PABOforum.nl

door **lucia** op 22 maart 2007, 20:26

Vreselijk Miriam, wat een schok moet dat geven.
Heel erg moeilijk om alleen al te bevatten..........
Sterkte!!

door **miek** op 22 maart 2007, 20:42

Jeetje Miriam, ik heb je net gesproken op msn (je bent nu even aan de telefoon) maar ik zit nog te shaken, ik weet nog niet wie het is (ik probeer het me wel te herinneren maar ik ben er nog niet uit). Ik wens jou en je collega's heel veel sterkte!

door **juf_miriam** op 22 maart 2007, 20:56

Jullie lieve berichtjes doen me erg goed!

door **Talleke** op 22 maart 2007, 21:29

Zoals ik op je weblog ook zei, wat een verschrikkelijk nieuws. Uit je weblog kon ik niet opmaken of je collega ziek was (wat de oorzaak is van haar overlijden), maar nu ik daar hier iets over lees, kan ik me voorstellen dat het allemaal nog onwerkelijker is.
Heel heel heel veel sterkte... de komende dagen zul je alle kracht kunnen gebruiken.

door **Simone27** op 22 maart 2007, 21:36

Tjonge.....
Heel veel sterke de komende tijd voor jouw en al je collega's.

door **Juf_Danielle** op 22 maart 2007, 21:50

Jee, wat onwerkelijk! Echt zo vreemd... En zo moeilijk te bevatten... Je weet ook niet waarom ze het gedaan heeftt...

Je vertelt niet aan de kinderen en ouders dat dit haar eigen keuze was (en terecht denk ik), maar wat zeg je dan? Mensen zullen toch vragen hoe en wat?

Ik wil je heel erg veeel sterkte wensen Mirjam!!!!!!

door **miran** op 22 maart 2007, 22:09

Pffff, wat heftig!

Wat lijkt me dat moeilijk om aan de kinderen te vertellen en dat het allemaal zo plotseling is gegaan.

Heel veel sterkte Mirjam en veel succes voor de komende tijd!

door **miekiemousie** op 22 maart 2007, 22:14

Heel heftig! Ik wens jullie allemaal, team en kinderen, heel veel sterkte!

door **Anita** op 22 maart 2007, 23:30

Heel veel sterkte, ik denk aan jullie daar.

door **tinka** op 23 maart 2007, 10:54

Miriam, veel sterkte voor jou en je team!

door **Eva25** op 23 maart 2007, 17:26

Heel veel sterkte. Ik hoorde dit verdrietige bericht vanochtend.
Ik denk aan jullie.

door **Juf Wilma** op 23 maart 2007, 17:38

ik wens jou en je collega's heel veel sterkte

door **juf_miriam** op 23 maart 2007, 18:15

Ik wil eerst even kwijt dat ik jullie reacties heel lief vind. Het doet me echt wat om te weten dat jullie zo meeleven.

Een zware, maar hele mooie dag zit erop.
Vanmorgen om 8.00 was iedereen er. Veel gehuild, maar ook veel praktische afspraken gemaakt.
Besloten om om 8.30 de ouders naar binnen te vragen, naar de aula te laten komen. De kinderen meteen naar de klassen.
In de aula werd door de directie verteld wat er was gebeurd. In de klassen door de eigen leerkracht. Meteen was merkbaar dat er in alle klassen heel anders gereageerd werd. Omdat mijn duo er ook was, heb ik de ouders die terug van de aula kwamen opgevangen. Vertelt dat wij het in de klas vertelden en vriendelijk verzocht of de ouders wilden gaan. Dat begrepen ze volkomen.
Rond 9.00 arriveerde iemand van de GGD, erg prettig.

In de hal bij de kleuters is een 'gedenkplek' ingericht, door de kinderen van haar groep. Er hangt een foto, staan waxinelichtjes. Ook is er een plek voor kinderen om te tekenen / kleuren / schrijven. Daar zijn de kinderen vooral de hele ochtend om en om geweest. Eerst alle klassen afzonderlijk, maar er bleven ook kinderen hangen. Veel gepraat met die kinderen, veel gehuild, veel herinneringen opgehaald, veel getekend en geschreven. Omdat mijn duo de klas deed, ben ik veel daar geweest samen met de mevrouw van de GGD. Erg heftig, maar ook heel mooi.

Op een gegeven moment is besloten de kinderen te vertellen hoe en waarom juffrouw ... er nu niet meer is. Zo konden de kinderen het toch beter gaan verwerken.

Om 12.00 veel huilende ouders, veel rozen en bossen bloemen.
Om 13.00 ook weer veel ouders. En ook nog leerlingen die met hun verhaal kwamen.

Daarna veel besproken in het team, dingen op een rijtje gezet.
Maandag zijn de kinderen vrij en gaan we gezamenlijk naar de crematie.
Er is geen koffietafel, maar de directie heeft wel een gezamenlijke lunch (voor de mensen die daar behoeften aan hebben) gepland.

door **Grietjefee** op 23 maart 2007, 18:47

Tjonge... wat een verhaal zeg... Heel verdrietig... En het is ook zo moeilijk te bevatten. Wat je zegt: de ene dag staat ze nog voor de klas, de andere dag is ze er niet meer!

Heel moeilijk zoiets...

Hoe reageerden de kinderen erop toen ze verteld werd wat er precies gebeurd is? Lijkt me ook lastig...

Heftig hoor...

door **juf_miriam** op 23 maart 2007, 19:33

Doordat de wijze waarop nu duidelijk is, was het voor sommige kinderen beter te verwerken.
Dat was erg prettig, ook voor jezelf, anders moet je ook zo omheen draaien.

PABOforum.nl

Overlijden collega

Wie is er online