Moeilijke groep ...

[Joke]

Ja, dat is het. Verkorte versie.

[thomas]

teacher 20: Hoe gaat het nu?????

[teacher20]

Hoi allemaal,

Ten eerste bedankt voor jullie reacties.

Het gaat nu beter dan in het begin. Maar het gaat absoluut nog niet zoals ik het graag hebben wil. De kinderen zijn stuk voor stuk erg leuk, maar zoals ik al eerder zei: als groep kunnen ze echt (druk) vervelend zijn. Ik merk dat mijn coach (collega waar ik de klas mee deel) ook tegen deze problemen aanloopt. De klas heeft voor haar net iets meer respect, maar dat verschilt ook per kind. Kinderen vinden het bij mij even leuk als bij haar (dat hoor ik op oudergesprekken terug), dat doet me goed.

Ik heb zelf het idee dat ik de lat voor mijzelf te hoog leg. Ik wil zoveel dingen bereiken, zoveel dingen doen. Ik heb gemerkt dat het in deze klas al fijn is als je het programma op een normale, 'standaard' manier krijgt afgewerkt. Er is elke keer wel weer iets: problemen in de pauze, kind dat geregeld uit z'n slof schiet (op de meest ongunstige momenten), kind met autisme, kind met ADHD..... Soms ben ik kapot na een lesdag.

Ik heb met voorgenomen om me erbij neer te leggen: dit is een klas die drukker is, die meer tijd nodig heeft bij leswisselingen, die enthousiast is (kinderen hebben veel te vertellen). Ik merkte dat ik in een negatieve spiraal zat (alleen maar zeuren, mopperen). De laatste tijd probeer ik, omdat het vaak als groep niet lukt, kinderen individueel te benaderen, praatjes te maken en tijd voor hen te maken. Dit gaat best aardig.

Als ik kijk naar de resultaten van mijn onderwijs, dan zie ik dat die ruim voldoende tot goed zijn. Kinderen scoren goede cijfers en blokken die ik alleen geef (dus van begin tot einde zonder inmenging van coach) laten ook zeer goede scores bij de kinderen zien. Dat doet mij erg goed!

Ik vind het nu moeilijk kiezen: moet ik een andere weg inslaan (vorige stages loste ik veel zaken op met humor) of moet ik ze zo strak houden. Ik ben bang dat als ik de weg van de humor insla, dat de kinderen zelf het heft in handen nemen en over me heen lopen. Dus ben ik geneigd om zo verder te gaan, op de ingeslagen weg dus.

Ik heb soms het idee dat 'ik het niet kan' (voor de klas staan). Maar dat idee praat ik me telkens uit het hoofd. Ik vind het echt geweldig om met kinderen om te gaan, alleen had ik me deze LIO anders voorgesteld (als jullie begrijpen wat ik bedoel...).

Hoop dat jullie nog eens willen reageren...
Nogmaals bedankt!

[daan]

Ook ik loop mijn lio in een zeer pittige groep 7 waarbij de leerlingen allemaal stuk voor stuk heel leuk en gezellig zijn maar als een groep.....
Ik herken me heel erg in jouw verhaal! bij mij gebeurt er altijd wel weer iets
ze hebben erg veel moeite met verschillende leerkrachten en ook ik merk dat ik heel veel wil
(coöperatief werken, dagtaken, techniekdozen, webkwesties, circuit, thema's enz. ) maar dit gaat niet..
Ik moet idd me gewoon aan het 'normale' schema houden en ze deze structuur bieden.
Anders weten ze niet wat ze met de situatie aan moeten..
Ik laat ze heel veel zelfstandig werken dit vinden ze heerlijk. Ook heb ik mijn weg moeten vinden om echt heel consequent te zijn en te laten zien waar mijn grenzen zijn. (soms heb ik dit nog..)

Samen met mijn coach zijn we heel erg bezig met sociaal emotionele vorming en een positieve benadering. Je merkt dat dit werkt met daarnaast de consequentheid.
Wat ik tref is dat ik echt een super coach heb! Laatst tijdens een reflectie gesprek zei ze:

Als je deze groep straks helemaal onder de knie hebt kun je elke groep aan! Twijfel niet aan je eigen kunnen, want dat je een goede leerkacht zal worden heb ik allang gezien!

