Het –vertraagde- verhaal van een Pabostudent.
Dit jaar zit ik in mijn 7de studiejaar terwijl ik de 4 jarige Pabo doe. Hoe kun je er 7 jaar over doen? Laat me bij het begin beginnen:
De eerste 2 jaren van mijn opleiding waren vrij doorsnee. Aardige cijfers en tijdens het tweede jaar mn Propedeuse gehaald. Dit was een tijd dat ik zelfs voorlag op andere studenten. Eén poging was bijvoorbeeld genoeg om mijn tentamen spelling eigen vaardigheid te halen, anderen hadden daar 17 keer voor nodig.
Mijn studieachterstand begon vorm te krijgen toen ik met 2 vrienden op 'kamers' ging wonen. Met z’n drieën een huis gehuurd. Allemaal een aparte slaapkamer en een veel te gezellige, gezamelijke huiskamer. Na het koken, afwassen, boodschappen doen en de wc schoonmaken is het veel leuker om een biertje te drinken of filmpje te kijken dan aan je studie te denken, want kan de volgende dag ook wel tijdens college.
In mijn derde jaar als Pabostudent heb ik auditie gedaan voor cabaretgroep Framboos. Een cabaretgroep van de Ichthus Hogeschool (later Inholland), gevormd door studenten van de Pabo en geleid door een leerkracht. De reden dat ik naar deze Pabo ben gegaan was deze cabaretgroep. Het eerste jaar mag je er nog niet bij en het tweede jaar had ik het lef er nog niet voor. Maar in jaar drie pakte ik m’n moed bij elkaar, deed auditie en mocht ik deel uitmaken van het clubje! Een fantastisch jaar!! We deden minstens 60 voorstellingen per jaar, door heel het land. Elke keer weer een succes. Met z’n achten in een busje door het land toeren, het podium opbouwen, anderhalf uur optreden, afbouwen, weer naar huis rijden en laat thuiskomen om vaak de volgende dag weer vroeg naar college te gaan. Nadeel was wel dat je ook voorstellingen had tijdens stage- en tentamenweken. Veel vrije tijd was er niet meer, dus m’n studieachterstand groeide nog een stukje groter.
Ik had overigens totaal geen probleem met de groter wordende achterstand. Je moest Framboos verlaten als je was afgestudeert, en dit wilde ik best wel even uitstellen!
Jammer genoeg verliet de ‘voorman’ de opleiding en hiermee kwam een eind aan Framboos. Een flinke domper voor mij en de anderen. Niet alleen omdat het ‘artiestenleven’ ophield, maar ook omdat mijn opgebouwde studieachterstand nu een stuk vervelender werd. Ik zou er hard aan moeten werken om niet meer dan een jaar vertraging op te lopen.
Na het verliezen van een aantal –nog niet ingeleverde- opdrachten door een computercrash, een vervelende stageperiode, en een aantal fouten van de opleiding, (natúúrlijk alles buiten mijn schuld) daalde mijn motivatie om leerkracht te worden drastisch. Wilde ik me nog wel door die berg achterstand heen werken om politieagent te spelen? Ik wist het niet meer. Inmiddels was ik zesdejaars student, had mn eigen kleine appartementje gehuurd, kreeg geen studiefinanciering meer, dus moest alles betalen van m’n partime baan. De neiging om te stoppen met de opleiding en een fulltime baan te zoeken werd behoorlijk groot, maar toch wilde ik dat papiertje halen.
Ik moet wel eerlijk zijn, ik heb optimaal genoten van het studentenleven en zogezegd weinig feestjes overgeslagen. Het verloop –en vooral de tijsduur- van mijn studie had zeker beter gekund. Toch heb ik erg genoten van alle jaren. Nu, in mijn zevende studiejaar, heb ik nog steeds een aantal opdrachten te gaan. Daarna kan ik mijn LIO-satge doen plus de bijbehorende scriptie schrijven. Ik hoop in januari met de LIO te beginnen en in juni af te studeren, maar ik weet, een balletje kan raar rollen.