Een praatklas, help!

[Juf_Celina]

Ik loop mijn LIO-stage in groep 5. Ik heb alleen soms nog moeite met de orde. Ik krijg die kinderen gewoon niet stil. Ik moet vaak lang wachten, totdat het heel stil is. Soms moet ik te vaak wachten, dat ik het geduld niet meer opbreng en mijn stem moet verheffen (soms een beetje te). Ik erger me hieraan. Ik heb soms het gevoel dat kinderen mij gewoon niet horen, want vaak tel ik dan af tot 3, maar toch horen ze het niet?!! Dit is toch vreemd? Ik moet wel zeggen dat het soms wel werkt en soms niet. Vaak sluit ik de les boos af en dat wil ik gewoon niet. Ik probeer nu de laatste 5 minuten een leuk spelletje te doen, om het toch positief te houden, maar jammergenoeg haal ik die 5 minuten niet, omdat het weer té lang duurt voordat het stil is.

Verder tijdens uitleg en besprekingen, dan praten sommige kinderen door mijn uitleg heen. Of praten me na als pagegaaien. Ik heb hier al vanaf het begin van het schooljaar op ingehamerd, met een regel op het bord (o.a. gespreksregels etc.), een beloningssysteem etc. Deze week zit ik er helemaal doorheen. De kinderen maken er soms een waar feestje van, waardoor ik het gevoel heb dat ik mijn doelen niet meer bereik en over de hoofden van de kinderen heen praat.

Het moet toch doodstil zijn tijdens een uitleg of bespreking, of ben ik nou gek? Ik merk ook dat zodra ik een rondje door de klas begin te lopen, de kinderen dan denken dat ze mogen praten. Dit is anders wanneer ik achter mijn bureau zit, dan zijn ze wat stiller. Maar ik wil ook zien wat die kinderen nou in hun schriften opschrijven.
Moet verder wel zeggen dat ik een klas van 25 kinderen hebben, die in een relatief gezien zeer klein lokaal zitten. Ik heb hier al over geklaagd, want er hoeft maar één kind op te staan naar de wasbak, en het wordt weer rumoerig. Erg storend.

Verder stoor ik me ook aan kinderen die steeds maar weer voor de slurf(je) dingen naar mij toe komen: "Juf, mijn pen is kapot, juf hij stoort mij, juf mag ik dit.." Ik word er knetter van!

Graag tips en ervaringen!

[Anita]

Zijn er duidelijke tekens in de klas?

* Stilteteken - als jij je duim omhoog steekt is dat het teken dat iedereen stil moet zijn. Ze moeten dan niet naar elkaar gaan roepen, maar wie het ziet doet mee met duim opsteken en mond dichthouden. Als dit er goed inzit, dan gaat het als een soort golf door de klas en is het gauw stil.

* Picto's / stoplicht / geluidsmeter op het bord - laat ook visueel zien hoe jij het geluidsniveau wilt hebben. Stoplicht op rood=totale stilte, Stoplicht op oranje=overleg op fluistertoon, niemand anders heeft er last van, Stoplicht op groen=je mag overleggen in je groepje.

* Maak een stappenplan waarin je aangeeft hoe je die simpele dingen kunt oplossen. Een voorbeeld dat ik gebruik voor kinderen die steeds gelijk hulp vragen als iets niet lukt heb ik hier op mijn site staan: http://home.hetnet.nl/~j.jon11/index.html (aanpak werk)

Wees ook heel duidelijk over consequenties en beloningen.
Is een beloning van 5 minuten in de praktijk niet haalbaar? Cluster ze dan en bewaar ze om aan het einde van de week bijvoorbeeld 20 min. wat leuks te doen.
Ik heb wel eens een dag lang een stopwatch gebruikt om de wachttijd op te nemen en de kinderen na schooltijd dezelfde tijd op mij laten wachten...
Als het een aantal kinderen zien die vervelend zijn terwijl de rest wel braaf zit te wachten, kun je ook eens hen een kleurplaat laten maken, terwijl je de anderen extra werk laat doen of iets anders vervelends.

