door Joke op 14 sep 2012, 07:54
.... en laat ze het foute woord 5x opnieuw schrijven (hoe het wel moet dan).
Zo wil ik het zelf juist NIET doen.....
Ik ben hier ook al een tijd over aan het nadenken. Bij ons op school was het een regel om het foute woord een paar keer goed op te schrijven, uitgaande van het feit dat je een goed woordbeeld krijgt op een gegeven moment, denk ik. Het was een heidens karwei, want ik schreef zelf het woord goed voor in al die schriften.
(Misschien herken je dit zelf wel. Als je een woord opschrijft zie je dat het niet goed is.) Ik deed het dus ook bij iedereen, ook bij kinderen met dyslectie en dysorthografie, maar twijfelde zwaar of bij zware dyslectische en dysorthografische leerlingen hetzelfde effect heeft.
Ze schreven het namelijk niet foutloos na, vroeg of laat schreven ze het woord toch weer fout en dan gaat het goede woordbeeld waar je dan zo op hoopt verloren : (Het stukje over Madelief.)
Wel ontdekte ik dat als je net die snaar raakt die nodig is (zie verhaal), het woord wel kan blijven hangen, maar begin er maar eens aan.
Op een dyslexiecursus van SON, die ik jaren geleden volgde om een oplossing voor dit probleem te vinden, werd er ook weinig over de praktijk gesproken.
Ik ben dus ook benieuwd naar de tips van anderen. Ik wil proberen dit boek in de bibliotheek te pakken te krijgen, misschien staan er oplossingen in: Therapie bij dysorthografie en dyslexie, geschreven door: Ludo Cuyvers
of anders dit boek Wij zijn niet dom, praktische tips van en voor leerlingen met leerstoornissen, geschreven door P. Manier-Bellerman.
De titels vond ik op een site over dysortografie.
Heeft iemand misschien een van deze boeken al eens gelezen?