Ik was echt heel blij dat ze dit zei.. En ik wil jou dit ook meegeven!

[nrlaan]

Op mijn stage (vreedzame school, groep 7) werken we met de vragen/opstekerskring. Gedurende de hele dag mogen kinderen op een vel papier dat in de klas hangt hun naam zetten. Aan het eind van de dag mogen deze kinderen dan hun vraag stellen of hun opsteker geven.

De vragen gaan over ruzietjes of meningsverschillen die de kinderen die dag hebben gehad of over andere dingen die hen dwars zitten. De opstekers zijn altijd erg leuk, de kinderen geven elkaar complimentjes over dat ze goed hebben samengewerkt of dat het leuk was om met elkaar te spelen in de pauze. (en regelmatig krijg je als leerkracht ook een opsteker voor het leuk lesgeven ) In het begin geven de kinderen vooral opstekers aan hun vriendjes en vriendinnetjes, maar na een tijdje geven ze ze ook aan anderen!

Hiermee bespreek je dus regelmatig de dingen die kinderen dwarszitten en de dingen waar ze over willen praten, maar krijg je ook een positieve sfeer doordat ze elkaar complimentjes kunnen geven!

[Juf_Celina]

Ik herken mezelf ook erg in jouw verhaal. Ik loop nu mijn LIO in groep 5, zeker niet de makkelijkste heb ik begrepen van de directeur. In het begin was het vreselijk. Kinderen kletsen door mij heen, kunnen niet zelfstandig werken, zonder weer gezellig de boel op te houden. Ik begon ook te twijfelen aan mijn kunnen. Als een gek het pedagogische klimaat aangepakt; een plaat voor opstekers (zoals hierboven al werd uitgelegd), beloningssysteem, complimentenspelletjes etc. Een half jaar later (want liep ook mijn pre in dezelfde klas) merk ik dat het wat rustiger is in de klas, maar nog niet zoals ik dat wil.
Ik heb nog steeds moeite met kinderen die hun eigen willetje hebben; kinderen die gewoon andere dingen doen tijdens mijn uitleg/bespreking etc. Ik merk ook van mezelf dat ik de neiging heb om in die negatieve spiraal te komen. Steeds maar weer boos worden en zeuren over alles wat niet goed gaat. Dat wil ik dus niet! Heb dan nog een paar kinderen die erge gedragsproblemen vertonen pff, maar goed.

Maar idd, volgens mij willen wij gewoon téveel van onszelf. Veel succes in ieder geval!

[lindajuf]

Hahaha, hier nog een LIO-er!!

Ook ik herken mezelf ontzettend in bovenstaande berichten. Ik vind niet dat ik een hele moeilijke groep heb trouwens hoor. Maar van de 30 kinderen hebben er wel 7 extra zorg nodig, die dus gewoon zeer zwak zijn. Ik heb 1 jongen met behoorlijk opstandig gedrag maar verder geen gedragsproblemen. Mijn groep zit al jaren in een combi en dan heb je naar mijn idee toch minder tijd voor deze extra zorg als leerkracht. Daarnaast moet op deze school de zorg nog 'opgezet' worden. Het is een beetje een zootje op mijn stageschool m.b.t. begeleiding en zorg maar ook binnen het team.

Ik wil ook zoveel en had ook zoveel willen doen. Er is werkelijk waar niets van terecht gekomen... Ik heb me er bij neergelegd. Ik ben nu nog steeds bezig met boos worden en streng zijn. Ik moet op maandag nog steeds laten zien wie de baas is. Zeer vermoeiend en vervelend ook. Ik wil helemaal niet zo streng zijn, maar het moet wel anders lopen ze over me heen (heb ik eerder gemerkt). Op dinsdag en woe is het daarentegen stukken gezelliger. Dan weten ze weer hoe het werkt en wat ik verwacht. Wel merk ik dat dit veel minder gebeurt dan de eerste paar maanden. Het gaat steeds beter (al had ik hier een hard hoofd in). Wat dat betreft wordt er nu dus wel naar me geluisterd. Maar goed het blijft moeilijk. Ik denk dat iedere LIO-er hier tegenaan loopt. De een sterker dan de ander, afh. van de groep en mentor. Als je een mentor hebt waar je op kunt bouwen en je verder helpt dan komt het ook wel goed. Als je dit niet echt hebt (zoals ik gehad heb) ja dan is het nog eens extra zwaar.

