Wat je altijd al wilde weten maar nooit durfde vragen...

[Joke]

Ik heb je al gefeliciteerd, maar doe het hier toch ook nog maar even. ('t Lijkt net of ík niet blij ben voor je. )

[juf_miriam]

Juf Miriam, vind jij het fijn om je werk te combineren met je dochter?
Vind je het fijn om een paar daagjes per week lekker aan het werk te kunnen zijn of baal je als je naar je werk moet, omdat je liever bij Isis zou willen blijven?

Marjan: nog maar een keertje gefeliciteerd . Anders denken ze dat ik dat nog niet gedaan heb . En bedankt voor je mail, had 't inderdaad niet gezien.

Ik vind 't werken heerlijk!! Werk nu twee dagen, in juli komt er een derde dag bij (nu is dat ouderschapsverlof). Op mijn werk ben ik eventjes geen mama, hoef ik eventjes niet te luisteren of ik gehuil hoor, hoef ik Isis niet te entertainen ... Fijn is ook dat ik nu alleen maar IB-taken heb, dus ook geen verantwoording voor een klas. Bevalt goed dus!!
Gelukkig hebben we wel 'n heel gemakkelijk kindje, Isis slaapt 's nachts lekker door (van 22.00 tot 8.30). Heerlijk dus! Verder vermaakt ze zichzelf heel goed dus da's fijn. Maar toch, zou m'n werk niet willen missen .

Hmmm... even kijken wie ik de volgende vraag stel (voordat Isis wakker wordt voor d'r fles hihi).

Sjantil: je schrijft in 'de week van...' dat je na een tijdje eruit te zijn geweest weer terug bent in het onderwijs. Heb je lang moeten nadenken over die keuze, of was die snel gemaakt? En heb je nu niet meer het gevoel aan het lijntje te worden gehouden?

[timgearz]

Iemand behoefte om dit topic weer op te pakken? Kortom.. wie heeft er een vraag voor iemand die je niet durfde te stellen?

Belangrijke regel: als je geen antwoord wilt geven doe je dat gewoon niet. Misschien kun je dan iets anders vertellen aan ons?

Nog een belangrijke regel: deze informatie wordt niet direct gebruik bij het andere spelletje 'hoe goed kennen wij elkaar'. Dat zou namelijk wel erg makkelijk zijn...

En nog een: stuur even een pb naar degene aan wie je de vraag stelt als je ziet dat er niet gereageerd wordt.

[Anita]

En ik weet gelijk weer waarom er hier al een tijd niet gereageerd is. Ik probeer een vraag voor Tim te bedenken, maar ik kom er nog niet uit. Ik denk verder maar als een ander wel een vraag voor hem of een ander weet? Ga je gang!

[timgearz]

haha je hoeft geen vraag voor mij te verzinnen.. gewoon voor iemand.. om dit topic weer op te pakken...

*ik kan ook even niets verzinnen voor iemand, maar denk ook hard na*

[Joke]

Tim, wat zou je het liefst in je leven ooit nog eens bereiken. Je ultieme doel dus? Dat hoeft niet persé op school te zijn natuurlijk.

[timgearz]

Das eigenlijk heel makkelijk..

Papa worden (en daarna opa)...

Anita:
Als Robin een baan in het buitenland krijgt aangeboden (en hij doet het).. zou je meegaan?

[Joke]

Wat grappig Tim, ik had dat eerst als voorbeeld erbij willen zetten om aan te geven dat geen verband met onderwijs hoefde te hebben.

[Anita]

Anita:
Als Robin een baan in het buitenland krijgt aangeboden (en hij doet het).. zou je meegaan?

Ja absoluut. Het lijkt me geweldig om een tijdje in het buitenland te wonen. Ik heb ook weleens erover nagedacht om via NOB een tijdje op een nederlandse school in het buitenland te gaan werken.
Zoals Tim ook wel weet is dit niet een situatie die ondenkbaar is. Over een poosje moet Robin steeds om en om voor zes weken naar China en dan weer zes weken thuis. Er zijn collega's van hem die voor een half jaar in het buitenland gestationeerd zitten.
Wel zou ik het op school graag zo willen regelen dat ik na die tijd weer terug zou kunnen komen. Ik heb het op deze school namelijk supergoed naar mijn zin. Als dat dan zou betekenen dat ik voor een jaar onbetaald verlof zou moeten nemen zou ik dat doen. (En ik denk dat mijn directeur me daarna ook terug zou willen, dat scheelt ).
Wat ik dan zelf in het buitenland zou willen doen is bij voorkeur iets met school, maar ook iets in de horeca past wel bij mij. Of ik zou dan nog een studie oppakken, dat is ook een optie.

