Negatief reageren op kinderen

[JufNray]

Hoi allemaal,

Zit nu in het derde jaar van de PABO en heb eindelijk het gevoel dat ik een leerzame stageloop. In het verleden telkens het gevoel gehad dat ik niet echt feedback kreeg of niet genoeg ruimte om les te geven en mij te ontwikkelen. Nu heb ik eindelijk een hele toffe begeleidster waarnaar ik open en eerlijk kan communiceren over onzekerheden etc. en duidelijk kan aangeven wat ik wil.
Nu kreeg ik van haar al vrij snel de (opbouwende) kritiek dat ik soms wat te direct op lln reageer en dat ik hierop moet letten. Ik werk hier hard aan omdat ik dat met terugwerkende kracht weet van mijzelf (helaas niet terwijl ik het doe). Nu kreeg ik vandaag te horen dat er kinderen aan ouders hadden verteld dat ze moeite hadden met mijn manier van communiceren. Ik vind dit heel pijnlijk en vervelend om te horen. Ik wil absoluut niet dat de kinderen met een negatief gevoel naar huis gaan. Ik merk ook dat ik er ontzettend onzeker van word: 'Moet ik wel juf worden?' Ik vind het hartstikke leuk maar laat dit kennelijk niet zien.
Overigens zegt mijn begeleidster dat ik mijzelf de tijd moet geven om hieraan te werken en dat zij tijdens haar pabo ook te horen kreeg dat ze te kritisch was, maar ik vind het toch heel moeilijk. Ik dacht altijd dat lesgeven mij vrij gemakkelijk en natuurlijk verging, maar kennelijk toch niet. Mijn begeleidster zag ook dat ik het moeilijk vond om te horen en benadrukte dat ik het moest loslaten en dat het wel goed zou komen, maar dat is nou net heel lastig.
Zijn er anderen die wel eens zulke feedback hebben gehad en hoe gaan jullie daar mee om?
Thanks!

[JufH]

Kun je een voorbeeld geven?

Focus niet teveel op wat niet goed gaat, let goed op je begeleider, hoe pakt zij bepaalde situaties aan met de kinderen?
Fijn dat je begeleidster het herkent, neem haar woorden goed in je op! Het is soms lastig maar geef niet gauw de moed op hoor!

[JufNray]

Kun je een voorbeeld geven?

Focus niet teveel op wat niet goed gaat, let goed op je begeleider, hoe pakt zij bepaalde situaties aan met de kinderen?
Fijn dat je begeleidster het herkent, neem haar woorden goed in je op! Het is soms lastig maar geef niet gauw de moed op hoor!

Een voorbeeld dan: Vandaag was een leerlinge 's ochtends al erg onrustig. Veel kletsen en andere kinderen afleiden. Ik heb haar daar toen even (persoonlijk, niet klassikaal) op aangesproken, uitgelegd waarom dat lastig was voor mij en andere kinderen en dat begreep zij en was een prima gesprekje. Later in de middag viel ze toch weer terug in het gedrag van die ochtend. Doordat ze aan het kletsen was mistte ze een uitleg van een andere leerling. Ik zei toen: 'Ik vind het jammer dat ik het nu weer moet zeggen A., nu moet J. het opnieuw uitleggen'.

Andere situatie: Ik was aan het wachten tot alle kinderen stil en klaar zouden zitten om af te sluiten en naar huis te gaan. Ik was nog maar op een paar leerlingen aan het wachten, de rest van de klas was al gereed. Toen een leerling moest lachen zei ik: 'Ik vind het anders helemaal niet grappig dat we nu allemaal moeten wachten'.

Ik ben geneigd eerder zulke opmerkingen te maken ipv positief te belonen, ik probeer hieraan te werken en ik hoop ondertussen gewoon dat de leerlingen niet met een negatief gevoel naar huis gaan als ik er ben

[JufH]

Ik zie daar niet veel 'slechts' in hoor, zo doe ik het ook! Positief blijven werkt ook niet altijd... Als ik zou zeggen wat fijn dat die en die en die al klaar zitten heb ik er 2 of 3 die dan zeggen, ja, fijn en ik nog niet... Maar daar ben jij nu niet mee geholpen! Blijf iig observeren!

[JufNray]

Ik zie daar niet veel 'slechts' in hoor, zo doe ik het ook! Positief blijven werkt ook niet altijd... Als ik zou zeggen wat fijn dat die en die en die al klaar zitten heb ik er 2 of 3 die dan zeggen, ja, fijn en ik nog niet... Maar daar ben jij nu niet mee geholpen! Blijf iig observeren!

