Onbekend maakt onbemind. Achteraf blijkt vaak dat alles 100% meevalt.
Je gaat enorm hechten aan een school waar je het erg naar je zin gehad hebt. In jouw geval nog versterkt omdat de doelstellingen van die school niet helemaal de jouwe zijn (of helemaal niet
). Toch moet je het een kans geven.
Mijn duo-partner van vorig jaar was net afgestudeerd en had graag meteen een plekje gehad op de school waar ze stage had gelopen. Ze heeft zich suf gesolliciteerd (meer dan honderd sollicitaties), haar moeder klaagde zelfs nog bij een minister
, zo erg was het. Ze kon onverwacht bij ons op school komen, doordat een leerkracht zich terugtrok. Maar blij was ze niet, o nee. Op een studiedag was ze echt niet bij haar nieuwe collega's te vinden. Ze bracht de hele dag bij haar oude collega's van haar stageschool door, alleen als ze er niet onderuit kon was ze bij ons. Dit voelde voor ons niet goed aan en de meeste van mijn collega's hadden er geen goed woord voor over, wat hun opinie over haar geen goed deed.
Aan het eind van het schooljaar bleek tot onze verbazing dat ze op haar mobiliteitsformulier (hierop mag je je wensen aangeven voor het nieuwe schooljaar voor alle scholen van de gemeente) onze school als eerste had ingevuld en haar stageschool als tweede. Ze bleek het enorm naar haar zin te hebben, maar kreeg dus van de directeur te horen dat ze dat dan ook wel eens mocht laten blijken, want dat niemand dat zo voelde. Ze heeft aan het eind van het schooljaar uit zichzelf haar ongelijk bekend. Ze was zo bezig geweest met haar oude school dat ze ons niet eens de kans had gegeven, terwijl ze een fantastisch jaar had gehad. Ze is dit tweede schooljaar een enorm fijne collega gebleken voor ons allemaal en heeft een grote inbreng en inzet. Ik hoef niet te zeggen dat ze het enorm naar haar zin heeft.
Hiermee wil ik dus zeggen: geef een andere school ook een kans. Achteraf kun je pas zeggen hoe het je bevallen is. Als er dan op je oude school een plaatsje vrij komt, kun je daar misschien alsnog terecht.