Hallo,
Ik heb even een frustratiemoment. Ik heb één dag in de week tijd om aan mijn scriptie te werken. Nu is het zo dat de vorige keer ineens mijn begeleider vroeg of ik twee kinderen bij me wilde houden (de 2 lastigste leerlingen), omdat die voor straf niet mee mochten naar zwemmen. Nu ging de vorige keer al helemaal mis. De kinderen gingen zich onwijs vervelen en constant gezellig met elkaar kletsen (zijn ook vrienden van elkaar), grapjes maken e.d. Ik kon me helemaal niet concentreren. Ik wist toen al bij mezelf, dit is de eerste en laatste keer (ik dacht laat het maar, voor één keertje). Nu vandaag dus, kwam hij weer met dezelfde leerlingen en zei erbij dat ze voortaan de hele week niet mee mochten doen met activiteiten e.d. Nou, ik ergerde me weer meteen, want nu moet ik weer anderhalf uur met die lastpakjes gaan zitten. Voel me net een politieagent. Ik heb toen ook meteen aan mijn begeleider gezegd wat ik ervan vond. Ik zei ook dat het misschien een keer beter is om met de ouders te gaan praten, i.p.v. steeds straf te geven of ze uit te sluiten voor leuke activiteiten.
Vaak is het zo dat leerkrachten een kind "dumpen" bij een andere leerkracht. Ik vind dit zelf niet kunnen. Je zadelt je college alleen op met een probleem. Hoe staan jullie hier tegenover? Als het één kind was, zou het nog net kunnen. Maar twee kinderen, die dan nog elkaars vrienden zijn, nou dat vind ik eigenlijk geen goed idee. Ik ga het sowieso nog straks met hem bespreken, want dit moet geen gewoonte woorden...
Nou, dit moest ik ff kwijt.