Onzeker

[marretje]

Ja, dat doe ik ook. Alleen was deze ouder boos, omdat haar kind geen zeer goed en minder goed dan vorig jaar op zijn rapport had.
Het gaat goed met het kind, hij heeft 2 matigjes. Een voor zijn werkverzorging en een voor begrijpend lezen.
Ze maakt dus een drama van iets dat helemaal geen drama is!

[JacMar]

Ja, dat doe ik ook, leeuwtje. Ouders van zwakke kinderen spreek ik maandelijks. Zij weten al voor het rapport komt dat hun kind ergens op uitvalt.

Gelukkig hebben wij geen bolletjesrapport! Wij schrijven per ontwikkelingsgebied op wat onze bevindingen zijn. Wel veel meer werk, maar wel erg duidelijk. Ook hebben wij met alle ouders een gesprek.

Maar, Marije, ik denk ook dat de meeste ouders gewoon graag jouw toelichting willen horen, juist om wat ik hierboven al schreef. Een bolletjesrapport geeft natuurlijk maar een heel klein beetje informatie.

Ik vind dit rapport eerlijk gezegd niet zo uitgebreid..Zo is er bijna geen ruimte voor opmerkingen en daar heb ik juist wel behoefte aan. Gelukkig zit ik in de rapportencommissie en kan ik er wat aan doen (als mijn andere collega dat tenminste ook wil ).
Ik heb vrijdag al 1 oudergesprek gevoerd en dat was heel positief en helemaal niet zo negatief als ik had verwacht..Morgen heb ik er weer een, we wachten wel af.
Bedankt voor jullie reacties in ieder geval!

[Sylvia]

Marretje, ik denk dat je heel goed het argument van Geoffrey bij deze ouders kan gebruiken. Je bent een groep hoger, het niveau ligt hoger en er worden meer eisen aan het kind gesteld. Jouw rapport baseer je op wat het kind op dit moment moet beheersen.
Het betekent niet dat een kind achteruit is gegaan. Je zegt dat het kind voldoende presteert, daar moet de ouder het toch maar mee doen.

Trouwens wat als een kind echt achteruit is gegaan? Moet je hem dan toch maar een zeer goed geven omdat de ouder dat wil, of omdat je zo graag aardig gevonden wordt? Het is toch belangrijk dat je eerlijk bent? Jokken heeft niemand wat aan.

[jufHetty]

Ik laat juist de ouders ook vaak aan het woord bij het gesprek: hoe gaat het met hun kind thuis, krijgt het kind taakjes, kan het goed slapen, wat zijn de hobby's, enz. Wat ik vraag ligt ook aan wat ik wil weten: bij een altijd vrolijk en opgeruimd kind vraag ik natuurlijk niet naar slaapgedrag.
Door ouders ook te laten vertellen kan je als leerkracht namelijk zaken te weten komen die een nieuw licht werpen op het gedrag van een kind. Wij hebben allemaal als mens een blinde vlek. De blinde vlek van de leerkracht wordt door de informatie van de ouders ingevuld. Zo heb ik al veel bij mezelf kunnen bijsturen in het handelen naar kinderen toe, met een positief resultaat, zo kom ik dichterbij het kind.

Waarom zouden we ons druk maken om een oudergesprek. Omdat de ouders misschien eens wat kritiek kunnen hebben? Wij moeten ons als leerkrachten ook niet inbeelden dat we het allemaal weten. Ik zeg zelfs letterlijk tegen ouders bij een gesprek: we doen het samen, ik heb jullie informatie nodig om dit kind beter te kunnen begeleiden dus kom alsjeblieft tussendoor als je merkt dat er iets niet goed gaat. Geef kritiek als je denkt dat het anders moet en dan praten we er over.

Zo wordt en oudergesprek geen monoloog van een leerkracht maar een interessante dialoog waarbij beiden "partijen" gevuld van raken.

Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen op dit gebied, bij werkt het uistekend en ik heb heel wat verschillende soorten scholen (en dus ook ouders) gehad.

Hartelijke groeten

Juf Hetty

[Bluelady]

Mijn moeder is zelf ook juf, en baalt ook altijd als ouders niet komen.
En ze ging zelf altijd naar de tien minuten avonden enz.
Zelf op de middelbare school toen er geen gesprekken waren belde ze wel eens naar mijn mentor of mentrix om te vragen hoe het ging.