Het belangrijkste is het geloof in jezelf, weten dat je het kunt en vooral kijken naar wat er goed ging op een dag. (niet steeds wat er mis ging, dat sloopt alleen maar en helpt niets). Verder dus consequent blijven. Ik merk nu pas dat ik meer met humor kan doen. Maar dat is wel nu er naar me geluisterd wordt. Ik kon dit in het begin ook niet hoor. Dan was meteen de klas op stelten naar mijn idee. En was het erg moeilijk om de orde weer terug te krijgen. (dat had ik tenminste hoor, misschien dat anderen dit niet hebben!). Hier heb ik in het begin erg van gebaald. Je wilt zo graag de altijd vrolijke, aardige en gezellige juf zijn maar je moet eerst even laten zien wie 'de baas is' . Verder 1 gouden tip: positief belonen, heeel veel complimenten geven en kinderen belonen op goed gedrag. Dat helpt zeker! Succes allemaal... We komen er wel met zijn allen!!!

[hayat]

Hoihoi

Tijdens het lezen van jullie verhalen was het net of ik mijn eigen verhaal las. Ik zit ook in mn lio-fase en heb groep 7 op de maandag en dinsdag. DRUK DRUK DRUK. Bij mij is het ook zo dat dit de drukste en zwakste groep is van de rest van de groepen 7.
Wat ik wle heb gemerkt is het feit dat het positief benaderen van het kind en complimenteren wel werkt. Uiteraard zijn er dagen waarop dit geen werking lijkt te hebben.

ik heb dan ook afgelopen week een gesprek gehouden met de klas en gevraagd waar het aan ligt dat zij zich zo druk gedragen en zo negatief op elkaar reageren. één leerling gaf toen aan dat zij NIET BANG voor mij zijn. toen wist ik niet wat ik hoorde, want dit betekende indirect dat zij WEL bang zijn bij mijn duo-partner.

Ik hoop dat we tips kunnen krijgen. waar ik vaak aan moet denken is; is er dan niet 1 oplossing voor dit probleem? het lijkt een makkelijke vraag maar na een dagje voor de drukke klas te hebben gestaan moeilijk te beantwoorden.

Alvast bedankt!

[lesidee]

Hier heb ik in het begin erg van gebaald. Je wilt zo graag de altijd vrolijke, aardige en gezellige juf zijn maar je moet eerst even laten zien wie 'de baas is' .

Heb soortgelijke ervaringen meegemaakt maar ben ondertussen afgestapt van het "laten zien wie hier de baas is".
Natuurlijk moeten de kinderen jou als leerkracht accepteren, maar dat zullen ze veel eerder doen wanneer je gebruik maakt van humor, verrassende lessen, afwisselende werkvormen en materialen in combinatie met heel veel positieve aandacht.

Overzicht houden, consequent en duidelijk zijn kan prima zonder enige vorm van stemverheffing. Mijn ervaring is dat boos worden en stemverheffing eigenlijk een soort van wanhoopsdaad is, de kinderen zien dit ook en spelen hier dan vervolgens weer handig op in (vicieuze cirkel). Na echt boos te zijn geweest heb je vaak ook weer 3 dagen nodig om de groepssfeer te herstellen, dit moet je dus ook helemaal niet willen.

Ik heb ook een tijd lang te maken gehad met dergelijke groepen en herken het door jullie beschreven gedrag (boos zijn, stemverheffen etc.). Op een gegeven moment heb ik voor mezelf besloten dat ik wel voor de klas wil staan maar niet op die manier (ik kreeg niet echt voldoening door steeds maar weer politieagentje te spelen).

