Ruim een jaar geleden is mijn lieve vriend, mijn alles waar ik 4 jaar een relatie
mee had heel onverwachts overleden.
We zouden dit jaar gaan trouwen. Mijn leventje staat ook nog best behoorlijk op zijn kop.
Ik heb er juist bewust voor gekozen om de kinderen dit verhaal niet te vertellen.
Ook omdat ik dan zelf in huilen uit zou barsten.
Wel heb ik het een aantal ouders verteld.
Sommige hadden het wel aan hun kind verteld, maar dat mochten ze natuurlijk zelf weten.
Kinderen kwamen zelf niks vragen.
Wel zag ik het terug komen in hun spel.
Een kleuter was boven in de bouwhoek aan het spelen en ik hoorde haar zeggen...
Nu sta ik op mijn boot, en ga ik even bij Richard tussen de sterretjes op bezoek.
Tranen sprongen in mijn ogen.... zo mooi hoe ze dat vertelde.
Wou dit verhaaltje even kwijt.
liefs, Wendy