problemen in mijn lio-update: Lio is gestopt

[miekiemousie]

Heerlijk dat je iets tot rust gekomen bent. Neem alle tijd die je nodig hebt!

[Juf Wilma]

Zo, ik heb het eerste gesprek achter de rug.
Vanochtend was ik toch knap nerveus...

Tijdens het gesprek heb ik te horen gekregen dat ik een keus moet maken tussen stoppen met de opleiding of doorgaan.
Ik heb toen al duidelijk aangegeven dat stoppen voor mij nu (nog) geen optie is.
Als ik door wil gaan moet ik een plan maken hoe ik de eindkwalificaties ga halen. In dat plan komt:
* een overzicht van dingen die ik al goed kan (kreeg te horen dat mijn voorbereiding op het niveau zijn dat je in de lio moet hebben ),
*dingen waar ik tegenaanloop vanuit mij als persoon (welke belemmeringen, leerpunten) en hoe ik dat kan verbeteren, *een tijdsplanning (tot de vakantie verslagen, tussen september en kerst lio) en
*in welke context ik mijn lio wel kan halen. (welke groep, belangrijke factoren)
Morgen heb ik eerst nog ene supervisiegesprek waarin we het hier over gaan hebben, en waar ik vooral moet bespreken welke dingen vanuit mijn persoon mij belemmeren en hoe ik daaraan kan werken.
Daarna moet ik dus komende (anderhalve) week werken een mijn plan.
Dat plan wordt daarna op de pabo besproken door mijn SLB-er, mijn supervisor en de jaarcoördinator waarbij zij kijken of ze denken dat mijn plan een grote kans van slagen heeft en ik echt door mag...

Als eventuele opties voor als de pabo toch niet lukt werden orthopedagogiek en pedagogiek genoemd. Nu heb ik een klein beetje gekeken wat dat is, maar daarbij mis ik toch een aantal dingen die ik juist zo leuk vind in het onderwijs: Bezig zijn met rekenen en taal, kinderen iets leren, vooral bezig zijn in de praktijk, creativiteit. Ik zal me er later nog wat meer in verdiepen, maar dit was het eerste wat ik dacht bij het doorlezen van wat informatie.

Naar aanleiding van het gesprek heb ik een vraag aan jullie:
Welke extra begeleiding kun je bij jullie op de pabo krijgen?
En hoe wordt er omgegaan met studenten waarbij het niet volgens plan gaat?
Wat kan een decaan voor je doen als je studievertraging hebt? (ik zag op de site van de decaan dat je eigenlijk naar hem toe moet bij studievertraging. de vorige keer hebben ze dat niet eens genoemd en nu vond mn begeleider dat niet nodig)

[juf suus]

Hai Wilma
Allereerst wil ik zeggen dat ik echt onwijs veel bewondering voor je heb, voor de manier hoe je deze hele zaak hebt aangepakt, echt alle respect.
Aan een decaan kan je best veel hebben. een voorbeeldje van mijn kant.
Ik had onwijs veel moeite in het eerste jaar met het halen van mijn rekentoets.
Ik mocht na 2 keer de toets nog 1 keer doen , anders zou ik van de Pabo af moeten. Ik zelf had heel sterk het gevoel, dat ik de stof van de rekentoets wel beheerste, maar door een tijdsdruk presteerde ik onder de maat. Ik heb toen een gesprek gehad met de decaan en voor elkaar gekregen dat ik meer tijd kreeg voor mijn tentamen. ( zolang als ik zelf wilde). Dat was voor mij al een hele opluchting met als resultaat, dat ik uiteindelijk maar 10 minuten langer over mijn tentamen heb gedaan, en een 9 voor mijn toets haalde.

Ongetwijfeld zijn er voor jouw ook praktische zaken bespreekbaar. Ik zou zeggen maak zo snel mogelijk een afspraak.
En nogmaals echt alle respect voor jou.

