Algemeen - Moeder van 3 kinderen gaat overlijden

[MissT]

Een triest verhaal:
De moeder van drie kinderen bij ons op school zal spoedig gaan overlijden. Dit is nu net bekend geworden.
We zijn al met de ouders van de kinderen in gesprek geweest hoe we dit op school kunnen opvangen als het dadelijk zo ver is. Dit zijn hele bijzondere gesprekken, maar tegelijkertijd ook erg droevig. Het gaat om drie kinderen uit drie verschillende klassen dus er zijn nogal wat kinderen die dit van dicht bij gaan meemaken.
We hebben met de ouders gesproken over de mogelijkheid van een kinderdienst.
MIjn vraag is nu eigenlijk, zijn er mensen die hier ervaring mee hebben en hoe hebben jullie dat dan ingevuld.

Het gedicht dat Joke noemde in een andere topic van Nijntje Pluis vond ik geweldig mooi en bruikbaar.

Het zou fijn zijn als er een paar mensen mee willen denken!

[Joke]

Jaren geleden werd in onverwacht geconfronteerd met het overlijden van een collega. Ik 'mocht' haar klas opvangen. Samen met de kinderen ben ik gaan kijken naar alle goede herinneringen die de kinderen aan haar hadden. Je zag de kinderen steeds meer stralen bij het horen van die soms al lang vergeten herinneringen en de verbazing over het feit dat het er zovéél waren. Uitgaande hiervan begrepen ze dat hun verdriet gegrond was, maar dat er altijd goede herinneringen zouden blijven om aan terug te denken. Op elke mogelijke manier mochten ze dit op papier zetten en er ontstond een hele verzameling mooie herinneringen. De nabestaanden kunnen hier in de toekomst misschien nog steun uit putten. Bij een moeder is dit misschien iets minder duidelijk, maar ook aan haar zullen klasgenootjes goede herinneringen hebben, zeker als er wat oudere kinderen in het gezin zijn.

[Meester-Koen]

Ik heb hier - gelukkig - nog geen ervaring mee. Ik wens je veel sterkte toe wanneer het moment daar is!

[MissT]

Bedankt voor de reacties tot nu toe.
Joke, jouw idee vind ik erg mooi. Ik zal het meenemen in de werkgroep.
Ik krijg het er iedere keer weer koud van als ik er aan denk wat het gezin nu door maakt. Vooral ook omdat de moeder ook nog eens een goede kennis is van mij. Dat brengt het allemaal wel heel dichtbij. Naast de persoonlijke band met haar is er dus ook de 'professionele' kant vanuit mijn werk.
Het gaat hier om de begeleiding van de kinderen, hun klasgenootjes en ook de collega's die de kinderen in de klas hebben.
We hebben dus een werkgroepje geformeerd om elkaar op te vangen, dat is wel erg fijn.

[Bijna juf]

Helaas heb ik dit eens meegemaakt met een kind uit groep 6. Er is toen iemand gekomen die veel ervaring had in rouwbegeleiding bij kinderen. De moeder van die leerling was plotseling overleden. Er is toen bij de ingang een boek komen te liggen met een kaarsje en een foto. Als eerste mochten de leerlingen uit haar klas daar in zetten wat ze wilden. Daarna voor de andere groepen en ouders. Iedereen was daar vrij in. De hele klas is toen naar de begrafenis geweest. Het maakte op iedereen toen zoveel indruk.
Misschien is er op school een draaiboek voor dit soort trieste gebeurtenissen?

Ook kun je info vinden op

Ik heb het boek
'Helpen bij verlies en verdriet'. - Manu Keirse
ISBN 90 209 2693 4
Basiswerk voor wie met rouw en verdriet geconfronteerd wordt. Zeer concreet, met veel voorbeelden uitgewerkt. Het boek is opgebouwd rond verschillende soorten van verlies : partner, kind, ouders,… Uitstekend hoofdstuk over verlies van kinderen, maar niet specifiek over overlijden rond de geboorte.

Wil je iets weten uit het boek, vraag maar dan zoek ik het op.

Heel veel succes met deze moeilijke tijd!

[Eefje de Tweede]

Ik kreeg een brok in m'n keel toen ik het las... Twintig jaar geleden is mij dit ook overkomen, of beter gezegd mijn moeder. Ik zat toen in de zesde klas, mijn zusjes in de tweede en de vierde. Hoe ze er op mijn school mee omgingen, is toen eigenlijk helemaal langs me heengegaan. Dat zou ik nog eens aan vroegere klasgenootjes en m'n vader moeten navragen. Rouwbegeleiding of iets dergelijks bestond toen geloof ik nog niet. Het enige wat ik me kan herinneren is dat alle klassen aanwezig waren bij de kerkdienst na de crematie van mama. Ik weet nog dat ik dat toen heel fijn vond.

Onlangs is de vader van een van de kinderen op m'n stageschool (niet uit mijn groep) overleden. Ik was erbij toen dit aan de kinderen in mijn groep werd meegedeeld. Eigenlijk stond ik er toen pas echt bij stil wat voor een effect zoiets op een school heeft. Ik werd er ontzettend emotioneel van. Op mijn stageschool hadden ze ook een hoekje ingericht met een kaarsje, een foto en een condoleanceboek. Erg mooi. Wat had ik nu ook graag zo'n boek gehad...

Heel veel sterkte!