Mijn vraag is aan Robje:
Heb jij de ambitie om directeur te worden?

[Robje]

Mijn vraag is aan Robje:
Heb jij de ambitie om directeur te worden?

Leuke vraag Anita!

Op dit moment niet; al die vergaderingen, gesprekken met ouders en papierwerk, dat past nu nog niet bij mij.
Voor team en vooral directie ben ik wel een goede sparringpartner als het gaat over beleid, als er knuppels in het hoenderhok moeten stel ik me beschikbaar (hoeft de directie het niet tactvol te doen) en ik vind mijn meerwaarde vooral op het praktische vlak liggen.
Omdat ik denk dat ik leuker en waardevoller ben als ik gewoon mijzelf ben (beetje recalcitrant, relativatiefactor in het team, sfeermaker), wil ik voorlopig nog mijn ambitie niet hoger leggen dan misschien ooit bouwcöordinator... Overigens is mij al eens gevraagd door de directeur van mijn eerste school, of ik de kweekvijver in wilde terwijl ik m'n pabo-diploma nog niet eens had. Men ziet dus wel kwaliteiten in mij die in de richting van directie zouden kunnen wijzen... Ik kan niet ontkennen dat ik wat leidinggevende kwaliteiten bezit. Tegen de tijd dat het lesgeven me gaat vervelen kan ik die altijd nog te gelde gaan maken, maar zolang het werken met de kids nog een feestje is, hou ik het lekker simpel. Lijkt wat ambitieloos, maar een goede (de beste) leerkracht willen zijn is ook niet zomaar bereikt.
Eigenlijk zou ik het liefst mijn baan combineren met vakleerkracht bewegingsonderwijs, dus ik moet nog even wachten tot de bevoegdheidskwestie problemen op gaat leveren...

Mijn vraag aan Joke is:
Hoe kijk je terug op je onderwijscarriére? Welke momenten koester je en welke zou je het liefst over doen op een andere manier?

[Joke]

Mijn antwoord wordt lang, ik waarschuw je maar even.

Als ik terugkijk heb ik het idee dat ik uiteindelijk een heleboel gepresteerd heb, maar voor ik dat mezelf durfde toegeven zijn er zeker 30 jaar overheen gegaan.
Ten eerste ben ik gelovig opgevoed en 'hoogmoed kwam ten val' werd ons geleerd. Nog eens een reden dat je de bevestiging van een ander nodig had om te weten
of je iets goed had gedaan. Zoals je weet heb ik ADD en dat heb ik nooit geweten en daardoor had ik die bevestiging nog eens extra nodig, maar eigenlijk kwam die nooit.
Ik voelde me jarenlang een minkukel, eerlijk gezegd. Mijn directeur praatte met mij alleen maar over wat er in de organisatie niet zo goed liep, intussen gebruik
makend van al mijn inmiddels opgebouwde expertise en creativiteit. (Vaak ook voor zijn vrouw die hij bij ons op school hoopte te krijgen en die regelmatig inviel, waarvoor
ik dan leuke ideeën mocht bedenken.)

Het keerpunt kwam eigenlijk toen ik in samenwerking met het CED (de schooladviesdienst bij ons in de regio) een leesprogramma voor onze leesmethode opzette (Sleutelen), dat geënt was op wat er al voor Veilig Leren Lezen was opgezet en waarvoor we heel wat geld in de wacht sleepten. De methode werd door meerdere scholen gebruikt en pas toen de begeleider van het CED aan mijn directeur, die nog steeds het idee had dat ik het CED-hulpje was, vertelde dat ik degene was die de expertise in huis had en al het werk deed, veranderde zijn beeld van mij. En die periode koester ik. Alles wat ik aanpakte (samen met mijn duo-partner, die me precies aanvulde op punten waar ik te kort schoot) veranderde in 'goud'. Heerlijke jaren waren dat. Wat ik ook koester is mijn succes met het grassrootscultuurproject 'Poëzie en ict'. Niet dat het echt zo bijzonder was, maar wel vernieuwend voor die tijd en daarmee haalde ik voor de school €500,- voor digitale fototoestellen binnen. Ze hebben er nog steeds plezier van, van die fototoestellen wel te verstaan.
( http://www.grassroots.nl/projecten )