Ik hanteer nu dus een heel andere aanpak, kom binnenkort weer op een andere school en (pittige) groep en moet dus maar afwachten of deze nieuwe aanpak zal werken. Echt boos zullen de kinderen mij in ieder geval niet meer zien

[Juf Wilma]

Ik heb ook een tijd lang te maken gehad met dergelijke groepen en herken het door jullie beschreven gedrag (boos zijn, stemverheffen etc.). Op een gegeven moment heb ik voor mezelf besloten dat ik wel voor de klas wil staan maar niet op die manier (ik kreeg niet echt voldoening door steeds maar weer politieagentje te spelen).


Ik loop momenteel mijn Lio in een groep 6 van 26 kinderen met 7 jongens en 2 meisjes die regelmatig door mijn les heenpraten en ook tijdens het zelfstandig werken vaak beginnen te kletsen. Als ik er wat van zeg zijn ze even stil... Op een suk of 5 jongens ben ik voor mijn gevoel de grip kwijt. Ze blijven mij uitproberen en trekken zich weinig aan van wat ik zeg. Het lijkt wel of lesgeven als 'politie-agentje' de enige manier is om deze jongens aan te kunnen en ervoor te zorgen dat ze aan het werk gaan. Vandaag heb ik tijdens het nakijken van lessen en toetsen weer gemerkt dat anderen er echt de dupe van zijn dat ik zoveel energie in die jongens moet steken. Maar als ik dat niet doe, krijg ik het helemaal niet meer stil/rustig.

Wat lesidee hierboven zegt, zou ik dus wel graag willen (want op de manier hoe het nu gaat verdwijnt mijn plezier langzamerhand), maar ik denk niet dat dat gaat werken. Ik probeer het weleens, maar dan wordt het zo druk in de klas dat de serieuze kinderen niet goed kunnen werken. Eigenlijk zijn zij dus bij elke manier de dupe.

Woensdag heb ik stagebezoek gehad en daarbij kwam dit ook weer naar voren. De les begon goed en zat ook goed in elkaar. Bij 1 onderwerp ben ik wat langer blijven hangen omdat er nog wat vragen kwamen. Die wil ik dan graag beantwoorden. Maar de jongens kunnen het dan niet aan dat ze even mee moeten luisteren en beginnen te kletsen/klieren/gaan met andere dingen bezig. Als dit eenmaal gebeurt, krijg ik de rust niet meer terug.
Ik heb de tip gekregen om heel hard te gaan werken aan de relatie met de kinderen. Met een heel aantal kinderen is die (geloof ik) wel goed, maar juist met de kinderen die ik vaak moet waarschuwen niet.

Die relatie opbouwen gebeurt natuurlijk niet in 1 dag. Toch wil ik maandag meteen op een andere manier aan het werk. Niet meer steeds dat waarschuwen, maar de nadruk op het positieve. Ben dan ook hard op zoek naar tips en ideeën om dat voor elkaar te krijgen. Vanaf nu zit elke dinsdag mijn begeleidster weer achter in de klas, en ik wil haar laten zine dat het steeds beter gaat. (Natuurlijk wil ik dit zelf ook!!! )

[lesidee]

Wat lesidee hierboven zegt, zou ik dus wel graag willen (want op de manier hoe het nu gaat verdwijnt mijn plezier langzamerhand), maar ik denk niet dat dat gaat werken. Ik probeer het weleens, maar dan wordt het zo druk in de klas dat de serieuze kinderen niet goed kunnen werken. Eigenlijk zijn zij dus bij elke manier de dupe.

Dit herken ik dan ook wel weer, het is vaak makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. En al helemaal wanneer je al in die vicieuze cirkel zit, het doorbreken hiervan is moeilijker dan voorkomen.

Die relatie opbouwen gebeurt natuurlijk niet in 1 dag. Toch wil ik maandag meteen op een andere manier aan het werk. Niet meer steeds dat waarschuwen, maar de nadruk op het positieve. Ben dan ook hard op zoek naar tips en ideeën om dat voor elkaar te krijgen.

