Mensen die niet in het onderwijs werken en toch het beste met me voor hebben. In mijn situatie (vanaf zomervakantie nog geen vaste baan) willen ze allemaal graag helpen, super lief hoor, maar soms maken de opmerkingen mij erg onzeker.
'je zult toch echt een beetje minder eigenzinnig moeten worden voor een sollicitatie gesprek. Als je je een beetje aanpast aan een school kom je misschien wat verder, je wilt toch werken?!'
'wil je daar niet werken? zo kom je nooit aan werk, werk is toch werk, een huisje zal er zo nooit komen'
Ze geven me steeds het gevoel dat ik er te weinig moeite voor doe. Terwijl ik zelf juist het gevoel heb dat ik er alles aan doe.
Ik zit soms tussen 2 vuren, mijn collega's die zeggen dat ik juist mezelf moet blijven en moet kiezen voor een leuke baan en mijn familie die dit moeilijk kan begrijpen en al het onderwijs over 1 kant scheert en het dus vreemd vind wanneer ik op sommige scholen niet wil werken.