussen nog m'n beveiligingspapieren gehaald en vier jaar onregelmatig gewerkt.
Heel lang ben ik opzoek geweest naar wat ik nu echt wilde. Uiteindelijk had ik me twee jaar geleden aangemeld voor de PABO, maar twijfelde toen nog té veel (financiën, oppas, etc).
M'n dochter zit nu zelf bijna twee jaar op de basisschool en ik zie hoe leuk het is en hoe enthousiast de leerkrachten zijn en blijven. Zelf ben ik als ouder zeer actief op school (dat zal komende jaren dus wel wat afnemen) en heb laatste twee maandjes zelfs bijna fulltime meegeholpen. 't Was een zeer drukke periode met van alles en nog wat. Er gaat stiekum toch veel tijd in dingen zitten die je als ouder normaalgesproken niet ziet en daarbij zie je natuurlijk ook wel de mindere momenten, maar die kunnen niet op tegen de positieve dingen die er zijn. Het heeft me net dat laatste zetje gegeven dat ik nodig had om de knoop door te hakken. Ik weet het nu echt zeker!!!
Cliché, maar kinderen zijn inderdaad de toekomst en ik wil ze graag een goede basis meegeven (tja, ik blijf altijd het type 'wereldverbeteraar' )
Enne, ik ben er nu pas achter...ookal heb je gekozen voor een bepaalde richting, het is nooit te laat om te switchen!!!
In september start ik met de voltijd en ik kan je zeggen dat ik er zin in heb!!!

[KT Belle]

Ik hoop dat er nog meer reacties komen, ben erg nieuwsgierig.

[Krul]

nou nieuwsgierige koosje ik ga PABO doen omdat ik eigenlijk altijd al juf heb willen worden.
door ziekte heb ik het de eerste keer niet af kunnen maken, ik moest na 3 maanden al stoppen.
dus nu, 3 jaar later, ga ik het weer proberen. dit keer in deeltijd ipv voltijd.

[lachebek]

Hoi!
Waarom de PABO? Sinds vier jaar werk ik op een basisschool als onderwijsassistente,geniet enorm van mijn werk, mag veel les geven ivm combinatiegroepen, maar toch.....wil ik graag mijn eigen toko! Door een leuke samenwerking met collegae heb ik veel in de klas meegeholpen,uitwerken van thema;s en ook het aankleden van de klas, maar ja...het blijft de klas van een ander.. .daarom ACTIE...op naar een eigen klas...dus..papiertje halen. Het werken met kinderen is echt een feest en ik wil dus nu een echte juf worden met een bijpassend salarisstrookje...ook meegenomen maar niet het belangrijkste! : ;D
Ik ga naar de HHS deeltijd.....ik heb er zin in!

[Juf Jessi]

Goh, leuk om de verhalen van anderen te lezen. Zo zie je nog maar eens dat het raar kan lopen...

Ikzelf heb eerst het Grafisch Lyceum gedaan (multimedia vormgeven) maar ik kwam er al tijdens mijn stages achter dat het vak voornamelijk bestaat uit hele dagen achter de pc. En die pc zegt niets terug... bovendien gaat het in de grafische branche vaak niet om creativiteit maar om geld. En daar heb ik dus geen leven lang zin in. Ik ben een tijdje leiding geweest bij de kleinste scouts en dat vond ik erg leuk, bovendien lijkt het me heerlijk om de kids dingen bij te brengen en creatief met ze bezig te zijn. Ik ben benieuwd! ;D

[Juffie Nine]

Of ik ervoor geboren ben om juf te worden??
Ik weet het werkelijk niet, want ik moet nog aan de PABO beginnen.
Misschien zit het in m'n genen, want mijn moeder werkt ook in het onderwijs.
Maar of je nou van kleins af aan al interesse in kinderen hebt of dat het pas later boven is gekomen is voor mij van minder belang.
Het enige wat ik weet is dat ik het NU geweldig vind met kinderen bezig te zijn en dat ik niet kan wachten daar eindelijk mee te beginnnen! ;D

[bovenbouwjuf]

Ik heb eerst SPH gedaan, een jaartje gewerkt en toen de deeltijd pabo gedaan. Nu werk ik voor alweer het vijfde jaar en ik vind het mooi werk. Ik denk wel dat het je moet liggen (geboren voor...) om met kinderen om te gaan. Ze zijn niet altijd even lief en volgzaam. Als je niet aanvoelt hoe je daar mee om moet gaan, is het een zwaar beroep.

