Er wordt hard aan gewerkt (mijn duo en ik zijn beide IB-er
). Ik zoek dus niet echt naar een oplossing, maar wil vooral mijn zorgen even kwijt.Vorig jaar september kwam er in onze groep 1 een nieuwe leerling. Een portugees jongetje, wat nog nooit op een school was geweest, nog nooit Nederlands gesproken had. In het begin vergde dat heel veel energie, wat ie in z'n hoofd had, had ie niet in z'n kont zullen we maar zeggen... Dus veel bloed, zweet en tranen, maar we bereikten wel een boel. Hij leerde heel goed (opmerkelijk goed zelfs) Nederlands. Zijn gedrag was erg apart, kon ontzettend woede-aanvallen hebben, deed precies wat hij wilde en was niet voor rede vatbaar. In deze groep zat ook nog een ander jongetje, die ook veel aandacht opeiste. Daardoor viel het gedrag van het portugese jongetje wel op, maar was het niet 'zorgwekkend' genoeg,...het had uiteraard wel onze aandacht. Het andere jongetje werd d.m.v. crisisopvang naar een Medisch KinderDagverlijf verplaatst. En toen was 't zomervakantie...
Na de zomervakantie ging het jongetje met ons (zelfde duo) mee naar groep 2. En daar begon 't feest opnieuw.
Zijn gedrag is op dit moment ontzettend zorgwekkend. Hij klimt op dingen waar hij niet op hoort te klimmen, gooit met dingen, doet andere kinderen bewust pijn. Als we iets leuks gaan doen in de klas, kruipt hij onder de tafel. Dan negeren we 'm zolang mogelijk... en dat gaat goed. Hij 'trekt' dan vanzelf bij en gaat soms vanzelf meedoen.
De onderzoeken lopen inmiddels, er zijn al meerdere mensen in de klas geweest om hem te observeren.
Wij hebben het idee dat dit kind gewoon een gedrags- en/of contactstoornis heeft en dat het gedrag hem gewoon 'overkomt'. Hij zou dus het beste op zijn plaats zijn op het speciaal onderwijs, waar hij de begeleiding krijgt die hij nodig heeft.
Maar nu het grootste probleem; zijn ouders.
In het begin leek het alsof ze super meewerkten. Totdat er een lijst ingevuld moest worden, over zijn sociaal-emotionele ontwikkeling. Vader vond het onzin, want wat heeft hoe het jongetje op school doet te maken met hoe hij thuis is?
Voor de vakantie (omdat het toen echt uit de hand liep) een gesprek met vader. Vader is van mening dat het mannetje gewoon veel autoriteit nodig heeft en denkt erover om hem naar een militaire school te sturen... Of, ook nog een optie, om zelf een week op school mee te komen draaien om hem te vertellen wat hij wel of niet moet doen. "Want naar mij luistert hij wel". Wat in eerste instantie leek op een vader die het beste voor zijn kind wil, lijkt nu dus om te slaan in een vader die absoluut niet kijkt naar de oorzaak van het gedrag...
Pffffffff... ik maak me zorgen. Om het jongetje EN om de vader.
. Op de vraag; hoe gaat het dan als hij ineens iets anders moet doen, dus bijvoorbeeld opruimen, eten, naar bed, kregen wij geen duidelijk antwoord.