Ik had het over Hartenkaartjes en het Hartenboek.
O, dat had ik dan even verkeerd begrepen.
Wat ik ... is welkom.
Wat je hier beschrijft, doe ik uiteraard ook allemaal. Gelukkig heb ik al met hem gepraat toen hij werd gebeld vrijdag. We hebben toen samen in een kamertje gewacht tot hij opgehaald zou worden (een collega kon even mijn groep overnemen). Toen hebben we al over zijn oma gepraat, over hoe hij afscheid wilde nemen, wat hij haar wilde zeggen. Ook persoonlijke ervaringen heb ik toen al (een beetje) gedeeld.
Ik weet nog niet of zijn oma al dood is, maar ik verwacht het wel (ze had vrijdag nog een paar uur). Ik denk eigenlijk niet dat hij er morgen zal zijn. In dat geval wilde ik een kleurplaat laten kleuren en de kinderen achterop iets laten schrijven. 's Middags wil ik dan even bellen en vragen of ik de plaat langs mag brengen.
Als hij echter wel komt, was ik van plan het aan te pakken zoals jij zegt. 'Gelukkig' kan ik uit eigen ervaring putten om hem te steunen.
... en vervolgens kun je hem een paar kinderen laten uitzoeken die straks een hele speciale kleurplaat mogen kleuren (...) te hanteren!
Bedankt voor de uitleg. Het klinkt als een mooie manier om op een veilige manier (voor hem) ruimte te geven aan zijn verdriet. Zelf voel ik me comfortabel genoeg dus dat is een voordeel. Het gevaar bij dit kind is dat hij zijn verdriet gaat oppotten. Ik wil proberen hem te helpen om dat te voorkomen. (O, en ik heb groep 7.)