Wat te doen?

[*Monique*]

Hallo allemaal,

Vanaf het begin van het schooljaar loop ik stage in groep 3. Een hele leuke groep kinderen. Alleen loop ik tegen een probleem aan, mijn mentrix.
Mijn mentrix heeft mij eind vorig schooljaar gevraagd bij haar af te studeren. Dit leek mij erg leuk, omdat het in groep 3 is. We zijn goed gestart alleen nu lijkt
het mis te lopen. Zij heeft erg veel moeite met het loslaten van de groep. Dit is voor haar een leerpunt en ik snap dat dit erg lastig is, omdat ik veel in de groep doe. Toch wist zij van te voren heel goed wat de bedoeling was van mijn LIO stage. We hebben, voordat mijn stage begon, duidelijk de verwachtingen van elkaar doorgesproken. Daarin heb ik (voor mijn gevoel) duidelijk laten weten dat het in mijn 5 weken écht de bedoeling is dat ik alles alleen doe en dat zij 95% van de tijd uit de klas is. Ze probeert dit dan ook zoveel mogelijk. Wij hebben een vrij zwakke groep met kinderen, ik denk dat het dus mooi is om heel veel extra begeleiding buiten de klas aan de kinderen te bieden. Dit omdat we de luxe hebben om met zijn tweeen te zijn. Dit gebeurt maar heel weinig. Hier baal ik van, omdat ik denk dat het een gemiste kans is. Het probleem is alleen dat ik mij nog niet geroepen voel hier iets over te zeggen. Dit is de taak (denk ik) van de directeur. Bij mijn begeleidster heb ik het meerdere keren subtiel proberen aan te geven als: goh, misschien is het een idee om dit of dat met het kind te gaan om het kind verder te helpen. Zij zegt het te gaan doen, alleen gebeurd het vervolgens niet. Zij is dan bezig met haar eigen dingen, waarvan ik denk dat die buiten schooltijd plaats moeten vinden. Wel bedenkt zij lesprogramma's die ik af moet draaien. Ik snap heel goed dat je tot andere inzichten kunt komen, maar goed... de LIO is ervoor bedoeld dat ik zelf leer plannen, aanpassen etc etc. Kan het dan niet wachten tot ik daar mee klaar ben, dan kan ik er ook van leren!
In het begin had zij veel moeite met het loslatenmee, tot een week voor mijn LIO. Zij gaf mij alle vertrouwen en ik mocht en kon alles in deze weken zelf doen en plannen. Yes, dacht ik, het gaat goedkomen. Tijdens mijn eerste week bleek alles echter minder waar. Begeleiding is er maar weinig, het loopt prima, maar toch is het af en toe fijn dingetjes door te nemen, ik bedoel ik kan nog zo veel leren! Ik wilde het allemaal loslaten omdat ik mij hier ontzettend druk over maakte. Dit kostte mij heel veel energie en ik ging me daardoor niet beter voelen. Ik dacht: als ik mijn LIO heb afgerond en een positieve beoordeling krijg is het prima, ik kan dan afstuderen en volgend jaar kan ik het allemaal op mijn eigen manier doen. Feedback geeft zij dus maar weinig, zij kan mij zelfs regelmatig het gevoel geven dat ik het niet goed doe. Zij haalt dan bijvoorbeeld midden in mijn les bijvoorbeeld een groep kinderen weg. Later vraagt zij dan wel of ik dit vervelend vond en ik vind het lastig om daar dan iets van te zeggen. Ik voel me dan toch maar gewoon stagiare. Of, als ik met een kind in gesprek ben, haalt ze dat kind bij me weg. Dit heeft voor een vreemde en confronterende situatie gezorgd. Het was een samenloop van alle drukte maar ook een ophoping van alle irritaties. Over de situatie die zich voordeed hebben wij het wel gehad, ik heb aangegeven dat ik dit erg vervelend vond en dat begreep zij. Positieve bevestiging krijg ik ook niet of nauwelijks. Het gevolg is dat ik erg aan mijzelf ga twijfelen en niet zoveel 'durf' te doen.
Weetje, op zich leer ik hier ook wel van. Ik weet in ieder geval hoe ik het niet zou doen als ik ooit een stagiaire krijg..... Maar het voelt voor mij echt niet goed. Het loslaten van dit alles, zoals ik hierboven beschrijf past echt niet bij mij en ik vind dat ik hier iets mee moet doen.

