Zijn mannen bleven hem trouw, ondanks ontberingen en uitzichtloze situaties. Zo deed Alexander de Grote dat volgens overlevering:
- hij was trouw, vol overtuiging en vrijgevig
- hij ging voorop in de strijd, vocht net zo hard als zijn soldaten
- hij bezon zich regelmatig op een geleverde slag, vroeg zich af waar hij lering uit kon trekken
- hij sprak soldaten persoonlijk aan om hen te complimenteren waar hij had gezein dat ze een goede bijfdrag hadden geleverd in de strijd
- hij was heel gedisciplineerd en een groot voorbeeld daarin waar de manschappen zich aan wilden conformeren. Door Alexander zelf te worden aangesproken over een onberispelijk tenue was in de ogen van zijn manschappen erger dan 100 zweepslagen te ondergaan
- hij liet zijn manschappen regelmatig weten dat ze goed slag hadden geleverd, liet ze meedelen in de rijkdommen die daaruit voortvloeiden
Erg leuk weergegeven Hetty, zit veel waarheid in, al gaat de vergelijking leerkracht-Alexander de Grote natuurlijk wel wat ver
Mijn weerstand t.o.v straffen is minder groot dan bij jou het geval is denk ik. Al begrijp ik denk ik wel heel goed waar je op doelt, het meest ideaal is het om niet te hoeven straffen. Enkel met liefde, woorden en bewustwording kan je vaak al erg veel bereiken bij de meest moeilijke kinderen. Toch ben ik het dan ook weer eens met Geoffrey, straffen kunnen kinderen heel duidelijk maken waar de grenzen liggen en ze leren dat negatief gedrag negatieve gevolgen heeft. Afhankelijk van het kind zou dit een positief middel kunnen zijn, ik denk dan bijvoorbeeld aan kinderen die thuis gewend zijn altijd hun zin te krijgen. Deze kinderen leren dat dit elders dus wat anders ligt en het "ja maar..." hier dus niet werkt.
Ik denk wel dat je altijd heel zorgvuldig om dient te gaan met straffen en dat je heel specifiek moet kijken naar het kind en de straf die je het geeft. Doe je dit niet kan het er toe leiden dat de relatie alleen maar verder verstoort. Naast het straffen vind ik het heel belangrijk om altijd het gesprek aan te gaan met het kind en om het zelf oplossingen te laten aandragen. Daarbij is de definitie van straffen natuurlijk heel relatief, sommige kinderen zullen een goed gesprek met de juf of meester als een zwaardere straf ervaren dan 1000x ik ben stout opschrijven. Hetgeen jij beschrijft over de "lastige" kinderen die achteraf laten blijken erg gesteld op je te zijn herken ik, is mij ook al een aantal keren overkomen, terwijl ik dus wel strafmaatregelen hanteer. Ik laat ook altijd duidelijk blijken dat ik het kind als persoon waardeer maar bepaalde gedragingen niet, denk dat dit een heel belangrijk aspect is.