Algemeen - Verwijzing SBO aan ouders bekendmaken

[nigel_dj]

Ik heb dit nog niet meegemaakt, maar ik krijg er volgend jaar waarschijnlijk wel mee te maken.
Wie weet waar ik informatie kan vinden?
Het lijkt me zo'n moeilijk onderwerp, het is natuurlijk altijd erg vervelend nieuws!
Hoe breng je dit over op ouders? Hoe moet het wel, wat kan je beter niet doen?
Hoe pak je dit aan? Wie kan mij hier wat over vertellen, of eventueel weten waar ik hier meer informatie over kan vinden. Wie heeft dit ooit meegemaakt op zijn stage? Wie kan er wat over vertellen?
Ik ben benieuwd!!!!

[Lespakket]

een slecht-nieuws-gesprek, altijd lastig... Belangrijk is dat je de klap gewoon uitdeelt, ga er niet omheen draaien. Duidelijke taal, en dan kijken hoe de ouders het opvangen. Dan heb je 2 mogelijkheden:
1. ze wisten het eigenlijk al, dan kun je vertellen wat er allemaal moet/gaat gebeuren
2. ze zijn verrast, boos, verdrietig, etc. Geef ze even tijd om het te laten bezinken. Maak eventueel een nieuwe afspraak, zodat de ouders vragen kunnen opschrijven, of misschien willen ze iemand van de IB erbij.

[MissT]

Is de verwijzing al rond??
DAn moeten de ouders al op de hoogte zijn van het feit dat er eventueel een verwijzing kan komen.
Een verwijzing gaat altijd via de PCL: Permanente Commissie Leerlingenzorg.
De ouders doen hiervoor officieel de aanvraag. Bij de aanmelding bij de PCL vraag je om mogelijkheden tot verdere begeleiding in het Basisonderwijs, of voor plaatsing in het SBO.
Aangezien de ouders de aanvraag officieel doen, zij ondertekenen de aanvraag en het Onderwijskundig rapport, kan het dus niet zo zijn dat de ouders nog niet op de hoogte zijn.

Of heb je het hier over de fase ervoor!
Dus , de fase waarin jullie het nodig achten om een aanmelding bij de PCL te doen?

Dat is dus even een verschil.
Misschien is het handig als je je vraag iets concreter omschrijft, dan kan ik je wellicht verder helpen.

Als het goed is weet de IB-er bij jou op school hier ook meer van, trouwens.

[nigel_dj]

[quote author=Missteacher link=board=9;threadid=5326;start=0#msg42141 date=1086039045]
Is de verwijzing al rond??
DAn moeten de ouders al op de hoogte zijn van het feit dat er eventueel een verwijzing kan komen.
Een verwijzing gaat altijd via de PCL: Permanente Commissie Leerlingenzorg.
De ouders doen hiervoor officieel de aanvraag. Bij de aanmelding bij de PCL vraag je om mogelijkheden tot verdere begeleiding in het Basisonderwijs, of voor plaatsing in het SBO.
Aangezien de ouders de aanvraag officieel doen, zij ondertekenen de aanvraag en het Onderwijskundig rapport, kan het dus niet zo zijn dat de ouders nog niet op de hoogte zijn.

Of heb je het hier over de fase ervoor!
Dus , de fase waarin jullie het nodig achten om een aanmelding bij de PCL te doen?

Dat is dus even een verschil.
Misschien is het handig als je je vraag iets concreter omschrijft, dan kan ik je wellicht verder helpen.

Als het goed is weet de IB-er bij jou op school hier ook meer van, trouwens.

[/quote]

Ten eerste bedankt voor de tips en informatie.
Wij zitten in de fase waarin we het nodig achten om een aanmelding bij de PCL te doen...
Het nieuws moet dus nog bekend worden gemaakt aan de ouders. Ik ga ook zeker informeren bij de IBer bij mij op school. Maar het zou ook heel fijn zijn als je mij nog wat info kan geven. Hoe verloopt zo'n gesprek nou precies? Hoe pak je het aan?

[MissT]

Allereerst zorg je er voor dat je de informatie over het betreffende kind goed op een rijtje hebt. Waarom is de verwijzing nodig en waar blijkt dat uit. ( toetsen, observaties, besprekingen met IB-er, onderzoek, etc.)

Bij het gesprek zou ik zeker de Ib-er betrekken, ik ga er van uit dat je de leerling al met hem/haar besproken hebt.