Verder nog iets dat misschien een open deur is, maar overleg dit ook met de begeleider op je stage. Hoe lost hij / zij dit op, zijn hier al dingen over afgesproken op school etc.

[lesidee]

Verder stoor ik me ook aan kinderen die steeds maar weer voor de slurf(je) dingen naar mij toe komen: "Juf, mijn pen is kapot, juf hij stoort mij, juf mag ik dit.." Ik word er knetter van!

Heel herkenbaar, heb ik ook vaak last van. Grotendeels wijt ik dit altijd aan mezelf, blijkbaar ben ik dan niet duidelijk genoeg geweest voor de kinderen. In jouw situatie denk ik eerlijk gezegd ook dat je meer structuur moet aanbrengen in de lessen.

Stap voor stap uitleggen wat je verwacht van de kinderen en wat je verstaat onder zelfstandig werken.
Alle materialen heel geordend van te voren klaar leggen. (nieuwe schriften, leenpennen etc.)
En nog meer overzicht op de groep zien te krijgen zodat kinderen niet naar je toe komen om te zeggen dat andere kinderen storend gedrag vertonen. (dit moet je voor zijn)


Maak een stappenplan waarin je aangeeft hoe je die simpele dingen kunt oplossen. Een voorbeeld dat ik gebruik voor kinderen die steeds gelijk hulp vragen als iets niet lukt heb ik hier op mijn site staan: http://home.hetnet.nl/~j.jon11/index.html (aanpak werk)

Handige materialen zijn er te vinden, deze site had ik nog niet

[thomas]

Dat kinderen voor van alles en nog wat naar je toe komen ervaar ik elk jaar weer in groep 5. Dit wordt (als het goed is) wel steeds minder. Kinderen zoeken toch nog veel bevestiging. Ik zeg altijd dan; wat zou je kunnen doen. Als ze maar vaak genoeg ervaren dat ze het wel weten dan is het goed. Ook weten ze dat ze fouten mogen maken in hun oplossingen. Ik zeg altijd dat ik het al knap vind dat ze het proberen. Dit is echt wel iets voor groep 5.

Zitten ze in groepjes of rijtjes. Mijn groep dit jaar kletste ook veel, en nu ze in rijtjes 2 aan 2 zitten is het echt veel rustiger.

[Juf_Celina]

Zijn er duidelijke tekens in de klas?

* Stilteteken - als jij je duim omhoog steekt is dat het teken dat iedereen stil moet zijn. Ze moeten dan niet naar elkaar gaan roepen, maar wie het ziet doet mee met duim opsteken en mond dichthouden. Als dit er goed inzit, dan gaat het als een soort golf door de klas en is het gauw stil.

* Picto's / stoplicht / geluidsmeter op het bord - laat ook visueel zien hoe jij het geluidsniveau wilt hebben. Stoplicht op rood=totale stilte, Stoplicht op oranje=overleg op fluistertoon, niemand anders heeft er last van, Stoplicht op groen=je mag overleggen in je groepje.

* Maak een stappenplan waarin je aangeeft hoe je die simpele dingen kunt oplossen. Een voorbeeld dat ik gebruik voor kinderen die steeds gelijk hulp vragen als iets niet lukt heb ik hier op mijn site staan: http://home.hetnet.nl/~j.jon11/index.html (aanpak werk)

Wees ook heel duidelijk over consequenties en beloningen.
Is een beloning van 5 minuten in de praktijk niet haalbaar? Cluster ze dan en bewaar ze om aan het einde van de week bijvoorbeeld 20 min. wat leuks te doen.
Ik heb wel eens een dag lang een stopwatch gebruikt om de wachttijd op te nemen en de kinderen na schooltijd dezelfde tijd op mij laten wachten...
Als het een aantal kinderen zien die vervelend zijn terwijl de rest wel braaf zit te wachten, kun je ook eens hen een kleurplaat laten maken, terwijl je de anderen extra werk laat doen of iets anders vervelends.

Verder nog iets dat misschien een open deur is, maar overleg dit ook met de begeleider op je stage. Hoe lost hij / zij dit op, zijn hier al dingen over afgesproken op school etc.