Ja dat ga ik sowieso doen. Bedankt voor je reactie! :-)

[Anita]

Probeer de verhouding positief / negatief goed te krijgen. Ze zeggen wel eens dat je vier positieve opmerkingen nodig hebt als evenwicht bij een negatieve opmerking. Het soort opmerkingen zoals je hierboven beschrijft zul je gewoon af en toe moeten blijven maken volgens mij, maar zorg dat je daarnaast ook veel meer het positieve benoemt. In het begin lijkt dit heel onnatuurlijk, maar als je merkt hoe kinderen erop reageren wordt het steeds makkelijker en steeds meer een basishouding.

[Lespakket]

Ik geloof dat ik op dezelfde manier communiceer, hoor. Ik probeer alleen wel af te sluiten met een luchtige opmerking (in de trant van 'we gaan er voor, we doen het samen, we helpen elkaar'). Maar ik zou ook iets zeggen als 'ik vind dat helemaal niet grappig, dus hou maar gauw op met lachen'. Ik ben me er bewust van dat ik dit zeg, maar sfeer vind ik aan de andere kant ook erg belangrijk. Ik jubel ook samen met de kinderen als het wél lekker loopt. En als ik merk dat ik veel moet mopperen, dan zeg ik dat ook tegen de kinderen. 'Hè, wat ben ik toch aan het mopperen. En ik hou helemaal niet van mopperen! Zullen we even iets leuks doen?'

[Joke]

Ik heb nog even gekeken naar de datum die erboven stond, geen 1 april.
Word je hierop afgerekend door begeleider, ouders én kinderen?
Zeker 25% van het huidige leerkrachtenbestand mocht willen dat dit van nature in hen zat.
Waar ik benieuwd naar ben, is, wat zou jouw mentor zelf gezegd hebben in zo'n situatie?

Nuances in positiviteit hangen trouwens ook af van de groep. In je eigen groep speel je hier veel meer op in.
Let goed op je mentor, dan weet je wat werkt en wat niet.
JufH noemt dat ook het al.
Ik zie daar niet veel 'slechts' in hoor, zo doe ik het ook! Positief blijven werkt ook niet altijd... Als ik zou zeggen wat fijn dat die en die en die al klaar zitten heb ik er 2 of 3 die dan zeggen, ja, fijn en ik nog niet... Maar daar ben jij nu niet mee geholpen! Blijf iig observeren!

Probeer de verhouding positief / negatief goed te krijgen. Ze zeggen wel eens dat je vier positieve opmerkingen nodig hebt als evenwicht bij een negatieve opmerking. Het soort opmerkingen zoals je hierboven beschrijft zul je gewoon af en toe moeten blijven maken volgens mij, maar zorg dat je daarnaast ook veel meer het positieve benoemt. In het begin lijkt dit heel onnatuurlijk, maar als je merkt hoe kinderen erop reageren wordt het steeds makkelijker en steeds meer een basishouding..
Helemaal met je eens.

Ik geloof dat ik op dezelfde manier communiceer, hoor. Ik probeer alleen wel af te sluiten met een luchtige opmerking (in de trant van 'we gaan er voor, we doen het samen, we helpen elkaar'). Maar ik zou ook iets zeggen als 'ik vind dat helemaal niet grappig, dus hou maar gauw op met lachen'. Ik ben me er bewust van dat ik dit zeg, maar sfeer vind ik aan de andere kant ook erg belangrijk. Ik jubel ook samen met de kinderen als het wél lekker loopt. En als ik merk dat ik veel moet mopperen, dan zeg ik dat ook tegen de kinderen. 'Hè, wat ben ik toch aan het mopperen. En ik hou helemaal niet van mopperen! Zullen we even iets leuks doen?'
Inderdaad, het is een kwestie van evenwicht zoeken, als je met je kinderen figuurlijk kunt lezen en schrijven, dan gaat dat vanzelf.

Maak je geen zorgen.

[JufH]

Dat eerste stukje van jou Joke, verwoord precies wat ik ook dacht!

[Anita]

Wat ik zelf als mentor merk is dat je moet oppassen dat je van je stagiair geen kopie van jezelf moet willen maken. Natuurlijk past je eigen manier het best bij je, en voor jou werkt dat goed maar dit wil niet zeggen dat de stagiair het dus hetzelfde moet doen.