Soms is de relatie tussen de leerkracht en bepaalde kinderen dusdanig verstoord dat het een heel zware taak wordt om deze nog enigszins te herstellen. Een nieuwe groep om je nieuwe aanpak te lanceren werkt daarom soms ook beter maar dit geldt natuurlijk alleen in het uiterste geval. (wanneer werkelijk alle medewerking van de kinderen afwezig is).

Verder wil ik je de hoop natuurlijk niet ontnemen want in de meeste gevallen is er heel veel mogelijk om alsnog de relatie tussen jou en de kinderen te verbeteren. Een aantal mogelijke tips:

Eerlijk met de kinderen bespreken wat je van de huidige situatie vindt en wat jij volgens de kinderen moet veranderen in jouw aanpak. (schrijf al deze "minpunten" op het bord en bespreek dit open met de kinderen).

Vertel welke gedragingen jij niet meer zal vertonen en waarom niet.

Vervolgens kan je aan de kinderen vragen of ook zij misschien bepaalde gedragingen minder moeten vertonen. Bij deze vraagstelling merk je al heel snel of je wel of geen medewerking krijgt van de kinderen. Vinden ze dat alleen jij moet veranderen dan heb je te maken met een heel negatieve groep en zal je werkelijk alles uit de kast moeten halen om de relatie nog enigszins te herstellen.

Bespreek de voordelen van de andere manier van werken, meer tijd over voor spelletjes en leuke dingen.

Met de echte "raddraaiers" zou ik korte gesprekjes houden en ze een gedragskaart geven waarop je heel specifiek het negatieve gedrag benoemt. Per dag vink je op verschillende tijden aan of het goed ging of niet (krul of kruisje invullen). Aan het eind van de dag of na een lesblok bespreek je met het kind wat hij zelf vond van zijn gedrag, altijd met een positieve benadering.

Je kunt afspreken dat het jongetje bij een bepaald aantal krullen (per week of dag ) een computermunt krijgt (10 minuten vrij op de computer spelen). Mijn ervaring is dat deze gedragskaarten vrij goed werken, het kind hoeft namelijk geen negatief gedrag te vertonen om extra aandacht te krijgen.

Hier kan je de gedragskaart downloaden en aanpassen:

http://www.esnips.com/doc/01e19388-74a4 ... dragskaart

Succes!

[Juf Wilma]

Soms is de relatie tussen de leerkracht en bepaalde kinderen dusdanig verstoord dat het een heel zware taak wordt om deze nog enigszins te herstellen.
Ik heb gelukkig niet het gevoel dat de relatie te erg verstoord is. In 1-op-1 situaties kunnen we het erg goed met elkaar vinden. En tijdens de gesprekken die ik heb met de kinderen die ik apart heb gezet of eruit heb gestuurd, laat ik merken dat ik begrip heb voor hen en merk ik dat zij ook begrijpen waarom ik dingen niet tolereer.

In deze groep wordt vooral door de druktemakers sterk op elkaar gereageerd. Dit doen ze in mindere mate ook bij mijn begeleidster. Met een leerkracht heb ik het er nu een paar keer over gehad, van haar heb ik ook al veel tips gekregen, en zij geeft aan dat die jongens een gebruiksaanwijzing hebben en dat ze allemaal begrijpen dat ik meer moeite heb met hen. Ook heeft zij de tweelingbroer van 1 van de druktemakers in de klas en hij reageert bij haar net zo als zijn broer bij mij.

[lesidee]

Ik heb gelukkig niet het gevoel dat de relatie te erg verstoord is. In 1-op-1 situaties kunnen we het erg goed met elkaar vinden. En tijdens de gesprekken die ik heb met de kinderen die ik apart heb gezet of eruit heb gestuurd, laat ik merken dat ik begrip heb voor hen en merk ik dat zij ook begrijpen waarom ik dingen niet tolereer.

Dat klinkt gelukkig allemaal heel positief, dan komt het vast nog wel weer goed