Hartstikke bedankt voor je tips!
Ik heb ook een stoplicht in de klas, maar moet met mijn begeleider goed afstemmen hoe we hiermee gaan werken, want we moeten wel op één lijn staan, anders is het al helemaal verwarrend voor de kinderen. Dus ik denk inderdaad dat ik dat stoplicht nu écht een keer ga gebruiken.

Mijn begeleiders is zelf best streng. Hij gebruikt een fluitje om de kinderen stil krijgen. Niet bepaald mijn stijl. Ik wil dat de kinderen gewoon stil zijn, zonder dat ik dat hoef te roepen...

[Juf_Celina]

Verder stoor ik me ook aan kinderen die steeds maar weer voor de slurf(je) dingen naar mij toe komen: "Juf, mijn pen is kapot, juf hij stoort mij, juf mag ik dit.." Ik word er knetter van!

Heel herkenbaar, heb ik ook vaak last van. Grotendeels wijt ik dit altijd aan mezelf, blijkbaar ben ik dan niet duidelijk genoeg geweest voor de kinderen. In jouw situatie denk ik eerlijk gezegd ook dat je meer structuur moet aanbrengen in de lessen.

Stap voor stap uitleggen wat je verwacht van de kinderen en wat je verstaat onder zelfstandig werken.
Alle materialen heel geordend van te voren klaar leggen. (nieuwe schriften, leenpennen etc.)
En nog meer overzicht op de groep zien te krijgen zodat kinderen niet naar je toe komen om te zeggen dat andere kinderen storend gedrag vertonen. (dit moet je voor zijn)



Het ligt ook wel aan mij, want bij mijn begeleider durven ze dat niet. Dat komt omdat ik zeer toegankelijk ben voor de kinderen. Ik luister goed naar ze, neem hun problemen serieus en dat merken ze, waardoor ze om de haverklap op mij afstappen. Soms best tegenstrijdig, maar goed. Nu zeg gewoon: "Je moet het eerst zelf oplossen", want ja, wat moet ik doen aan een pen die het niet doet..?

[Juf_Celina]

Dat kinderen voor van alles en nog wat naar je toe komen ervaar ik elk jaar weer in groep 5. Dit wordt (als het goed is) wel steeds minder. Kinderen zoeken toch nog veel bevestiging. Ik zeg altijd dan; wat zou je kunnen doen. Als ze maar vaak genoeg ervaren dat ze het wel weten dan is het goed. Ook weten ze dat ze fouten mogen maken in hun oplossingen. Ik zeg altijd dat ik het al knap vind dat ze het proberen. Dit is echt wel iets voor groep 5.

Zitten ze in groepjes of rijtjes. Mijn groep dit jaar kletste ook veel, en nu ze in rijtjes 2 aan 2 zitten is het echt veel rustiger.

Ja dat klopt ook wel, bij mij zitten ze nu in de overgang naar het zelfstandig worden.

Ze zaten bij mij in rijtjes 2 aan 2, maar zelf vond ik dat erg onoverzichtelijk en druk (heb een heel klein lokaal). Nu ze in groepjes zitten is dat wel beter voor het overzicht en er is veel meer ruimte in de klas.

[thomas]

Ze zaten bij mij in rijtjes 2 aan 2, maar zelf vond ik dat erg onoverzichtelijk en druk (heb een heel klein lokaal). Nu ze in groepjes zitten is dat wel beter voor het overzicht en er is veel meer ruimte in de klas.

Bij mij staat het ook erg rommelig, maar het werkt veel rustiger.Daar heb ik dan voor gekozen. Ik probeer straks de druktemakers in rijtjes te laten zitten, de rest in groepjes. Kijken of dat gaat werken.

Probeer kinderen zelf oplossingen te laten zoeken. Je pen is stuk, dan leen je even een pen. Iets kwijt, dan leen je het van een ander en later kun je het oplossen tijdens het eten en drinken etc.
Bij mij zijn ook veel kinderen hun schrift kwijt etc. Wat goed helpt is dat als ze iets kwijt zijn ze een blaadje moeten pakken, de les maken en daarna ook nog in hun eigen schrift. Dan gaan ze wel harder zoeken.