Grijp terug op vorige gesprekken met de ouders, waarin al wat zorg besproken is.

In het gesprek zelf, idd zoals Biebels zegt, niet te lang om de hete brij heen draaien, dat is alleen maar pijnlijk. En dan goed kijken naar de reactie van de ouders.

Onderbouw je verhaal met de gegevens die je hebt van het kind.
Geef de ouders ook goed te ruimte om te kunnen reageren.
Een stilte in zo'n gesprek kan heel functioneel zijn.

Geef verder aan dat je de ouders begrijpt, als ze het er moeilijk mee hebben. Lijkt misschien overbodig om te zeggen, maar het is wel heel belangrijk om de gevoelens van mensen serieus te nemen.

Dan bespreek je met de ouders hoe het verder zal gaan. En laat ze merken dat je het proces mee begeleid, dat ze er niet alleen voor staan.

Aan het einde van het gesprek altijd aangeven, lijkt ook overbodig misschien, dat ze altijd met vragen en opmerkingen bij je terecht kunnen.

Als je het onderwijskundig rapport hebt ingevuld, moeten de ouders dit ondertekenen.
Ik neem het rapport altijd heel rustig met de ouders door. Zodat je ook zeker weet dat ze het gelezen hebben, Daar waar nodig kun je dan toelichting geven op wat er staat. Zoals het er staat komt het soms heel zwaar over bij de ouders. De PCL vat alle punten samen en maakt hiervan een verslag. De ouders krijgen dit verslag ook te lezen. Een opsomming van punten kan heel confronterend zijn.
Als je dit van te voren met de ouders bespreekt zijn ze er op voorbereid, en heb je dus al besproken dat het dan soms erger lijkt dan dat het is.

Heb je hier al wat aan?
Wil je nog meer weten, dan roep je maar.

[nigel_dj]

[quote author=Missteacher link=board=9;threadid=5326;start=0#msg42154 date=1086083136]
Allereerst zorg je er voor dat je de informatie over het betreffende kind goed op een rijtje hebt. Waarom is de verwijzing nodig en waar blijkt dat uit. ( toetsen, observaties, besprekingen met IB-er, onderzoek, etc.)

Bij het gesprek zou ik zeker de Ib-er betrekken, ik ga er van uit dat je de leerling al met hem/haar besproken hebt.

Grijp terug op vorige gesprekken met de ouders, waarin al wat zorg besproken is.

In het gesprek zelf, idd zoals Biebels zegt, niet te lang om de hete brij heen draaien, dat is alleen maar pijnlijk. En dan goed kijken naar de reactie van de ouders.

Onderbouw je verhaal met de gegevens die je hebt van het kind.
Geef de ouders ook goed te ruimte om te kunnen reageren.
Een stilte in zo'n gesprek kan heel functioneel zijn.

Geef verder aan dat je de ouders begrijpt, als ze het er moeilijk mee hebben. Lijkt misschien overbodig om te zeggen, maar het is wel heel belangrijk om de gevoelens van mensen serieus te nemen.

Dan bespreek je met de ouders hoe het verder zal gaan. En laat ze merken dat je het proces mee begeleid, dat ze er niet alleen voor staan.

Aan het einde van het gesprek altijd aangeven, lijkt ook overbodig misschien, dat ze altijd met vragen en opmerkingen bij je terecht kunnen.

Als je het onderwijskundig rapport hebt ingevuld, moeten de ouders dit ondertekenen.
Ik neem het rapport altijd heel rustig met de ouders door. Zodat je ook zeker weet dat ze het gelezen hebben, Daar waar nodig kun je dan toelichting geven op wat er staat. Zoals het er staat komt het soms heel zwaar over bij de ouders. De PCL vat alle punten samen en maakt hiervan een verslag. De ouders krijgen dit verslag ook te lezen. Een opsomming van punten kan heel confronterend zijn.
Als je dit van te voren met de ouders bespreekt zijn ze er op voorbereid, en heb je dus al besproken dat het dan soms erger lijkt dan dat het is.

Heb je hier al wat aan?
Wil je nog meer weten, dan roep je maar.


[/quote]

Ok!!! Hartstikke bedankt voor de informatie!!! Hier heb ik al heel wat aan! Ik ga zowiezo de IBer om hulp vragen, we hebben het kind al een keer besproken.
Wat als ouders nou heel vijandig reageren/ boos worden? Wat als ze de schuld bij de leerkracht of school neerleggen? Of wat te doen als ze het maar niet willen geloven?

