Werken tot je ertussen komt was altijd wel de manier om een vaste baan te krijgen. Zelf heb ik vorig jaar een maand of 7 met veel plezier een klas overgenomen en ik kreeg hierop eigenlijk alleen maar positieve feedback. In combinatie met enthousiaste reacties op een andere school dacht ik dat het er eindelijk aan zat te komen. Toen ik echter aanschoof bij een vergadering en hoorde hoe de situatie in het onderwijs momenteel is werd ik daar niet blij van.
De situatie hier is zo dramatisch dat alle betaalde klassenassistenten en dergelijke verdwenen zijn, dat er leerkrachten te veel op scholen zijn, die nu in een invalpool terecht zijn gekomen (wel betaald). Die leerkrachten verzorgen de directe invalklussen. Daarnaast betalen scholen nu zelf hun invallers buiten deze pool (in plaats van een fonds van de stichting). Scholen hebben geld tekort, moeten overal op bezuinigen en invallers hoeven alleen te komen als het echt noodzakelijk is.
Kortom; het is voor mij duidelijk merkbaar dat er bezuinigd wordt; Geen zicht op een vaste aanstelling in het onderwijs, minder invalwerk en vaker afzeggingen en dergelijke. Ik denk dat elke leerkracht er overigens genoeg van merkt; schoonmaakbezuinigingen, minder onderhoud, oudere boeken, en ga zo maar door. Ik vind het onbegrijpelijk dat het inmiddels zo uit de hand loopt (failliete schoolbesturen en dergelijke) terwijl onderwijs en de kenniseconomie altijd als speerpunten genoemd worden in de politiek. De combinatie van forse bezuinigingen met verzelfstandiging van besturen is niet bepaald winnend.