Belangrijk is dat je tussen jou en je begeleider duidelijke afspraken hebt die voor de kinderen duidelijk zijn. Je kunt niet alles hetzelfde doen maar wel een aantal basisregels. Hang deze bijv. op in het lokaal zodat ze zichtbaar zijn voor de leerlingen. Een fluitje is ook niet mijn ding. Maar als jij gaat zitten wachten en tellen is het een groot contrast. Ik gebruik altijd een klankstaaf. 1xslaan is stil zijn, 3x is opruimen. Ik tel dan vaak af en daarna is het stil.

[Juf Wilma]

O, wat herken ik jou verhaal.
Ik heb net al in 2 topics gereageerd waar jij je verhaal ook al iets had vertelt.
Ik loop mijn Lio-stage in groep 6 met 26 kinderen (waarvan 9 echte druktemakers).

Ik heb alleen soms nog moeite met de orde. Ik krijg die kinderen gewoon niet stil. Ik moet vaak lang wachten, totdat het heel stil is. Soms moet ik te vaak wachten, dat ik het geduld niet meer opbreng en mijn stem moet verheffen (soms een beetje te). Ik erger me hieraan. Ik heb soms het gevoel dat kinderen mij gewoon niet horen,... Ik heb het idee dat ze mij wel horen, maar het gewoon negeren omdat ze hun verhaal nog af moeten maken (dat hebben een aantal kinderen ook aangegeven als reden om nog door te praten)
Vaak sluit ik de les boos af en dat wil ik gewoon niet.! Heel herkenbaar. Ik baal dan gewoon van mezelf.

Verder tijdens uitleg en besprekingen, dan praten sommige kinderen door mijn uitleg heen. Of praten me na als pagegaaien. Ik heb hier al vanaf het begin van het schooljaar op ingehamerd, met een regel op het bord (o.a. gespreksregels etc.), een beloningssysteem etc. Deze week zit ik er helemaal doorheen. De kinderen maken er soms een waar feestje van, waardoor ik het gevoel heb dat ik mijn doelen niet meer bereik en over de hoofden van de kinderen heen praat. Ik werk nu een paar weken met een beloningssysteem. Ze zijn elke keer blij als ze een sneeuwpopje verdient hebben, maar vooral de druktemakers doen niet echt hun best om meer popjes te verdienen. Bij 8 popjes gaan we een kwartier wat leuks doen, maar zelfs bij het begin van zo'n kwartier moet ik nog lang wachten tot het stil is en we bijvoorbeeld naar buiten kunnen gaan.Als dan blijkt dat die wachttijd van de speeltijd afgaat zijn ze ineens verontwaardigd

Verder stoor ik me ook aan kinderen die steeds maar weer voor de slurf(je) dingen naar mij toe komen: "Juf, mijn pen is kapot, juf hij stoort mij, juf mag ik dit.." Ik word er knetter van! Dit gebeurt bij mij een paar keer per dag. Voor mijn gevoel zijn dit de onzekere kinderen en ik wil het ze dan ook niet aanrekeken, maar zat word ik er wel van.

Ik kreeg deze week tijdens een stagebezoek te horen dat ik moet werken aan mijn relatie met de klas en dan vooral aan de relatie met de druktemakers. Dit wil ik zelf ook graag, omdat ik denk dat daar bij een groot deel van het probleem zit. ik waarschuw ze zo vaak dat ze geen zin meer hebben om hun best te doen voor mij en het ze steeds minder interesseert.
Maar ja, hoe doe je dat? Ik heb o.a. al de tip gevonden om vaker kort voor te lezen, even een spelletje te doen e.d.
Maar ja, nu krijgen ze het werk al niet af...hoe pas je dat in?

Ik denk dat ik ook veel zal hebben aan de tips die jij krijgt. Misschien kunnen we elkaar ook een beetje helpen door tips die we buiten dit forum krijgen hier ook te melden

[Juf_Celina]

Ze zaten bij mij in rijtjes 2 aan 2, maar zelf vond ik dat erg onoverzichtelijk en druk (heb een heel klein lokaal). Nu ze in groepjes zitten is dat wel beter voor het overzicht en er is veel meer ruimte in de klas.