[Lucy]

Hallo,

Hoe herkenbaar zijn alle verhalen en reacties!
Ik heb een groep 7 en volg de pabo in deeltijd. Tot half november ging alles van een leien dakje. Vorig jaar mijn stage zelfs afgesloten met 95 (van de 100) punten. Tot mijn toenmalige mentrix half november ging solliciteren op een andere school. Zij was net als ik in deze klas in september begonnen en viel in voor een leerkracht met zwangerschapsverlof. Zij was vorig schooljaar afgestudeerd dus wij konden samen de klas 'runnen'. Zij werd aangenomen op die andere school maar 'onze' leerlingen waren sinds zij te horen hadden gekregen dat zij weg zou gaan voor mij niet meer te handhaven. Er werd zelfs hardop gezegd dat ik toch hun echte juf niet ben. Plezier weg, zelfvertrouwen weg, boze ouders... en dat vlak voor mijn eindbeoordeling die eind januari zou plaatsvinden. Ik stond er mee op en ging er mee naar bed. Kerstvakantie? Dit jaar niet veel van genoten. Na de vakantie vol goede moed weer naar de stage; maar er was niets veranderd.

Op de pabo heb ik een gesprek gehad en er werd mij geadviseerd weer van voren af aan te beginnen. Eén goed voorbereide les per dag, en dit uitbouwen naar een dagdeel onder toezicht van mijn mentrix. Om zo weer vertrouwen en plezier te krijgen. Natuurlijk was er de mogelijkheid naar een andere stageschool te gaan, maar ja, die paar weken? Een andere klas op mijn stageschool kon niet.
Dit heeft mij goed gedaan hoewel het nog steeds niet erg goed gaat in de klas. Wel als mijn (huidige) mentrix bij mij in de klas aanwezig is, dan luisteren ze wel en gaan mijn lessen ook goed. Zelfstandig voor de klas staan mag ik niet meer in mijn eindstage. Ik heb het gevoel dit jaar gefaald te hebben en ik voelde mij erg alleen staan tot ik dit forum ontdekte.

Mijn stage heb ik met een aantal weken verlengd en mijn eindbeoordeling opgeschoven. Maar ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest voor een beoordeling. Mijn stagebegeleider wil namelijk dat ik de les doe zonder aanwezigheid van mijn mentrix in de klas.

[Juf Wilma]

Ik heb het gevoel dit jaar gefaald te hebben en ik voelde mij erg alleen staan tot ik dit forum ontdekte.
Ik ken het forum gelukkig al wat langer Het is bij mij al eerder fout gegaan (waarbij de oorzaak grootendeels ergens anders lag) en toen heb ik heel veel aan de leden van het forum gehad.

Vrijdag heb ik supervisie gehad op de stage. Van daaruit heb ik de opdracht meegekregen om de komende week te reflecteren op mijn gevoel, zonder meteen te analyseren en oplossingen te bedenken. Ik ben veel te veel aan bezig in mijn hoofd en druk mijn gevoel vaak weg door snel bezig te gaan met het bedenken/analyseren van oorzaken en oplossingen.
Tijdens het maken van het plan waarin ik beschrijf hoe ik verder wil, moet ik ook duidelijk ruimte geven aan mijn gevoel dat boven komt. De supervisor vond dat ik er duidelijk nog niet aan toe was om een definitieve beslissing te nemen om te stoppen. (En daar ben ik het helemaal mee eens)

Momenteel ben ik even totaal niet bezig met school wegens een plotselinge ziekenhuisopname van mn schoonvader (hartklachten) tijdens hun vakantie. Zolang ik daar nog zo mee bezig ben en we nog niet veel duidelijkheid hebben, neem ik zo wie zo geen beslissingen

[jufHetty]

Dag Wilma, sterkte met je schoonvader.
Je bent goed doordacht bezig, ik heb bewondering voor je toewijding en aandacht voor jezelf.
Hartelijke groet,
Hetty

[Juf Wilma]

In het deeltijdforum ben ik ondertussen aan het informeren naar ervaringen met overstappen naar een andere pabo.
Ik denk erover om op een andere pabo de deeltijd verkort te gaan doen, als dat mogelijk is.
Ik zoek van alles nu oppervlakkig uit.
Morgen gaan we in Duitsland kijken hoe de situatie nu echt is, want de dokters geven tegenstrijdige berichten.
Als we weer terug zijn ga ik pabo's aanschrijven en duidelijk op een rij zetten wat de mogelijkheden en moeilijkheden zijn.

