Natuurlijk: als er niets anders is dan openbaar onderwijs, dan weet ik zeker dat mijn kind ook daar eind groep 8 alles geleerd heeft wat ze moet weten om naar het middelbaar onderwijs te kunnen gaan. En natuurlijk zijn ouders thuis voornamelijk verantwoordelijk voor de geloofsopvoeding. Zoiets besteed je niet uit, dat doe je als ouders zelf. Maar een omgeving die aansluit bij je eigen ideeën is dan wel fijn.
Dat is heel mooi verwoord.
Voor mij persoonlijk gaat het niet om een geloof of een geloofsopvatting maar om een manier van leven die ik voorsta, wat deels op hetzelfde neer komt.
Om terug te gaan naar de uitspraak van Bodar in het bericht van Pieter die deze discussie heeft aangezwengeld:
"Onderwijs is het allerbelangrijkste middel waarmee je kinderen nog iets kunt meegeven. Maar dan wel algemeen onderwijs, want katholiek rekenen bestaat niet. Natuurlijk moet er ruimte zijn voor levensbeschouwing.
Daarin krijgen katholieke kinderen katholiek onderricht en islamitische kinderen islamitisch. Ben je meteen van die discussies af over kruisbeelden in scholen waaraan moslims zich ergeren."
Antoine Bodar
Juist het ergeren aan elkaars godsdienst is de boosdoener, niet het feit dat ze verschillend zijn. Er zijn zoveel verschillen waar wij in het onderwijs moeten werken, we differentiëren ons suf de hele dag: niveau's voor rekenen en taal, bepaalde gedragsaanpakken, rekening houden met motorische beperkingen, culturele achtergrond. De school is juist de plaats bij uitstek waar een bepaalde vanzelfsprekendheid voor verschillen kan leven. Daar hoeven wij "grote mensen" niets voor te doen: als je het aan kinderen vraagt is er geen probleem. Die gaan gewoon lekker spelen met elkaar!