Bij mij staat het ook erg rommelig, maar het werkt veel rustiger.Daar heb ik dan voor gekozen. Ik probeer straks de druktemakers in rijtjes te laten zitten, de rest in groepjes. Kijken of dat gaat werken.

Probeer kinderen zelf oplossingen te laten zoeken. Je pen is stuk, dan leen je even een pen. Iets kwijt, dan leen je het van een ander en later kun je het oplossen tijdens het eten en drinken etc.
Bij mij zijn ook veel kinderen hun schrift kwijt etc. Wat goed helpt is dat als ze iets kwijt zijn ze een blaadje moeten pakken, de les maken en daarna ook nog in hun eigen schrift. Dan gaan ze wel harder zoeken.

Belangrijk is dat je tussen jou en je begeleider duidelijke afspraken hebt die voor de kinderen duidelijk zijn. Je kunt niet alles hetzelfde doen maar wel een aantal basisregels. Hang deze bijv. op in het lokaal zodat ze zichtbaar zijn voor de leerlingen. Een fluitje is ook niet mijn ding. Maar als jij gaat zitten wachten en tellen is het een groot contrast. Ik gebruik altijd een klankstaaf. 1xslaan is stil zijn, 3x is opruimen. Ik tel dan vaak af en daarna is het stil.

Heel dat is wel een goeie! Gewoon de kinderen die in groepjes kunnen zitten in groepjes laten zitten en de kinderen die dat niet kunnen gewoon apart in rijtjes, die ga ik erin houden!

Oeh ja, dat van die schriftjes, vreselijk! Die tip van het blaadje neem ik ook mee. Eigenlijk zit het in de kleine dingen, maar hoe kom je erop? Handig dus deze forum
Ik ga inderdaad de belangrijkste regels op een groot vel schrijven en ophangen in de klas, dat lijkt me handiger en dan des noods elke dag laten voorlezen.

[Juf_Celina]

Ik heb het idee dat ze mij wel horen, maar het gewoon negeren omdat ze hun verhaal nog af moeten maken (dat hebben een aantal kinderen ook aangegeven als reden om nog door te praten) [/color]

Klopt, dat is dus bij mij ook zo. Ze zijn dan zo met zichzelf of met anderen bezig, dat ze het niet eens in de gaten hebben. Maar het is wel heel raar dat als ik heel hard roep dat het stil moet zijn, dat er gewoon typjes zijn die doorgaan met kletsen. Soms sta ik daar echt met stoom uit mijn oren. Getuigt van weinig respect jegens de leerkracht.

Ik werk nu een paar weken met een beloningssysteem. Ze zijn elke keer blij als ze een sneeuwpopje verdient hebben, maar vooral de druktemakers doen niet echt hun best om meer popjes te verdienen. Bij 8 popjes gaan we een kwartier wat leuks doen, maar zelfs bij het begin van zo'n kwartier moet ik nog lang wachten tot het stil is en we bijvoorbeeld naar buiten kunnen gaan.Als dan blijkt dat die wachttijd van de speeltijd afgaat zijn ze ineens verontwaardigd

Ja inderdaad. Daar erger ik me ook aan! ik heb ook een dergelijk systeem, waarbij ze leren dat ze zelf verantwoordelijk zijn voor hun eigen tijd. Als het te lang duurt, gaan er minuten af van hun tijd (heb een symbolische klok getekend op het bord), als ze snel zijn, dan komen er minuten bij. Maar ja, soms hebben ze daar maling aan.

Ik kreeg deze week tijdens een stagebezoek te horen dat ik moet werken aan mijn relatie met de klas en dan vooral aan de relatie met de druktemakers. Dit wil ik zelf ook graag, omdat ik denk dat daar bij een groot deel van het probleem zit. ik waarschuw ze zo vaak dat ze geen zin meer hebben om hun best te doen voor mij en het ze steeds minder interesseert.
Maar ja, hoe doe je dat? Ik heb o.a. al de tip gevonden om vaker kort voor te lezen, even een spelletje te doen e.d.
Maar ja, nu krijgen ze het werk al niet af...hoe pas je dat in?

