door Anita op 15 sep 2007, 18:44
Deze 'de week van' is geschreven door Veerle. De meesten van jullie zullen wel weten dat zij van oorsprong uit België komt, maar nu vanwege de liefde is begonnen aan een baan op een nederlandse school:
Maandag 10 september 2007
Maandag. Het blijft altijd een beetje dubbel die maandagen... Enerzijds weinig zin om het weekend achter je te laten en vroeg uit bed te gaan, anderzijds klaar voor een nieuwe werkweek en met groot enthousiasme naar school. Toch wel weer zin om de kinderen terug te zien en de verhalen over het weekend te horen en om lekker aan het werk te gaan met de kinderen. Veel rustiger gevoel ook dan vorige week maandag. Toen was alles toch wel erg spannend en was ik ruim voor de wekker ging al wakker door de zenuwen. Deze ochtend moest de wekker me zelf wakker maken met een té vrolijk deuntje en had ik moeite om eruit te komen (maar dat ligt ook aan het weekend met 2 nachtelijke feestjes).
De ochtend begon goed. Een uurtje rekenen. Ging prima. Daarna naar de gym. Daar moeten we met de groep heen lopen en dat duurt toch wel zo’n 20 minuten. Lekker even frisse lucht happen denk je dan... tot de sluizen boven in de hemel opengaan en het 5 minuten keihard gaat regenen. Daar loop je dan met je groep, gelijk weer het maandagochtend gevoel van ‘was ik toch maar in bed gebleven’. Het weer is in België in ieder geval niet anders dan in Nederland.
’s Middags weer even bijgekomen met een warme kop thee en dan ziet het er weer een stuk rooskleuriger uit. ’s Middags stond onder andere geschiedenis op het programma. Voor mij betekent dat toch altijd weer even goed de lessen inlezen vooraf, want de hunebedden in Drenthe en het bandbekervolk in Zuid-Limburg heb ik natuurlijk niet meegekregen op mijn eigen basisschool. Maar ach, dat zijn geen onoverkomelijke problemen. Topografie staat deze week ook nog op het programma, dus ook daar ga ik me maar eens in verdiepen. De kinderen geen huiswerk, de juf wel. Vonden ze zelf natuurlijk helemaal geweldig. Was hun maandag toch ook geslaagd!
Dinsdag 11 september 2007
11 september. Een dag die na 2001 voor (bijna) niemand nog zonder betekenis is, dat bleek vandaag maar weer. 11 september 2001. Alweer 6 jaar geleden stond de wereld op z’n kop. Alweer 6 jaar geleden boorden 2 vliegtuigen zich in de WTC torens in New York en verwoestte het leven van honderden mensen. Een terroristische aanslag. Sindsdien is het onderwerp ‘terreur’ niet meer weg te denken uit het dagelijkse journaal.
Vanochtend kwam een jongen uit mijn groep de klas binnen met een boek over de aanslagen op het WTC van 11 september. Het was een Engels boek, zei hij, maar wel met heel ‘mooie’ plaatjes. Hij had het meegebracht omdat het vandaag zoveel jaar geleden was dat de aanslagen op het WTC waren gepleegd. Toen begon ik plots na te denken en terug te tellen. Deze jongen zit nu in groep 6. Zes jaar geleden (in 2001 dus) zat hij nog niet eens op school… De jongen moet op dat moment zo’n 3 jaar oud geweest zijn. Eigenlijk heeft hij het hele gebeuren dus niet echt ‘bewust’ meegemaakt. En toch komt hij 6 jaar later met een boek over de aanslagen de klas binnenlopen. Natuurlijk is er in de jaren daarna genoeg over gepraat en geschreven zodat hij er veel vanaf weet, maar toch vond ik het een bijzondere gewaarwording dat de kinderen in mijn groep 6 nog niet eens op school zaten toen het gebeurde. Het lijkt alsof het nog maar pas geleden is. 11 september. Het heeft blijkbaar toch wel een héél grote impact gehad.