[tine]

Ik heb dit topic nog eens doorgelezen, en merk toch dat ik er behoorlijk over nadenk of ik 'geboren' ben om voor de klas te staan..
Ik wilde nóóit juf worden.. leek me vreselijk. Ik weet nog dat een decaan ooit zei dat de Pabo misschien een optie was, en ik snapte die man maar niet. Ik weet niet wat het was wat me zo tegenstond hoor..
Toch begon ik aan de pabo, eerlijk gezegd omdat ik niet wist wat ik anders moest doen..
Maar ik moet zeggen; tijdens die vier jaar op de Pabo groeit dat gevoel van 'leekracht-zijn' wel. Je mentaliteit verandert ook behoorlijk.
Talent geloof ik trouwens niet zo in.

En toch.. zie ik mezelf nog steeds niet mijn hele leven fulltime voor een klas staan. Voorlopig lijkt het me super, maar niet mijn hele leven.
Ik heb het gevoel (degenen die het topic over doorstuderen na de pabo lezen weten dit denk ik wel..) dat ik nog niet klaar ben.. ik wil méér, ik wil nog even blijven leren, want er zit zoveel meer áchter het onderwijswereldje, en dát trekt me!


oh en genen; mijn moeder zit ook in het onderwijs.. ik heb toch het idee dat je door je ouders ook wel sneller een keuze maakt voor het onderwijs. Gek iets he!?

[Sunny]

Ik wilde nóóit juf worden.. leek me vreselijk.
Dat had ik eerst ook altijd!
Ik wilde heel graag journalistiek studeren, maar dat was te ver reizen voor me en anders moest ik op kamers en dat wilden mijn ouders liever niet :-\
Toen zei een keer familie van me: 'Goh, lijkt de pabo je niet iets?' Uiteindelijk ben ik bij een open dag gaan kijken, en het leek me toch wel leuk. En ik weet nu dat ik met de pabo een hele goede keuze heb gemaakt. Maar of ik er echt voor geboren ben... dat weet ik niet hoor!
Misschien wil ik ooit nog wel iets anders gaan doen. Maar wel iets wat in ieder geval met onderwijs te maken heeft.
Maarja...eerst ga ik de pabo afmaken! ;D

[Meester-Koen]

Vroeger wilde ik net als mijn vader timmerman worden. Ik ging in de (zomer-)vakanties vaak mee naar de bouw. Voor mij was het dan feest, een hele dag met m'n vader op stap op de bouw en helpen verdiepingstrappen in elkaar zetten. Stoer!
Later heb ik bij hem in de fabriek veel vakantiewerk gedaan. Ik kwam er zo ook achter dat het toch niet helemaal mijn vak was. Inmiddels stroomde ik door naar de Havo (als enige in het gezin). Daar kwam ik op het idee dat lesgeven wel interessant was. Ik wilde graag kennis overbrengen, kinderen dingen leren. Geschiedenis of aardrijkskunde, dat leek me wel wat, of het basisonderwijs.
In het vierde jaar ben ik gaan kijken op de Pabo bij mij in de buurt en toen wist ik het: Pabo! Inmiddels ben ik bijna zeven jaar verder en ben ik de trotse meester van een SBAO klasje met 11 kids!
Ik ben blij dat ik geen vakdocent geschiedenis of aardrijkskunde ben geworden. Ik denk dat me dat op den duur niet de voldoening had gegeven die ik nu krijg.

[juf an1ta]

Sinds mijn 5e wist ik al dat ik dierenarts zou worden. Maar helaas, het lot besloot anders. Na 2x uitgeloot te zijn, heb ik een andere volkomen willekeurige richting gekozen en die studie heb ik dan ook niet afgemaakt. Ik ben toen als secretaresse gaan werken, daar was ik best goed in ook en dat heb ik een aantal jaren met plezier gedaan.

Pas toen ik zelf kinderen kreeg ben ik het onderwijs als optie gaan zien. En nu is het wel mijn passie moet ik zeggen!