Hallo allemaal,
ik weet niet goed hoe ik moet beginnen, maar ik heb echt een naar gevoel over stage. ik heb helemaal geen zin meer om naar stage te gaan, op zondag krijg ik al buikpijn omdat ik maandag weer naar stage moet en dat heb ik nog nooit meegemaakt. Ik ben een gemotiveerde student die erg van aanpakken houdt, maar ik betrap me er steeds vaker op dat ik me niet meer voor de volle 100% inzet. op vorige stagescholen voelde ik me echt in het team betrokken en daardoor deed ik aan alle activiteiten mee. dit schooljaar ben ik ook heel goed begonnen, maar ik merk gewoon dat stagiaires er niet helemaal bijhoren. als er iets te doen is (schoolfoto, teamuitje) dan wordt er eerst een week tegen elkaar geroepen: 'horen stagiaires er wel bij?' en dan hoor ik om me heen allerlei verschillende reacties als: nee, ik vind dat we een keer alleen iets met het team moeten doen, nee geen stagiaires op de foto. het geeft mij op zo'n moment echt een rotgevoel. uiteindelijk mocht ik mee op teamuitje, maarja ik voelde me niet helemaal op mijn gemak omdat ik wist dat ik eigenlijk niet van harte uitgenodigd was. zo zijn er nog 100 voorbeelden te noemen.
nog één voorbeeld: ik ben in februari versneld en de directeur heeft toegezegd dat ik op hun school mijn Lio-stage mag doen, maar later hoor ik van de andere Lio-er dat hij heeft gezegd; 'ik snap niks van jullie opleiding, het is toch raar hoe het gaat blabla' toen ik dat hoorde voelde ik me weer ontzettend rot, waarom zei hij niet meteen: nee ik ben het er niet mee eens. het voelt voor mij nu echt alsof ik niks goed kan doen. ik heb geen gevoel van waardering in dat team en dat knaagt aan me.
Ik kan niet zeggen dat het team echt onaardig is, maar alles moet vanuit mij komen en iedere keer denk ik: het komt nog wel, maar nee!! niemand vraagt aan mij hoe mijn weekend is geweest, iedere week opnieuw moet ik mensen aanspreken en uiteindelijk krijg ik wel antwoord maar het is geen spontaan gesprek. 's ochtends als ik binnenkom roep ik heel enthousiast goede morgen, ik denk dat er 5 op de 10 gewoon niks terug zegt, of binnensmonds mompelt: goede morgen.
ik weet niet meer wat ik ermee aan moet, ik moet er volgend jaar weer een jaar heen. ik wil heel graag mijn best doen om het naar mijn zin te krijgen, maar op een gegeven moment houdt het op. ik word steeds stiller en op mezelf en dat wil ik niet.
ik hoop dat iemand het gevoel herkent en misschien tips heeft. vonden jullie stage-lopen altijd heel leuk? hebben jullie ook ooit nare stage-plaatsen gehad?
groetjes