'Beroepsgeheim': Wat vertel jij wel en wat niet?

[jennifervd]

( Ik weet niet goed waar dit bericht thuis hoort, vandaar mijn post hier...)

Ik merk dat ik het soms nog best lastig vind...het feit dat je als leerkracht te maken hebt met een 'beroepsgeheim'.
Dit geheim snap ik hartstikke goed....maar toch heb je ook te maken met de drang: 'ik moet dit even kwijt bij...'.

Hebben jullie dit ook?
Wat vertel je wel en niet thuis (aan je vriend(in), ouders etc.)?

[juf_miriam]

Hmmm...da's een goeie!

Verschillende dingen vertel ik wel thuis. Ik moet mijn verhaal ergens kwijt en vind het fijn om dat thuis te doen. Namen noem ik niet altijd, maar omdat ik in Helmond werk en een stuk van mijn werk vandaan woon, heb ik niet snel het risico dat mijn vrienden kinderen en/of ouders kennen.
Het ligt er ook wel een beetje aan waar het over gaat. Meestal bekijk ik het per situatie. Leuke dingen vertel ik vaak wel, maar dingen die toch iets meer prive zijn probeer ik voor me te houden. Toch is dat soms moeilijk!!

[jennifervd]

Vind ik ook hoor! En de leuke dingen zijn inderdaad super om te vertellen...maar juist de 'moeilijke kinderen, gezinnen en verhalen' zijn de verhalen die ik zo graag even kwijt wil.


Mijn probleem is dan ook nog eens dat mijn moeder als overblijfmoeder op mijn school werkt, ik in mijn woonplaats werk en dus iedereen ken.

[zomerjuffie]

Vind ik ook hoor! En de leuke dingen zijn inderdaad super om te vertellen...maar juist de 'moeilijke kinderen, gezinnen en verhalen' zijn de verhalen die ik zo graag even kwijt wil.


Daarom werk ik niet graag in mijn eigen woonplaats!

[Geoffrey]

Als ik iets op mijn lever heb, en het is erg persoonlijk, dan maak ik er altijd een heel algemeen verhaal van waarin ik probeer alle mogelijke herkenning te voorkomen. Verder vertel ik bepaalde dingen gewoon helemaal niet, of hooguit aan mijn moeder als er écht wat van m'n hart moet.

[Anita]

Of ik vertel het via MSN of mail aan iemand die het kind en de situatie absoluut niet kent.

[Priscilla]

Het is inderdaad op sommige momenten vrij moeilijk, maar ik moet zeggen dat ik tegen Ralph best veel vertel en ook tegen mijn vader. Maar die luisteren alleen zodat ik het kwijt ben en verder wordt er niks mee gedaan. Ik woon 20 kilometer van mijn werk dus zoveel kan er niet gebeuren als mijn vader en vriend dingen weten!

[jennifervd]

Hoe zouden jullie dit aanpakken in mijn situatie?

Mijn werk, collega's en kinderen zijn voor mijn moeder bekend.
Ik moet verhalen dus echt heel ver omdraaien want vaak herkent ze anders toch de persoon waar het om gaat.

Ik noem nooit namen of zo maar als overblijf moeder pik je ook dingen van de dag op....en dus worden de situaties soms toch herkent...

[tinka]

Moeilijk, Jennifer! Wat doet je moeder ermee als ze situaties herkent?
Ik vertel alles aan mijn man, hij kent de kinderen niet waar het om gaat en ik moet mijn verhaal gewoon kwijt. Ik praat er ook wel met collega's over, maar dat is toch anders.

[jennifervd]

Inderdaad...ik praat wel degelijk met collega's maar dit is toch heel anders.

Mijn moeder vind het eigenlijk (stiekem) heel interessant om te horen.
Dit maakt het ook zo lastig, ze kent de ouders, de kinderen en dus vind ik dat ze bepaalde dingen niet hoort te weten (die ik wel weet).

[thomas]

Dan zou ik toch proberen het niet te vertellen, maar aan iemand anders.
Zelf zeg ik erg veel tegen mijn vriendin en ouders. We wonen zelf in een andere stad, mijn ouders ook een eindje weg dus dan kan het wel.