[Juf Samantha]

Sorry dat ik dit topic zomaar binnen kom vallen maar ik heb deze week een echte **** week en herken een aantal dingen erg.

Na aanleiding van deze reactie van Joke wil ik echt even iets zeggen:
Zij had als voordeel dat haar begeleidster overtuigd was van haar kunnen (terwijl ze dat zelf niet (meer) was).
(Ze heeft later ook toegegeven dat ze het zou hebben opgegeven als haar begeleidster en ik hadden gezegd dat ze beter had kunnen stoppen, dat ze ermee opgehouden zou zijn.)

Ik ben nu een vierdejaars pabostudente. Ik heb dit jaar een half jaar vertraagd, dus heb ik het eerste semester het derde jaar overnieuw gedaan en dit semester zit ik in de eerste helft van het laatste studiejaar.

Ik loop stage in groep 1/2. Ik vind het een leuke groep maar ik heb sinds een paar weken serieuze problemen met een jongen (en deze slaan over op zijn beste vriendje). Nu zijn er natuurlijk ook nog andere punten waar ik nog hard aan moet werken maar deze week heb ik een echte klap in mijn gezicht gekregen. De laatste tijd heb ik het idee dat mijn mentor alleen maar de negatieve punten ziet, ik doe mijn best om hier aan te werken maar dit is volgens haar onvoldoende.

Vorige week kwam mijn mentor met een lijst met punten waarvan zij vindt dat ik onder de maat presteer. Afgelopen maandag kwam er een docent van de PABO langs om een les te beoordelen. Mijn mentor wilde mij deze punten van te voren laten weten en heeft deze bij de PABO docent voorgelegd. Ik heb de les van afgelopen maandag zwaar verpest: verkeerde woordkeuze, verkeerde organisatie, aandacht v.d. kinderen miniem.

In het gesprek dat ik na afloop heb gehad met de docent van de PABO gaf zij bepaalde hints in de richting dat het misschien wel een goed idee was dat ik met de pabo stop.

Nu ben ik dus op het punt gekomen dat ik het gevoel heb dat niemand meer in mij gelooft en ikzelf dus ook niet meer. Terwijl ik echt niet het idee heb dat ik het altijd zo slecht doe. Ik ben nu erg onzeker, kan ieder moment in huilen uitbarsten, heb absoluut geen zin om morgen naar de pabo te gaan en eigenlijk ook niet om naar stage te gaan volgende week.

[Juf Paola]

Beste Samantha,
Wat je in ieder geval moet doen is met iemand op de Pabo gaan praten, je Pabo-docent die is komen kijken naar je les of iemand anders op de Pabo waar jij je prettig bij voelt. Leg de hele situatie even rustig uit en kijk samen het lijstje met je leerpunten door? Vind jij trouwens dat dit echt allemaal punten zijn waar je nog aan moet werken? Is er iets gebeurd tussen jou en jouw mentor op stage, waardoor dit zo ineens komt? Ik neem ook aan dat je les maandag zo slecht is gegaan, omdat je erg zenuwachtig was, nadat je mentor je een lijst met leerpunten gaf.
Wat je mijns inziens absoluut niet moet gaan doen is nu met de pakken neer gaan zitten.
Onderneem actie en laat zien wat je waard bent. Gooi al die negatieve energie van je af en zet het om in positieve energie.
Ga weer geloven in jezelf! Jij hebt hiervoor toch ook vaker stage gelopen. Wat werd er toen gezegd over jou?
Ga niet af van wat 1 iemand zegt. Laat je in ieder geval niet kennen.

Ik wens je veel sterkte en succes!

[juf Agnes]

Eigenlijk is het toch diep triest dat jullie "jonge meiden" zo moeten zwemmen........ Waar is die prachtige begeleiding die overal zo mooi op papier omschreven staat (pabo, stageschool)??????????????? MAAR TOCH... het feit dat jullie op de pabo al zover zijn gekomen betekent toch dat je het wel in je hebt!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1
Samantha, het is niet echt naast de deur en je zult waarschijnlijk moeten aansluiten in de file maar ik heb op dit moment geen stagiaire in mijn kleutergroep......