Ik heb hierover ook al contact gehad met mijn slb-er van de Pabo. Ook voor haar is het heel lastig hier tips in te geven. Zij geeft duidelijk aan in gesprek te gaan met mijn begeleidster, maar ik vind dit erg lastig.
Ik hoop dat jullie mijn, misschien warrige, verhaal begrijpen en tips/ideeen hebben over wat ik kan doen of hoe ik te werk moet gaan. Moet ik het loslaten, of juist niet?
Dankjulliewel!

[FartherAway]

Ik denk niet dat je het moet loslaten.
Het is toch je (belangrijke) LIO-stage.
Wat voor stage het ook is, het is belangrijk dat je je fijn voelt en ook goede begeleiding krijgt.
Ik begrijp dat het moeilijk is om er iets van te zeggen. Dat herken ik ook.
Ten eerste vind ik dat je tips of dingen die je vervelend vindt gewoon moet zeggen.
Het is juist fijn voor haar (en voor jou) als daar duidelijk over gesproken wordt.
Als jij zegt dat je het niet zo erg vindt (dat ze een groep weghaalt tijdens jouw les) doet ze het volgende keer weer.
Weet je ook waarom ze het doet?

Je vertelt dat je graag dingen door wilt nemen met je stagebegeleidster.
Dit zou je natuurlijk eerst op een losse manier kunnen vragen: 'Zullen we hier even voor gaan zitten?'.
Ik weet natuurlijk niet in hoeverre je dat al geprobeerd hebt.

"Positieve bevestiging krijg ik ook niet of nauwelijks. Het gevolg is dat ik erg aan mijzelf ga twijfelen en niet zoveel 'durf' te doen."
Zonde dat je nu aan jezelf gaat twijfelen. Je bent niet voor niet zover gekomen, hoor! Misschien kun je na een activiteit of na een lesdag een hele directe vraag stellen: "Wat vond je dat ik goed deed. Wat vond je dat er minder goed ging?"
Als je zelf ergens trots op bent kun je zeggen: "Wat vond je van ...... dat ik deed?"
Je moet er dan wel een beetje om vragen, dat is jammer.
Maar misschien dat ze na verloop van tijd ook 'leert' dat ze je ook positieve bevestiging moet geven.

Om even algemeen af te sluiten..
Ik denk dat het heel belangrijk is dat je eerlijk bent tegenover je stagebegeleidster.
Jij voelt je niet goed bij deze situatie en mag dat best laten weten.
Op die manier is er voor jullie beide meer duidelijkheid en weten jullie ook wat jullie aan elkaar hebben.

Als ik dit zo teruglees klinkt dit heel wijsneuzig. En dat terwijl ik nog niet eens op de PABO zit. Als ik er met dingen compleet naast zit of dingen zeg die nergens op slaan, wijs me er maar op hoor.

[Joke]

Je moet echt eerst met haar in gesprek. Lukt dit niet dan kun je de directeur inschakelen, maar eerst proberen om het haar duidelijk te maken.
Misschien is ze het zich nog niet bewust en gaan haar ogen pas open als jij haar erop wijst.
Zet alles op papier, zodat je haar kunt overleggen waar je problemen mee hebt.
Sommige mensen schrijven het makkelijker dan dat ze het zeggen. Lukt het niet om het mondeling uit te leggen, dan kun je haar altijd nog de geschreven versie overhandigen.
Succes, want op deze manier is het niet goed. Je wordt er alleen maar onzekerder van.

[*Monique*]

Ik trok net een eigenwijsje voor mijzelf: 'Ik verander wat ik anders wil'
Heel toepasselijk!

Dankjulliewel voor de goede en behulpzame reacties. Ik ga mijn best doen. Morgen weer een nieuwe dag, ik zoek morgen een gelegenheid
even met haar in gepsrek te kunnen gaan... zie er tegenop!

[Joke]

Wat toevallig, Monique. Succes. Vaak valt het best mee om zulke dingen te zeggen.

[*Monique*]

Gister een gesprek gehad met mijn mentrix. Op zich wel een goed gesprek, we hebben allebei aangegeven waar we tegenaan liepen en wat er speelde. Erg fijn die openheid! Ze snapte heel veel dingen heel erg goed, zoals de onzekerheid enzo. Verder heb ik weinig gezegd over de activiteiten die ze op zich zou kunnen nemen, ik wilde niet teveel in 1 keer. ik hoop dat het de laatste 1,5 week van mijn blokstage beter gaat.... nou is zij er de laatste 3 dagen niet, omdat ze dan op huwelijksreis is, dus het komt wel goed denk ik. Daarna wordt mijn stage weer afgebouwd en draait zij ook zelf de groep weer, ik denk dat er dan weer wat meer rust is.

Dankjulliewel voor de reacties... het heeft mij geholpen!