Ben ik de enige met zenuwen?
Volgens mij is er niemand die
geen zenuwen had voor de eerste stagedag. Ik weet het zelf nog goed... een dag voor mijn stage bleek dat ik op dat kleine dorpsschooltje waar ik stage zou lopen helemaal niet bekend was. Toen moest er op het allerlaatste moment nog een nieuwe plek geregeld worden, en dat werd dus een school in hartje Amsterdam. En als beginnend leerkracht is dat toch wel even slikken.
Maar toen ik eenmaal met die kleuters bezig was, gleden alle zenuwen van me af. De kinderen waren super-enthousiast en ontzettend spontaan en ik had ook de liefste mentrix van de hele wereld. Toen had ik echt het gevoel van "ja, dit is wat ik wil!" (ik kwam er pas vier jaar later achter dat dat niet zo was
).
Overigens heb ik de eerste stagedag gewoon een beetje over me heen laten komen. Ik had niet speciaal iets voorbereid omdat ik eerst gewoon even wilde meemaken hoe alles werkte. Mijn mentrix gaf me die dag gewoon af en toe iets te doen, of een kind om samen een boekje mee te lezen ofzo... geen probleem. Ik denk dat dit vooral bij je eerste stage de beste werkwijze is. In alle stages daarna heb ik dat op mijn eerste stagedag ook steeds zo gedaan, hoewel ik in die stages wel een kleine kennismakingsronde inplande.
Nog één tip: schrijf een uitgebreid verslag van alles wat je die dag hebt gedaan en alle gevoelens die je ervaren hebt. Dan vergeet je het mooie gevoel nooit meer
.
Wees gewoon jezelf. Meer kun je niet zijn.
)