[Juf Wilma]

Eigenlijk is het toch diep triest dat jullie "jonge meiden" zo moeten zwemmen........ Waar is die prachtige begeleiding die overal zo mooi op papier omschreven staat (pabo, stageschool)???????????????
OP de pabo gaan ze ervan uit dat je die begeleiding van de stageschool krijgt...en de stageschool verwacht dat van de pabo...En zo wist ik niet goed waar ik zijn moest. Daar kwam nog bij dat ik enorm het gevoel had dat ik me constant moest bewijzen richting de pabo en dat ik het nu helemaal goed moest doen...

Nu heb ik eindelijk echt goede begeleiding vanuit de pabo waar ik echt wat aan heb. Tijdens individuele supervisie zijn al een heel aantal dingen naar voren gekomen die me belemmerd hebben en waar ik nu aan moet en kan werken:
* Mijn gevoelens durven te voelen (niet wegdrukken), een plek geven, laten zien en leren dat ook negatieve gevoelens er mogen zijn. (doordat ik mijn gevoel steeds wegdrukte en het geen plek gaf, bleef onbewust tussen mij en de kinderen staan) Dit gaat al steeds beter. Ik ga nu ook verder door me te richten op positieve gevoelens om die te kunnen versterken en sneller op te roepen.
* kernkwaliteiten die ik bij mezelf en anderen zie benoemen.
* ideeen opschrijven/verzamelen om mijn 'passies' (natuur, dieren, creatief, opels/autotuning etc) te gebruiken bij
het lesgeven. (Ik kon nu eigenlijk geen dingen van mezelf kwijt (terwijl ik dat wel heel graag wil en daar heel enthousiast door raak) omdat het programma erg vol zat en ik het idee had dat je pas 'andere/leuke' dingen mocht doen als al het andere werk klaar was en die tijd was er niet met in mijn 3 dagen 2 gymlessen en een judoles)

Deze begeleiding krijg ik nu extra (anderen krijgen het dus niet, die hebben alleen groepssupervsie gehad en dat gaat vaak minder diep). Voor de zomervakantie heb ik nog 1 gesprek en dan nog een paar tijdens het begin van de lio.
ik heb hier heel veel aan en denk dat ik zo een goede basis heb om straks de lio wel te halen en niet weer tegen hetzelfde aan te lopen.

het feit dat jullie op de pabo al zover zijn gekomen betekent toch dat je het wel in je hebt!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1
Daar houd ik me inderdaad aan vast. Ik weer ook dat het wel in me zit, maar door verschillende emotionele belemmeringen komt het er nog niet uit. Mijn supervisor ziet ook perspectief voor een nieuwe lio-stage.

Ik moet nu mijn plan van aanpak voor de pabo nog iets aanpassen naar aanleiding van het laatste supervisiegesprek. Ergens in de komende 1,5 week hoop ik daar een gesprek over te hebben met mijn studieloopbaanbegeleider (SLB-er) waarin ik goed duidelijk moet maken dat ik echt verder wil. Daarna zullen mijn supervisor, mijn SLB-er en de coördinator van het 4e jaar overleggen of zij mij nog een kans geven.

[juf Agnes]

Hallo Wilma, als je jouw reacties leest in dit topic zie je duidelijk een lijn. Vanuit een dal ben je nu duidelijk de "berg" weer aan het beklimmen. POSITIEF! Wat betreft de begeleiding vanuit de pabo heb je gelijk. Ik ben zo'n mentor die de slb-er er "met zijn haren" bij sleept als dingen niet helemaal naar wens verlopen.. Ieder heeft toch een eigen stuk verantwoordelijkheid in zo een project?! De afgelopen jaren had ik altijd een stagiair; dat vind ik erg leuk. Het houdt je scherp en laat je ook reflecteren op je eigen handelen. Ik ben een groot voorstander van leren van elkaar. Voor jou geldt eventueel ook het aanbod wat ik hierboven schreef... Maar of je kleuters wil..??? Het voordeel is dat je je ten opzichte van de kinderen minder hoeft te bewijzen; kleuters zijn daar niet zo mee bezig, vinden hele andere dingen leuk en belangrijk.
Knok voor jezelf! En als de pabo je geen kans geeft; zoek een ander vorm...Succes!!!
(luister eens naar het lied "Lef" van Karin Bloemen....)