Ik neem aan dat zo'n situatie niet snel zal voorkomen, als je het gesprek goed voorbereid en de ouders op een goede manier ontvangt. Maar toch lijkt me dit erg moeilijk hoor!

[MissT]

Oke, even het zwarte scenario:

De ouders willen geen verwijzing!

Je kunt de ouders niet dwingen om een aanvraag bij de PCL te doen.
Wat je in zo'n geval doet als school, is aangeven dat je als school niet alles op kunt vangen. Dat betekent dan dat de begeleiding van het kind niet optimaal kan zijn, omdat je er geen mogelijkgheden voor hebt.
Dit alles kan echter alleen maar als je dat ook aan kunt tonen. Ook moet je aan kunnen tonen, dat zullen ze bij de PCL ook vragen, wat je al allemaal hebt gedaan in de begeleiding van dit kind. Dus je moet bv. handelingsplannen overleggen.
Als het goed is zijn de ouders op de hoogte van de uitgevoerde handelingsplannen. Bij ons laten we elk handelingsplan ( en ook verslagen van oudergesprekken) ondertekenen.

Als ouders echt niet willen, en de school kan het kind niet goed begeleiden, dan hebben ouders nog altijd de vrije keus om het op een andere school te proberen.

Ook komt het voor dat ouders een document ondertekenen waarin beschreven staat dat de ouders zelf de verantwoordelijkheid nemen. Zij gaan namelijk op dat moment in tegen het advies van de school.
De school kan zich hiermee indekken, voor vervelende situaties.

Dit is allemaal in het uiterste geval, hoor.

Neem in ieder geval wel rustig de tijd in dit scenario.
Ouders moeten even de tijd hebben om alles rustig te verwerken. Het valt niet mee als je te horen krijgt dat je kind niet mee kan op school.
De eerste woede kan later nog omslaan in een mildere reactie.


Succes ermee, en laat me nog eens horen hoe het is afgelopen.

[MissT]

Wat ik me nog even afvroeg, Nigel, is wat de problematiek zo ongeveer is van het kind.

Bij ons heeft de PCL ook nog een andere functie, namelijk het toekennnen van Ambulante begeleiding vanuit het SBO, en ook ( wat niet overal is) het toekennnen van extra formatietijd om kinderen op de basisschool te kunnen begeleiden.

Dit laatste gebruiken we ook wel eens als opstap naar een verwijzing.

Maar goed, niet ieder samenwerkingsverband heeft gekozen voor deze vorm. Dat heb ik inmiddels al wel gehoord van anderen.
Ik ben er wel erg blij mee.

Voor toelating op het SBO moet het kind in ieder geval aan een aantal criteria voldoen, net als bij aanvraag van Rugzakjes bijvoorbeeld.

[JufKim]

Ik heb dit jaar een kind in mijn groep 2 waarvan vorig schooljaar eigenlijk al bekend was dat hij naar het SBO moest. Hij had gewoon veel meer persoonlijke aandacht en hulp nodig dan wij hem konden bieden. (Hij zat toen nog in een andere groep 2). Ouders wilden het niet, gingen absoluut niet akkoord. Uiteindelijk is toen tegen de ouders gezegd dat het kind dan groep 2 over zou gaan doen en dat wij weinig meer voor hem konden doen. Het gevolg hiervan was dat ik dit jaar een doodongelukkig kind van 7 (!) in groep 2 had. Qua leeftijd was hij te oud voor de kleuters, vond totaal geen aansluiting bij de andere kinderen en kon nog steeds niet meekomen met groep 2. Ik heb de ouders dit jaar nog regelmatig op gesprek gehad dit schooljaar en na lang en veel praten waarbij ik ze regelmatig behoorlijk hard heb geconfronteerd met hun ongelukkige kind. Nu zijn ze dus overstag! Volgend jaar gaat het kind naar groep 3 op het SBO! Ik weet dat dit verhaal geen oplossing geeft voor jouw 'probleem', maar misschien heb je er wat aan.

:-*

[Lespakket]

Ik ken de betreffende ouders natuurlijk niet, maar er zijn ook ouders die het als een opluchting ervaren hoor. Het is een soort van erkenning van wat ze eigenlijk al lang wisten.
Het kan inderdaad ook zijn dat de ouders bij dat gesprek boos en verdrietig worden. Waarschijnlijk is het dan goed ze even uit te laten razen, want het is niet niks wat ze net te horen hebben gekregen. Ze reageren nog emotioneel, niet rationeel.