Bij mij in groep 2 zit een kleuter die regelmatig steelt in de klas. Dit is al ruim een jaar gaande, maar pas dit jaar zit hij bij mij in de klas. Nu weet ik dat dit waarschijnlijk doelt op diepliggender problemen zoals thuissituatie e.d. Momenteel krijgt het gezin dan ook via school maatschappelijk werk hulp aangeboden. Ouders zijn op de hoogte van zijn steelgedrag, maar het is niet makkelijk om met hen te communiceren. Hij moet gewoon luisteren zeggen ze alleen. Tja, als hij nou de enige in mijn klas was.. Het probleem is alleen dat ik niet bij elk steelincident ouders wil inlichten, omdat ik zeker weet dat hij dan thuis een flink pak slaag krijgt.. (dit is een van de redenen natuurlijk waarom ouders nu bij schoolmaatsch. werk lopen). Ik heb al meerdere gesprekken gevoerd met ouders over hoe ze hun kind kunnen motiveren, hoe ze negatief gedrag moeten negeren... maar het is moeilijk. Deze ouders zijn zelf nooit naar school geweest en kennen het nl schoolsysteem al helemaal niet. Het is een kind dat nooit wat krijgt, zich onbegrepen voelt en zich eigenlijk altijd achtergesteld voelt. Hij is best slim, maar op een of andere manier komt het er gewoon niet uit. Hij is vreselijk hyperactief, tekent nog op zijn benen, kauwt nog op voorwerpen, jut andere kinderen op, en heeft laatst zelfs een kraal in zijn oor gestopt. Hij krijgt binnenkort (na oeverloze gesprekken met ouders) eindelijk een onderzoek om zijn gedrag nader te onderzoeken op adhd en eventueel andere stoornissen.
Maar hoe ga ik hier in de praktijk mee om? Laat ik hem wel spelen met alles, besteed ik er weinig aandacht aan of leg ik hem beperkingen op (wat betreft spelen met klein speelgoed) en bespreek ik elk steelincident uitvoerig met hem. Controleer ik elke dag zijn tas en al zijn zakken? Ik heb een tijdje elke dag zijn zakken gecontroleerd. Althans, hij moest zelf elke dag na school voelen in zijn zakken of er misschien per ongeluk iets in zat wat niet van hem was.. Maar nu blijkt dat hij gewoon spullen in zijn tas stopt! Hij heeft zo weinig zelfcontrole dat het soms lijkt alsof hij zichzelf niet kan helpen hierin. Maar volgens mij heeft hij wel het besef dat hij niet zomaar iets van anderen mag meenemen (hij steelt namelijk niet alleen uit de klas, maar ook van andere leerlingen). Als je tijdens een rollenspel stelen naspeelt of een soort van 'dgm' gesprek met hem hebt, dan kan hij het allemaal prima verwoorden. Vandaag heeft zelfs de directeur met hem gesproken, dat maakte volgens mij wel even indruk op hem. Hij huilde voor het eerst tranen met tuiten. Maar of dat nou was omdat hij begreep wat hij had gedaan... ? Van ouders krijg ik weinig medewerking. Zij geven spullen gewoon niet terug als hij met iets thuis komt. Hij zegt dat hij het gevonden heeft of iets dergelijks.. dus daar heb ik niets aan. Ik denk dat het voor hen ook een soort van schaamte is naar andere ouders toe.
Het is gewoon ontzettend vervelend voor hem, mij en zijn klasgenoten. Regelmatig mist er iets.. een dobbelsteen, een gum, een puntenslijper, een poppetje.. noem maar op!
Wie heeft er tips voor mij?