Rianne 70 schreef ook al eens iets over vergaderingen, hier is mijn 'visie' en 'beleving' Herkenbaar? wat vinden jullie van mijn plan?
Vergaderen is een kunst
Op het moment dat ik de agenda van onze teamvergadering zie rollen mijn ogen al bijna uit hun kassen. Het zijn stuk voor stuk punten die we al meerdere malen besproken hebben. Hopelijk kunnen er nu eens besluiten genomen worden en stoppen we eindelijk eens op tijd. In het basisonderwijs kunnen we heel veel dingen tegelijk, maar we houden ook erg van onnodig geklets en gezwets. EfficiĆ«ntie is niet het woord wat als eerste bij ons opkomt. Een strak vergaderschema is zo opgesteld op papier, maar in de praktijk ligt dat toch anders. We horen onszelf veel te graag praten en vinden het heerlijk om overal een uitgebreid verhaal van te maken. Bovendien vinden we het maar wat leuk om vijf keer op dezelfde dingen terug te komen om vervolgens al dan niet een besluit te nemen. Als we dat gedaan hebben moeten we daar ook weer ellenlange discussies over voeren. Kortom het houdt nooit op. Tijdens de vergadering zit de ene collega haar haren te bestuderen op gespleten punten, de andere collega is haar vitaminegebrek aan het wegwerken door een hele fruitschaal leeg te eten. Mijn mannelijke collega zit een brief te schrijven aan zijn vrouw of misschien wel aan zijn vriendin. De collega schuin tegenover mij zit op het puntje van haar stoel en geeft over alles een uitgebreide mening. Ze vindt het heerlijk om te praten en doet dat het liefst zo lang mogelijk. De collega naast haar onderdrukt een zucht en kijkt zo onopvallend mogelijk op haar horloge. De collega naast mij is heel aandachtig aan het luisteren en maakt verwoed aantekeningen. Zij is ook degene die altijd precies weet wie wat gezegd heeft en wat er besloten is in welke vergadering. Naast mij klinkt het geritsel van een papiertje, een strenge blik van de directeur maakt dat het ritselen even stopt, om daarna heel zachtjes, voorzichtig en langzaam opnieuw te ritselen. Ik observeer alles rustig en knik af en toe als ik iets hoor waar ik het mee eens ben. Het valt me op dat B. zo is afgevallen, dat moet ik straks even tegen haar zeggen, vindt ze vast leuk om te horen. De bloemen hebben hun beste tijd ook wel gehad, die mogen langzamerhand wel eens weggegooid worden. Inmiddels zijn we aan het volgende vergaderpunt toegekomen, ik weet al precies wat er gezegd gaat worden, want dit punt hebben we de vorige vergadering ook al besproken. Helaas zijn een paar collegaās dat vergeten en ik doe mijn mond niet open, dus begint hele verhaal weer van voren af aan. Zo is vergaderen inderdaad wel vermoeiend. Nutteloos, langdradig en langzaam vergaderen is niet bepaald energiegevend te noemen. Zou ik de enige zijn die hier zo over denkt? Ik heb wel betere dingen te doen dan hier mijn tijd uit te zitten tot 5 uur en af en toe een beetje te knikken. Ik zou bijvoorbeeld schriften kunnen nakijken, handelingsplannen kunnen evalueren of een leuke digitale les voorbereiden. Helaas zitten die dingen er straks echt niet meer in. De kinderen krijgen morgen een rekenles zonder al te veel poespas. De handelingsplannen wachten maar even tot de volgende week. Het is niet anders, ik kan mijn tijd maar een keer gebruiken. Eigenlijk zouden we het hele vergadersysteem moeten omgooien, alleen vergaderen als het echt nodig is, het liefst op vrijwillige basis. Verder vergaderen we alleen nog maar in kleine groepjes en dat groepje doet een voorstel van het aan te nemen standpunt, dat wordt vervolgens in de maandelijkse teamvergadering met elkaar kortgesloten. Volgensmij heb ik zojuist een geweldig iets bedacht waar we allemaal wat aan zouden kunnen hebben. Ik word uit mijn gedachten opgeschrikt als ik word aangetikt door mijn collega, we zijn bij de rondvraag aangekomen. Ik heb geen vragen. Om half zes stoppen we met de vergadering, we zijn maar een half uurtje uitgelopen en slechts 2 punten zijn niet behandeld, het valt allemaal best wel mee!