Woensdag 12 september 2007
Gym. Twee keer per week. Best even wennen als je bedenkt dat ik in België nooit gym hoefde te geven. Daar heeft iedere basisschool zijn eigen vakleerkracht gym. Lekker hoor! Dat mis ik nu toch wel. Ik heb geen hekel aan gym geven hoor, maar die 2 uurtjes per week klasvrij waren wel echt even lekker luxe.
We hebben op onze dependance geen gymzaal. Dat betekent dus eerst nog zo’n 20 minuten lopen naar de gymzaal voor we daar aankomen. Dat is al best een opgave, met 30 kinderen. Daarna gymles en dan ook weer terug. Je bent toch even bezig en ik moet zeggen dat ik daarna dan ook best wel moe ben. Anderzijds is zo’n tochtje in de ‘frisse lucht’ (als het niet regent!) ook wel even lekker. Al ben je toch constant bezig met de groep samenhouden, kijken of alles goed gaat op straat, enz.. Lekker rustig lopen is het dus niet en je begrijpt dat de maandag en woensdag (de gym-dagen) niet als favo dag in mijn week aangekruist staan.
Gymles is daarnaast ook niet mijn favo les om te geven, maar ik heb me vandaag toch wel erg vermaakt. Je ziet de kinderen eens op een andere manier aan het werk en ik bedacht me dat ik op maandag en woensdag dus écht niet meer naar de sportschool hoef, want ik doe gewoon lekker mee met de kinderen!
Donderdag 13 september 2007
Ondersteboven. Onze methode ‘begrijpend lezen’ op school. Ik had er nog nooit van gehoord en nooit eerder mee gewerkt. Het klinkt als een veelbelovende methode. Een methode waar je helemaal ‘ondersteboven’ van zou moeten zijn. Nou… mooi niet dus. Ik hoef het woord ‘ondersteboven’ nog maar uit te spreken of ik hoor een diepe zucht door de klas gaan (de ‘éééh-uitroepen’ die eerder dit jaar als reactie kwamen heb ik namelijk al verboden). Ook collega’s krijgen spontaan koude rillingen als ze het woord ‘ondersteboven’ horen.
Nee geintje. Ik overdrijf. Wel is het zo dat de meeste collega’s absoluut niet graag met deze methode werken en dat dit allerminst de favoriete lessen van de kinderen zijn. Jammer, denk ik dan. Lezen kan zo leuk zijn. Jammer dat een methode ‘begrijpend lezen’ dan zo tegenvalt. Ik vond het vroeger op school namelijk altijd erg leuk om te doen.
Zelf werk ik pas de 2e week met deze methode. Een beetje voorbarig dus om nu al grote conclusies te trekken en al heel hard te schreeuwen dat dit een ‘slechte’ methode is. Maar toch... het voelde gelijk niet goed en dat wil vaak toch ook wel wat zeggen… Ondersteboven… ik hoop dat je je naam waar gaat maken bij mij.
Vrijdag 14 september 2007
Luizenmoeders. Een onbekend fenomeen voor mij. Een grappig woord ook. Wie wil nou graag ‘luizenmoeder’ genoemd worden, vroeg ik mij af? Klinkt mij nogal negatief in de oren, al is dat het helemaal niet natuurlijk! Dit zijn net de moeders die zich inzetten voor een groep en school. Moeders waar we op school erg blij mee zijn! Verbaasd kwam ik erachter dat hier in Nederland de moeders controleren of er kinderen in de groep luizen in het haar hebben en dat er zelfs een echt ‘luizenprotocol’ en een ‘luizencommissie’ is. In België werd er ook op hoofdluizen gecontroleerd, maar dit werd gedaan door een verpleger van het medisch centrum waar ook de schoolarts zit. Hij kwam dan een aantal keer per jaar op school om met handschoentjes aan in je haar te wroeten. Toen ik hoorde van luizenmoeders stond ik dus wel even te kijken en moest ik ook best wel even lachen. Maar mijn verbazing werd nog groter toen ik ontdekte dat luizenmoeders heus niet de enige moeders zijn die een bijdrage leveren aan school. Kopieermoeders, overblijfmoeders en ga zo maar door. Benieuwd welke moeder ik later word…
Juf van dorpsschool met units volgens SLIMFIT
Juf groep 3/4 en locatie-aanspreekpunt
Altijd blijven leren!