[jufHetty]

Wat een goede tips en wat Positief dat je jezelf in de spiegel durft te bekijken.
Wees vooral jezelf voor de klas. Ik heb al zoveel collega's gehad en de één houdt het wat luchtiger, de ander is kort door de bocht. Maar als er duidelijkheid is in de communicatie en kinderen weten waar zij aan toe zijn dan voelt het veilig voor de kinderen en vaart iedereen in een prettige sfeer. Als ik het zo lees ben je goed bezig. Probeer een beetje te spelen met je reacties op kinderen binnen de marges van wat voor jou goed voelt. Dan leer je je mogelijkheden steeds beter kennen.
Heel veel succes!

[JufNray]

Lees nu pas de laatste reacties. Ik probeer nu vooral eerst veel klassikaal te waarschuwen en dáárna pas kinderen individueel aan te spreken, en ook een goede balans te zoeken tussen positief en negatief reageren. Gaat naar mijn idee al een stuk beter.
Bedankt voor jullie feedback!

[Anita]

Toch blijf ik het bijzondere feedback vinden van je mentor. Volgens mij blijkt uit zo'n beetje ieder onderzoek dat je juist moet straffen van dichtbij, prijzen van veraf. Wanneer je moppert en de hele klas geniet daarvan heeft dat voor iedereen negatieve invloed op de sfeer.

[JufNray]

Toch blijf ik het bijzondere feedback vinden van je mentor. Volgens mij blijkt uit zo'n beetje ieder onderzoek dat je juist moet straffen van dichtbij, prijzen van veraf. Wanneer je moppert en de hele klas geniet daarvan heeft dat voor iedereen negatieve invloed op de sfeer.

Ja dit denk ik ook, maar ik merk wel dat kinderen minder verontwaardigt zijn als ik eerst aangeef dat er gekletst wordt en daarna kinderen ga 'aanwijzen'. Maar ik probeer dit nu sowieso niet te veel te benoemen maar aandacht te geven aan kinderen die wél gewenst gedrag vertonen zodat de rest van de klas volgt. Dit gebeurt natuurlijk niet altijd en ik moet er nu op letten dat ik het niet te ver laat gaan omdat ik niet wil mopperen.. zucht. Het is duidelijk dat ik nog een balans moet vinden hierin

[super_juf]

Het spijt me zeer, maar toen ik je bericht las dacht ik: 'wat een stel ....' ze zijn toch niet van porselein..?

Negatief gedrag van leerlingen bespreek ik individueel met de leerling. Juist Niet klassikaal! Jij hebt de leerling van tevoren aangesproken op haar gedrag en in feite een afspraak gemaakt. De leerling kiest er in dit geval voor om zich niet aan de afspraak te houden en dan mag jij hier niets van zeggen?! Kom op zeg... Oké, ik kan mij nog voorstellen dat de leerling de afspraak niet meer wist, maar je hebt de leerling er heel netjes aan herinnert.

Je merkt dat dit mij nogal raakt. Dit is namelijk ook iets wat altijd tegen mij is gezegd. Totdat een mentor tegen mij zei: "je bent niet lomp, maar je bent duidelijk!' Ik geef heel duidelijk aan wat ik wil van de leerling. Dit deed ik ook tijdens mijn stage in groep 8. Voor deze leerlingen was het juist heel prettig, want zij misten structuur en discipline.

Ik weet dat ik heel kort door de bocht kan zijn. Een kwaliteit van mij is om heel snel een opmerking te bedenken: duidelijk maar met lichte humor. Ik merkte dat dit heel goed werkte bij kinderen in het speciaal onderwijs en het voortgezet onderwijs. Het kan ook goed werken in het PO hoor, maar die ervaring heb ik niet.

Twijfel alsjeblieft niet aan je capaciteiten! Blijf aan je eigen kwaliteiten werken. Maak van je valkuil een kwaliteit. Benoem het af en toe ook naar de klas, als je merkt dat je wat aan het mopperen bent. Heb soms wat zelfspot (als je dat durft, hoor). Je stelt je op deze manier kwetsbaar op en ben je 'ook maar mens'. Als je ziet dat kinderen goed hun best doen, wees dan ook oprecht blij.

Nogmaals, twijfel niet aan jezelf. Ontwikkel jezelf en wees jezelf. Als je jezelf niet bent, val je ook door de mand.
Succes!