Ja dat idee heb ik soms ook. Hoe bozer je wordt, hoe meer "lak" ze aan je hebben, maar ja, ik kan moeilijk toekijken hoe de kinderen de klas overnemen. Inderdaad, een leuks spelletje/voorlezen vinden ze altijd wel leuk. Als ze bij mij genoeg minuten verdienen gaan we gezellig een verhaal voorlezen met een kop thee en lekkers erbij, vonden ze geweldig! Maar ja, eerst maar die minuten zien te verdienen (ze zitten nu op 30 minuten)...
Overigens moet ik zeggen dat ik stop met deze wijze van belonen, aangezien ze de beloning té laat krijgen. Ik ga beginnen met het belonen in groepjes en dan meteen de beloning aan het einde van de les (10 minuten iets leuks, een sticker e.d.)

Ik denk dat ik ook veel zal hebben aan de tips die jij krijgt. Misschien kunnen we elkaar ook een beetje helpen door tips die we buiten dit forum krijgen hier ook te melden

Dat lijkt me wel een goed idee. Deze forum is écht een hele goeie bron van tips en ervaringen. Vaak moet je het maar hebben van je begeleider, maar als ie ook weinig raad weet, dan ga je gauw met je handen in het haar zitten.

[jufHetty]

Wat zijn er veel goede tips gegeven, fijn dat je er zo mee aan de slag gaat.
Ik geef je nog een ander aandachtspunt mee: jouw binnenkant. Ga even rustig bij jezelf na hoe je je voelt als je aan deze klas denkt. Zet dat naast elkaar neer. bv. angst om een confrontatie met een kind aan te gaan/ vermoeid gevoel bij alleen al de gedachte aan de klas, enz. Ik weet niet wat er bij jou opkomt, dus deze voorbeelden grijp ik maar uit de lucht. Maar kijk heel goed, blijf kijken ook al zou je bijna gaan huilen van wat je soms voelt.
Zo, nu heb je het toegelaten in je gevoel. Dat is het moment om jezelf voorstellen hoe je zou willen dat het zou gaan, de hele dag van het begin tot het eind. Laat je niet weerhouden door gedachten als: "Dat kan ik toch niet" of "onrealistisch" en dergelijke. Maak je droomdag in gedachten en let daarbij op details, maak er een compleet plaatje van.

Daarna ga je direct wat anders doen: slapen, boodschappen doen, een boek lezen, enz. Komen de gedachten aan je klas, positief iof negatief, druk het niet weg: kijken en weer verder.

Als je dit regelmatig doet, gaat er vanzelf in je handelen iets veranderen. Je onderbewuste gaat je dan sturen naar het juiste voor het juiste moment. Je gevoeligheid daarvoor wordt groter, omdat je zowel het vervelende dat je ervaart als het prettige dat je wilt diep in je gevoel hebt toegelaten.

Iets "ter harte nemen" betekent letterlijk dat je iets tot je hart toelaat.
Als je alle mooie tips die je hierboven al hebt gekregen ter harte neemt, dus toelaat in je hart en dus ook in je wens-plaatje, dan garandeer ik je succes. Kinderen pikken feilloos jouw gevoel op, jouw vertrouwen dat jij schept in jezelf. Zij willen dan ook daar aan voldoen.

Ik wens je heel veel succes toe en heb er vertrouwen uit de reacties die je hier geeft ( je stelt je kwetsbaar op, hebt een leerhouding, bent bereid tot het ontvangen van feedback, geweldig!!) dat het je gaat lukken met deze klas goed om te gaan. Geef jezelf die kans!

[Juf_Celina]

Wat zijn er veel goede tips gegeven, fijn dat je er zo mee aan de slag gaat.
Ik geef je nog een ander aandachtspunt mee: jouw binnenkant. Ga even rustig bij jezelf na hoe je je voelt als je aan deze klas denkt. Zet dat naast elkaar neer. bv. angst om een confrontatie met een kind aan te gaan/ vermoeid gevoel bij alleen al de gedachte aan de klas, enz. Ik weet niet wat er bij jou opkomt, dus deze voorbeelden grijp ik maar uit de lucht. Maar kijk heel goed, blijf kijken ook al zou je bijna gaan huilen van wat je soms voelt.
Zo, nu heb je het toegelaten in je gevoel. Dat is het moment om jezelf voorstellen hoe je zou willen dat het zou gaan, de hele dag van het begin tot het eind. Laat je niet weerhouden door gedachten als: "Dat kan ik toch niet" of "onrealistisch" en dergelijke. Maak je droomdag in gedachten en let daarbij op details, maak er een compleet plaatje van.

