grafkist voor stervende juf

[moimoi]

tja, het is net hoe je de dood ziet. Ik zie het als iets verschrikkelijks, iets definitiefs en iets verdrietigs. Zoals ik al zei: dit past niet bij mij maar blijkbaar wel bij de juf.
Het lijkt mij alleen al een ontzettend emotioneel geheel als je ziet hoe de kinderen uit je klas bezig zijn met iets waar jij straks zonder leven, dus dood, inligt.
Het is ook voor de gene die dood gaat heel confronterend, maar goed - het is heel persoonlijk!

[Daffy]

Ik weet niet wat ik ervan moet denken. Aan de ene kant natuurlijk een mooie gedachten dat de kinderen er wel mee bezig zijn en dat het dus niet voor de kinderen verborgen wordt gehouden, dus dat ze het zien aankomen. Aan de andere kant hechten ze zich natuurlijk wel heel erg nu aan de juf, dus wordt de klap erg groot als ze er dadelijk niet meer is.

Nu 1,5 jaar geleden is bij mij in de Paboklas ook een jongen overleden. Shosha. Hij is geschept door een auto. Zijn afscheid was op de Pabo, omdat hij zich daar het meest thuis voelde. Hij stond voor groep 7 en die klas was er ook. De kinderen hebben hele mooie gedichten voorgelezen. Shosha lag in een witte kist, iedereen die wilde, mocht er iets opschrijven. De kinderen uit groep 7 hebben erg mooie tekeningen erop gemaakt en wensen neergezet. Ik vond het een erg mooie gedachten om zo afscheid van hem te nemen.

[klaartje]

Zoals Geoffrey zegt moet de dood geen taboe zijn en moet erover gesproken kunnen worden. Toch had ik meteen een raar gevoel, toen ik het bericht las, dat de kinderen een kist maken terwijl juf nog leeft.
Toen ik echter las dat het zoontje ook hieraan meehelpt kreeg ik toch wat rillingen. Het lijkt me dat het zo'n impact maakt op zo'n jong kind en moet het bezig zijn met de dood dan op deze manier?
Mijn idee zou dan ook meer zijn om samen iets anders te maken bv. een mooi gedicht of iets om op het graf te zetten. Een herinnering.
Ik moet er toch eigenlijk niet aan denken dat mijn kinderen mijn kist zouden maken of dat ik de kist van mijn moeder maak terwijl ze nog leeft.
Het zal inderdaad wel goed doorgesproken en overdacht zijn en als zij het op deze manier willen doen is het natuurlijk prima.

[moimoi]

ben t met je eens Klaartje!

[girlpower]

Wow ik zou dat nooit doen.Gewoon je eigen klas tijdens de les een graf kist voor je laten maken

Nee dank u voor mij

Ik bedoel konden ze niks beters verzinnen,gedicht over leven & dood praten?

[juf queen]

Dat je er aandacht aan moet besteden is zeker naar mijn mening. Maar een grafkist vind ik wel erg beladen.
Ik ben het eens met bijv. girlpower kon ze niet er niet gewoon over praten en gedichten maken en weet ik veel.

[Tom]

Juf Eri van den Biggelaar uit Lierop is maandag overleden. De onderwijzeres haalde vorige maand het nieuws, omdat ze kinderen uit haar klas een grafkist liet maken. Die is inmiddels af.

Van den Biggelaar gaf les op de Iederwijsschool in Someren. Ze leed aan een ongeneeslijke vorm van baarmoederhalskanker. Met het ontwerpen en het bouwen van haar kist wilde ze de kinderen -waaronder haar eigen kinderen die ook op de school zaten- bij haar naderende dood betrekken. De uitvaart vindt in besloten kring plaats.

Bron: Omroep Brabant

[juf queen]

tja....altijd triest.

[juffie Ans]

Inderdaad heel zielig!!!

[petra]

Ik vind het een verschrikkelijk bericht. Mijn eigen schoonvader is onlangs helaas overleden en dat vond ik heel erg moeilijk. Ik moet er niet aan denken dat ik mee had moeten helpen met het bouwen van zijn kist. Het hele proces rondom het ziek zijn (hij had ook kanker) was heel moeilijk. We hebben er samen veel over gepraat en hebben op de dagen dat het ging zoveel mogelijk leuke dingen gedaan.

Toen ik net het hele artikel las en het filmpje bekeek, moest ik zelf flink huilen.

Ik vind het heel knap dat deze juf dit zo kon. Want dood is wel heel verdrietig en eng en onbegrijpelijk, maar dood hoort wel bij het leven. Het is moeilijk om dat te accepteren, maar als deze juf, haar team, de kinderen van haar school en de ouders er op deze manier mee om kunnen gaan, wordt het misschien makkelijker voor hen om het te accepteren.