Maar er zijn een paar periodes die ik dolgraag over zou willen doen als dat kon. Niet meer het leren zelf, want met een gatenkaasgeheugen is dat een verschrikking, maar wel de opleiding op zich. (Je weet dat een ADD'er een antwoord wel weet, maar dat hij even de tijd moet hebben om na te denken.) Wat zou ik graag de pabo overdoen op de manier zoals hij nu is. Mijn opleiding was er alleen maar op gebaseerd om van ons kennismachines te maken.
Mijn eerste periode als juf daar ben ik ook niet echt trots op. We wisten vroeger nog niets van leer- en gedragsproblemen en je probeerde er het beste van te maken puur
op gevoel. En als ik nu terug kijk schaam ik me nog wel eens als ik me realiseer hoeveel fouten ik gemaakt heb in mijn onwetendheid.
Maar wat ik het liefst over zou doen is het eerste jaar van de vorige fusie. De klas die ik kreeg was een verschrikking. Van de fusieschool kwamen minstens 5 kinderen (van de 28)in groep 4 die nog niet of bijna niet konden lezen en schrijven en meer dan driekwart had leer- of gedragsproblemen. Ze kwamen overal vandaan, totaal geen eenheid. Ik heb toen de fout gemaakt het iedereen naar de zin te willen maken, want ik stond volkomen open om er een goede school van te maken. Wat een krengen waren die jenaplanouders zeg. Mijn onzekerheid sloeg weer toe zoals vanouds. Ze hebben echt hun best gedaan om alle leerkrachten van mijn oude school weg te werken. Ze hadden pech met mij, want ik zat net in een scheiding, dus ik kon het niet opgeven, vier andere leerkrachten wel. Twee zijn er overspannen afgevoerd en verloren gegaan voor het onderwijs en twee zijn gewoon lekker gaan genieten.
Gelukkig hebben ze me toen in de jaren die kwamen aardig kunnen ontzien en mijn nieuwe collega's hebben me wel gewaardeerd als de persoon die ik was. Nog steeds trouwens.
De laatste jaren heb ik dus weer een hele fijne tijd gehad. Volkomen gewaardeerd en geaccepteerd zoals ik was, totdat de nieuwe fusie roet in het eten gooide. Ik was niet van plan alles nog eens mee te maken.

Mijn vraag aan Demy: wat vind je het leukst aan je opleiding en waarmee heb je de meeste moeite?

[Demy]

Joke,
Wat een verhaal zeg. Erg interessant en leuk om te lezen hoe iemand over zijn onderwijscarriere praat.

Mijn vraag aan Demy: wat vind je het leukst aan je opleiding en waarmee heb je de meeste moeite?

Het leukste aan mijn opleiding is dat ik zoveel stage mag lopen (op dit moment drie dagen in de week).
Ik heb het meeste moeite met rekenen. Hoewel ik daar tot nu toe nog nooit een onvoldoende voor heb gehaald (gelukkig!).

Ik zal nog even een vraag bedenken....

[Demy]

Hierbij een nieuwe vraag voor Joke: Ben je al bezig met het maken van je web-log? Ik had ergens gelezen dat je van plan was om een web-log te maken.

[Joke]

Nee, daar staat mijn hoofd op het ogenblik nog niet naar. Te veel andere zaken die me nu bezig houden, zoals het ziekbed van mijn moeder.
Vandaag gaat de betaling voor de cursus pas de deur uit (als het goed is), daar was ik zelfs nog niet aan toe gekomen, dus het duurt nog wel even.
Ik houd je op de hoogte.


Mijn nieuwe vraag is aan heppie:Verlang je wel al weer terug naar school, kinderen en werk na de geboorte van je zoon en kan je terugkeer wat jou betreft niet snel genoeg komen?
Of geniet je van alle vrije tijd die je momenteel hebt en waarin je lekker kunt doen waar je zin in hebt en zou je het het liefst zo houden?

[heppie]

Het werken op school is een grote passie. Nu heb ik er nog een passie bij... een zoontje ! Ik heb altijd het geweten dat ik wil blijven werken. Het voelt goed om dingen voor mijzelf te blijven doen. Een leven naast mama, partner zijn van. Ik kon school heel moeilijk loslaten. Zal het wel goed gaan zonder mij ? Maar uiteindelijk zijn we allemaal inwisselbaar. Ai, dag ego . Ik mis school wel. Ben ook wel bezig met dingen die met school te maken hebben. Thema's uitdenken enzo. Toch mag het nog wel even duren. Het is ook wel lekker om mijn dagen zelf in te delen en tijdens de slaapjes lekker creatief bezig te zijn.

Mijn nieuwe vraag is voor Thomas:
Wat doet het met je als ouders (zie dit topic viewtopic.php?f=69&t=22542&start=15) jouw mening niet aannemen ? Als het meisje blijft, kun je dan nog positief blijven ?