Daarna ga je direct wat anders doen: slapen, boodschappen doen, een boek lezen, enz. Komen de gedachten aan je klas, positief iof negatief, druk het niet weg: kijken en weer verder.

Als je dit regelmatig doet, gaat er vanzelf in je handelen iets veranderen. Je onderbewuste gaat je dan sturen naar het juiste voor het juiste moment. Je gevoeligheid daarvoor wordt groter, omdat je zowel het vervelende dat je ervaart als het prettige dat je wilt diep in je gevoel hebt toegelaten.

Iets "ter harte nemen" betekent letterlijk dat je iets tot je hart toelaat.
Als je alle mooie tips die je hierboven al hebt gekregen ter harte neemt, dus toelaat in je hart en dus ook in je wens-plaatje, dan garandeer ik je succes. Kinderen pikken feilloos jouw gevoel op, jouw vertrouwen dat jij schept in jezelf. Zij willen dan ook daar aan voldoen.

Ik wens je heel veel succes toe en heb er vertrouwen uit de reacties die je hier geeft ( je stelt je kwetsbaar op, hebt een leerhouding, bent bereid tot het ontvangen van feedback, geweldig!!) dat het je gaat lukken met deze klas goed om te gaan. Geef jezelf die kans!

Bedankt voor je lieve reactie!
Wel heel apart om ook eens een keer aan de binnenkant te beginnen. Dat hoor je vrijwel nooit bij evaluaties e.d. Soms doe ik dat ook wel een beetje, maar meer onbewust. Maar zoals jij dat beschrijft maakt het toch concreter! Ik ga er zeker mee aan de slag. Bedankt!

[daan]

Als je dit regelmatig doet, gaat er vanzelf in je handelen iets veranderen. Je onderbewuste gaat je dan sturen naar het juiste voor het juiste moment. Je gevoeligheid daarvoor wordt groter, omdat je zowel het vervelende dat je ervaart als het prettige dat je wilt diep in je gevoel hebt toegelaten.

dit is iets wat ik ook als tip van mijn coach kreeg en...
het werkt echt ! HEt gaat dan echt onbewust maar toch ook weer bewust.
En de kinderen nemen dit echt over. Het gaat stukken beter omdat ik er zelf weer in geloof en dat voelen ze !

Doe er je voordeel mee

[Gysella]

Verder stoor ik me ook aan kinderen die steeds maar weer voor de slurf(je) dingen naar mij toe komen: "Juf, mijn pen is kapot, juf hij stoort mij, juf mag ik dit.." Ik word er knetter van!



Ik herken dit ook zeker! Ik heb een combinatiegroep en dan is het nog moeilijker. Want als je met de ene groep bezig bent, mogen ze niets aan mij vragen. Dat gebeurt dan ook niet. Maar net voordat je van groep gaat wisselen willen ze dat nog even vragen. Mijn pen doet het niet. Mijn pen is vies. Waar moet ik beginnen?
Ik zeg dan altijd: Probeer zelf een oplossing te vinden. Aan het einde van de les kom ik er dan op terug. En wat heb je gedaan? Heel goed dat je zelf een oplossing bedacht heb. Zie je wel dat jij mij niet nodig had? Ik prijs het kind uitbundig dat hij het zelf bedacht heeft. Wel praat ik of er nog een betere oplossing was. Die laat ik andere kinderen bedenken. Dan weten ze het voor de volgende keer.

Duidelijk zijn van tevoren. Wat mag wel en wat niet. En evalueren werkt ontzettend goed heb ik gemerkt. Kinderen kunnen feilloos aangeven wat er niet zo goed ging en wat juist wel. En ook hoe het kan veranderen.