Ik wil met U aangesproken worden

[marjan]

Vind je dat leerlingen persé u moeten zeggen of kunnen ze ook respect hebben wanneer ze je tutoyeren?

[-Lin-]

liever geen u, daar wordt je zo oud van! Ik merk wel dat het nu voor mij echt wennen is om 'je' te zeggen op de pabo, terwijl we op de middelbare school verplicht u moesten zeggen...

[juf_miriam]

Bij mij ook liever geen U.
Ik denk dat U of jij niets te maken heeft met respect. Respect zit 'm niet in een woordje, maar iets dieper dan dat.

[juf mama]

Respect zit inderdaad niet in het woordje u. Mijn ouders zijn nog wel van een generatie die met u aangesproken wensten te worden toen wij klein waren, dus doe ik dat bij hen en andere ouderen vaak vanzelf. Zelf vind ik je prettiger. Ik ben gewoon ik, juf Amna voor de kinderen en dus een jij.

[Anita]

Ik vind inderdaad ook dat respect niet in het woordje U zit. Zelf heb ik hel wel geleerd en ik zeg dan ook automatisch U tegen onbekende die een stukje ouder zijn dan ik. Waarop ik dan vaak aangesproken wordt dat ik 'jij' moet zeggen.

[thomas]

Respect zit idd niet in het woordje u, maar op de manier hoe kinderen je aanspreken. In die toon zit respect (of niet)

[marjan]

Op het VMBO is het de regel om docenten aan te spreken met U. Eerst dacht ik dat ik dat onzin zou vinden (ik ben immers nog zo jong), maar ik ben er nu zo aan gewend dat ik het raar vind als ze me 'je' noemen. Dan zeg ik er soms ook iets van, maar dan alleen als ik merk dat de toon ook respectloos ik. Dus zoals Thomas ook al zegt, het zit niet in het woordje, maar in de toon.

Jullie hebben nu je mening gegeven over basisschoolleerlingen die je niet met U hoeven aan te spreken. Verandert die mening wanneer we het hebben over scholieren van de middelbare school?

[Joke]

Respect hangt niet af van een woord, zelfs alleen mijn voornaam (verboden op school) klinkt soms nog respectvoller dan lln. die me met u en juf aanspreken.

[Ikke!]

Ik ben het met iedereen eens. Het woordje u geeft niet meer respect.
Ik zelf voel me daardoor altijd erg oud. Net als bij mevrouw.

Liefs Nicole

[Priscilla]

Ik sluit me aan bij de rest.

[Cinderella]

Ik vind U ook niet nodig. Liever niet zelfs!
Ik moet echter wel wennen aan de familaire correspondentie met bv docenten van de pabo. Ik stuur een mailtje, aanhef: Hallo... (heb 'Beste' al snel afgeleerd) en krijg altijd mail terug dat begint met 'Hoi ...' of zelfs 'Ha ...' en eindigt met 'Groetjes'.
Ik kan er maar niet aan wennen... Sommige docenten weten niet eens welk gezicht er hoort bij mijn naam maar dat zul je niet denken als je de mails leest.

[Tom]

Verandert die mening wanneer we het hebben over scholieren van de middelbare school?

Ten eerste sluit ik me aan bij wat hierboven gezegd werd, dat "u" niet per definitie respect afdwingt, maar meer de manier waarop iets gezegd wordt. Kan me ook voorstellen dat je op de basisschool met "je" aangesproken wil worden. (Het argument dat je je 'oud' voelt als je met 'u' wordt aangesproken vind ik wat minder, maar goed).

Los daarvan wil ik op mijn (middelbare)school met U aangesproken worden. Dat heeft ook te maken met het feit dat álle docenten met U aangesproken worden. Ook al ben ik wat jonger, dan wil dat niet zeggen dat iedereen me zo maar mag tutoyeren. Vaak krijg je dan vragen als: "Weet jij misschien hoe ik dit moet doen?", en dan heb ik toch zoiets van: hmmm.. Het is misschien even wennen, maar ik voel me niet ouder omdat iemand U tegen me zegt.

Leerlingen die ik langer ken, die ik dus al meerdere jaren in de klas heb en waar ik een goede band mee heb, díe mogen 'je' zeggen. Dat zeg ik ze niet expliciet, maar wanneer ze het doen - op een normale manier - dan maakt het me niks uit. Maar als Jan en alleman met 'jij' en 'je' tegen me begint te gooien, dan is mijn standaard reactie: "Zeg maar U tegen jij". En dan weten ze het weer, en dan vinden ze het weer normaal om U te zeggen.

[Geoffrey]

Je of u... het maakt mij niet uit. Het gaat inderdaad om de toon waarop het wordt gezegd. Wel vind ik dat leerlingen me "meester" moeten noemen. "Hé, Geoffrey!"... dat zeg je tegen een vriendje of een goede kennis. Ik ben geen vriendje van de kinderen en ook geen goede kennis, maar hun onderwijzer.

[juf_miriam]

Inderdaad...
Toevallig had ik daarstraks een leerling op msn (ik heb voor leerlingen een apart msn-adres). Zij vroeg hoe ze mij op msn moest noemen. Gewoon juf of gewoon 'als een vriendin'.
Dat vind ik ontzettend moeilijk.
Ik heb gezegd dat ze niet overal 'juf' voor hoeft te zetten, maar dat ik wel juf ben, dus geen 'gewone vriendin'.
Wat zouden jullie geantwoord hebben??

[marjan]

Ik merk dat leerlingen mij wel veel sneller tutoyeren omdat ik jong ben. Sommige leerlingen spreken me standaard met 'je' aan en als ik dan navraag bij collega's, blijkt dat die door deze leerlingen wel met U worden aangesproken.
Laatst sprak een leerling me aan met 'je'. Toen ik hem vertelde dat ik voor hem een 'u' was, reageerde hij met: "Hoezo, hoe oud ben je dan?" Toen ik hem vroeg wat dat er toe deed, zei hij "Je bent nog hartstikke jong ja."
Ja, ik kan wel jong zijn, maar ik ben wel zijn docent, en ik wil dat ze met mij net zo omgaan als met andere docenten!