[Joke]

Voor iedereen die in dat vervelende diepe dal terecht komt zou ik willen zeggen:
Kijk terug naar de voorgaande jaren. Hoe ging het toen met je? Had je het naar je zin? Kreeg je goede beoordelingen?
Ik kan nog meer van zulk soort vragen bedenken, maar de kern van de zaak is voor mij, dat, als alles voorheen goed ging en er geen noemenswaardige commentaren op je waren die nu in 4 jaar nog steeds niet verbeterd zijn, je in staat moet zijn af te studeren.
Ik begin er langzamerhand van overtuigd te raken dat een LIO nou net niet iets is waarmee je kunt bewijzen dat je capabel bent. Je zou het kunnen vergelijken met proefzwemmen en afzwemmen. Menig kind presteert door de zenuwen met afzwemmen niet zo goed. Het proefzwemmen wordt daarom over het algemeen als leidraad gebruikt. Zo zou het ook met leerkrachten moeten zijn. De tijd ervoor zou moeten gelden.
Waarom lukt het dan zo vaak niet? Omdat je met alle geweld wilt bewijzen dat je het goed kunt. En daarmee ga je meestal in de fout.
Je bent gespannen, je gaat krampachtig met de kinderen om, je wilt het té goed doen en juist daarom mislukt het.
Het wil nog wel eens lukken als je bewust even afstand neemt en er iets meer tijd instopt door opnieuw te starten met je LIO. Wie bijna aan het eind van zijn LIO is, moet het per situatie apart bekijken.
Als je er zelf van overtuigd bent dat je het kunt, laat je dan niet gek maken. Doe je 'ding' en laat gewoon zien dat je een kanjer bent. Leg je er bij neer dat het misschien langer kan duren, maar bewijzen zal je het.
Succes allemaal.

[Mniekske]

Voor iedereen die in dat vervelende diepe dal terecht komt zou ik willen zeggen:
Kijk terug naar de voorgaande jaren. Hoe ging het toen met je? Had je het naar je zin? Kreeg je goede beoordelingen?
Ik kan nog meer van zulk soort vragen bedenken, maar de kern van de zaak is voor mij, dat, als alles voorheen goed ging en er geen noemenswaardige commentaren op je waren die nu in 4 jaar nog steeds niet verbeterd zijn, je in staat moet zijn af te studeren.
Ik begin er langzamerhand van overtuigd te raken dat een LIO nou net niet iets is waarmee je kunt bewijzen dat je capabel bent. Je zou het kunnen vergelijken met proefzwemmen en afzwemmen. Menig kind presteert door de zenuwen met afzwemmen niet zo goed. Het proefzwemmen wordt daarom over het algemeen als leidraad gebruikt. Zo zou het ook met leerkrachten moeten zijn. De tijd ervoor zou moeten gelden.
Waarom lukt het dan zo vaak niet? Omdat je met alle geweld wilt bewijzen dat je het goed kunt. En daarmee ga je meestal in de fout.
Je bent gespannen, je gaat krampachtig met de kinderen om, je wilt het té goed doen en juist daarom mislukt het.
Het wil nog wel eens lukken als je bewust even afstand neemt en er iets meer tijd instopt door opnieuw te starten met je LIO. Wie bijna aan het eind van zijn LIO is, moet het per situatie apart bekijken.
Als je er zelf van overtuigd bent dat je het kunt, laat je dan niet gek maken. Doe je 'ding' en laat gewoon zien dat je een kanjer bent. Leg je er bij neer dat het misschien langer kan duren, maar bewijzen zal je het.
Succes allemaal.

Joke, ik wil even zeggen dat ik echt veel heb aan je reactie. Ik ben nu nog niet bezig aan mijn LIO stage, zit in de derde nu, maar ik lees wel mee en ik vidn echt dat je fijne en goede reacties geeft. Ik heb in deze stage ook erg moeten wennen, had een moeilijke start en begon echt aan mezelf te twijfelen. Door deze vragen, die ik ook al een aantal keer vaker langs heb zien komen in je reacties, door even terug te gaan denken aan vorige stages enzo heb ik idd gezien dat ik het wel kan, dat ik positieve reacties kreeg en te horen kreeg dat het er in zat. Daar wil ik je even voor bedanken...

[Joke]

Graag gedaan.