[Priscilla]

Het is inderdaad vreemd om het verhaal te lezen. Vooral omdat de moeder nog leeft. Dit moet nog het aller moeilijkste zijn. Ik heb ook geen ervaring met overlijden van kinderen of familieleden van kinderen uit de klas.
Maar misschien heb je ook iets aan de website http://www.achterderegenboog.nl
Veel sterkte toegewenst!!!

[MissT]

Echt bedankt voor al die lieve reacties en tips. Het is inderdaad vreemd, Priscilla. Je praat over de dood van iemand die nog leeft. Het klinkt raar, maar het fijne is dat je de ouders er zelf nog bij kunt betrekken en hun wensen kunt respecteren. Zij kennen hun kinderen tenslotte het beste. Maar dat maakt het wel allemaal wel heel ingrijpend.

[juf_miriam]

Het lijkt me inderdaad ontzettend moeilijk. Ik wens je dus ook heel veel sterkte en hoop dat je genoeg steun krijgt.

Wat ik op de PABO heb meegekregen is dat het inderdaad belangrijk is om te weten wat de ouders en evt. de kinderen willen. Dan kun je daar rekening mee houden en op inspelen.

[Daltonjuf]

Ik heb een zelfde situatie meegemaakt tijdens mijn derde jaar op de Pabo. Ik had een jongetje in de klas waarvan de moeder ongeneeslijk ziek was. Mijn mentor heeft toen intensief contact gehad met de familie. Zij waren ook goed bevriend met elkaar. De school heeft in die tijd gebruik gemaakt van een zogenaamd rouwkoffertje. Daarin zaten erg veel tips over hoe je hier op school mee om kunt gaan:

[joyce1982]

Eind maart heb ik hetzelfde meegemaakt bij een meisje bij mij uit de klas (groep 6). Haar moeder was overleden. Dit bericht kwam voor de school nog vrij onverwachts, ondanks dat we wisten dat ze ongeneeslijk ziek was.

Toen we het bericht te horen kregen, ben ik samen met de directeur naar de klas gegaan waar we het hebben verteld. De kinderen hadden het al wel gehoord.
Daarna heb ik samen met de kinderen getekend / gepraat enz.

In de klas hebben we samen een gedenktafel gemaakt. Deze is helemaal ingericht naar de wens van de kinderen.
Ook in de hal van de school is een gedenkhoek gemaakt. Op deze tafel stond een foto van de moeder, bloemen, kaarsjes en er lag een mapje waar je wat in kon schrijven. Dit hoekje heeft er een tijdje gestaan.

De kinderen kregen ook een brief mee naar huis waar in stond dat de moeder was overleden.
De volgende dag hebben de kinderen van de overblijf groep iets gemaakt voor in de map. De moeder was namelijk ook overblijfmoeder.
Namens de school hebben we ook nog een stukje geplaatst in de krant.

Op de derde dag kwam het meisje samen met haar zus en vader en tante op school om naar de gemaakte tafels te kijken en om in even in de klas te zijn. Helaas was ik hier zelf niet bij aanwezig, omdat ik toen op een andere school les gaf.
Het hele team is naar de avondwake en/of mis geweest. De kinderen konden ook gaan, maar dan wel onder begeleiding van de ouders. De crematieplechtigheid was in besloten kring.

De eerst volgende vergadering hebben we het geheel nog eens nabesproken. Gedurende een week heeft de gedenktafel in de klas gestaan. Het meisje bij mij in de klas heeft samen met een aantal vriendinnetjes de gedenktafel opgeruimd. Dat geldt ook voor de tafel in de hal. Alle spullen hebben we bewaard en er een boekwerk van gemaakt. Deze willen we binnenkort gaan overhandigen aan de familie.

O, ja in de klas is ook nog het boek van kikker en het vogeltje voorgelezen. Nu ligt er in mijn klas nog steeds een boek dat te maken heeft met rouwverwerking. Dat is boek 'Ik krijg tranen in mijn ogen als ik aan je denk'

Verder is het heel belangrijk om het kind goed in de gaten te houden. De leerling uit mijn klas is heel gesloten, maar in een 1 op 1 situatie wil ze best praten. Verder is het heel belangrijk om te doen wat je gevoel zegt. Dat heb ik in de klas met de kinderen ook gedaan en ik heb heel veel complimenten gekregen van zowel ouders als het team. Het team vond dat ik het keurig had opgevangen. Vooral voor het eerste jaar voor de klas. Op school hadden ze zoiets nog niet meegemaakt.

[Ger]

Nog een boek:

Vandaag neem ik een snipperdag. Geschreven door Anneke Vriens en Carla Versteeg. isbn: 90 6508 391

Dit is dan wel een boek over een basisschool leerling die ongeneeslijk ziek is, maar er worden ook praktische aanwijzingen gegeven voor het maken van een plan rond deze moeilijke situaties.

Sterkte ermee.

[MissT]

Bedankt dat iedereen zo meeleeft en denkt!
Morgen ga ik bij haar op bezoek, ik zag er erg tegenop, maar aan de telefoon klonk ze al zo positief dat ik nu wat meer ontspannen heen ga.

[joyce1982]

Ik wens je heel veel sterkte toe!!!

[brigitte]

Sterkte! Ik herinner me dat mijn moeder (is overleden toen ik 16 was) het liefste had dat mensen gewoon praatten en vroegen wat ze wilden vragen en dat ze niet wilde dat mensen 'zielig' gingen doen aan haar bed.

Wel erg heftig om mee te maken.

Een mooi verhaal is ook (volgens mij wel eerder op dit forum genoemd, maar misschien in een ander topic) Derk Das blijft altijd bij ons.