Toetsen en dylsexie

[Joos]

Hallo allemaal,

Ik heb een paar vragen over de manier waarop jullie omgaan met dictees bij dyslectische kinderen en het laten weten van toetscijfers aan kinderen.

Spellingdictees bij dyslectische kinderen: reken je fouten minder zwaar / neem je het dictee individueel af zodat de leerling meer tijd heeft / ... ?

Delen jullie gemaakte dictees en toetsen altijd uit in de klas, zodat de kinderen hun cijfer kunnen zien? Lezen jullie cijfers op? Of houd je de kinderen niet altijd op de hoogte van al hun cijfers?

Ik ben benieuwd!

[JufH]

Wij scoren dyslecten hetzelfde, zij oefenen meer in de klas.

Toetsen krijgen kinderen terug, ze zien elkaars cijfer. Ik lees ze zelden hardop voor, als ik dat doe mag het kind zelf kiezen om het gelijk te horen of later. En nee, dat zijn niet alleen de zwakkeren. Kinderen krijgen altijd hun cijfer terug, zij hebben er hard voor gewerkt!

[Joke]

M.b.t. de cijfers: (Hardop voorlezen vind ik verkeerd)

Wij werken in een schrift waarin ook de beoordeling komt.
(Wel gaf ik hardop af en toe een compliment als het dictee uitzonderlijk goed gemaakt was.)
De leerling kan zelf kiezen of hij zijn beoordeling aan anderen kenbaar wil maken of niet.

[Lespakket]

Hardop voorlezen doe ik wel, maar ik zeg er duidelijk bij dat ze mogen aangeven het niet klassikaal te willen horen (ik heb het over groep 3).
Spelling en lezen wordt bij iedereen op dezelfde manier gescoord. Ik heb dan natuurlijk in groep 3 ook nog geen kinderen met een dyslexie verklaring.

[Joos]

Bedankt voor jullie reacties!

Lopen jullie niet tegen het probleem aan dat kinderen bij het uitdelen van de toets veel vragen gaan stellen over de beoordeling (Juf, dit is toch niet echt fout? Waarom heeft u hier een halve fout gerekend?), ik heb het dan over groep 7.
Ook heb ik pas een meisje gehad die stiekem iets aanpaste in haar toets en er zo extra punten uit probeerde te halen..

[Joke]

Ik praat ook over groep 3.
Dat laatste kwam in de BB inderdaad wel voor.

[Lespakket]

Het is toch juist goed als ze even kritisch kijken? Als je dat niet wilt, dan moet je de toets niet uitdelen, lijkt me. Je kunt dan volstaan met het uitdelen van het cijfer. Ik neem aan dat je wilt dat kinderen zien wat ze fout/goed hebben gedaan, toch?

[Joos]

Ik vind het niet altijd nuttig omdat ik de antwoorden niet verbeter en ze er dus niet altijd wat van leren. Hoe deel je de cijfers uit zonder de toets uit te delen of de resultaten op te lezen?

Overigens nog een vraag: als een leerling voor een toets meerdere onvoldoendes achter elkaar haalt, wat is dan je aanpak? Geef je het kind extra werk mee naar huis? Neem je meteen contact op met de ouders? Pas je direct het groepsplan aan?

Ik zit aan het einde van mijn LIO en er komen allerlei vragen omhoog, want HELP, volgend jaar moet ik het alleen doen..! Bedankt voor jullie hulp:)

[JufH]

Ik bespreek soms toetsen na, komen ze erachter wat er fout was en waarom. Bij rekenen komen ze het soms wel eens vragen, vind ik geen probleem.

Meerdere onvoldoendes? Eerst met kind praten, bij rekenen gaat zo'n kind naar de instructiegroep bijvoorbeeld. En die vragen kun je ook op je nieuwe school stellen hoor Maak je over deze zaken niet al te druk, dit komt vanzelf wel. Je vindt daar gauw je eigen weg in!

[Lespakket]

Een foutenanalyse, kijken of de fouten overeen komen met de fouten in het 'gewone' werk. Dan een gesprek met het kind, om erachter te komen waar het fout gaat. Als het een kwestie is van 'niet geleerd', dan kijken wat het kind aan hulp nodig heeft. Ouders op de hoogte stellen.
En als je de toets niet wilt uitdelen omdat je het niet bespreekt, en de cijfers niet hardop voor wilt lezen, kun je de kinderen zeggen dat ze na schooltijd het cijfer bij je kunnen ophalen.

[miek]

Ik bespreek (methode)toetsen altijd. Ik vind dat ook een leermoment. Of ik dat klassikaal doe of in een instructiegroep hangt van het resultaat af maar gelukkig is klassikaal eigenlijk nooit nodig. Ik heb groep 4 dus het gaat alleen om taal, rekenen, spelling en begrijpend lezen. Ze moeten van mij rekenen, spelling en begrijpend lezen ook verbeteren. De zwakkeren in instructiegroep. De rest individueel of soms in tweetallen. Taal hoeven ze niet te verbeteren omdat een grote kliederboel wordt. D dit bespreek ik wel met de uitvallers.
Ik weet niet hoe ik het met zaakvakken zou doen.

van de lovs toetsen krijgen de kinderen de uitslag niet. Wel als ze er om het vragen en wel van AVI lezen. Deze uitslagen komen wel in het rapport. Deze toetsen bespreek ik nooit na. Als een kind heel verrassend hoog scoort fluister ik ze dat wel toe. Ik heb bijvoorbeeld een heel zwak kind in de groep op alle gebieden (laag iq) die heel hard werkt en het leuk vind op school maar de toetsweken verschrikkelijk vindt, dat komt er vooral thuis uit. Zij scoorde in januari een II op begrijpend lezen. Dat vertel ik haar dan wel hoor. In bijzijn van moeder zelfs zodat ze dubbele complimenten krijgt. Overigens heb ik voor de volgende toetsperiode aanpassingen gedaan om het voor haar minder frustrerend te laten zijn.

[Joos]

Bedankt voor de tips!

[super_juf]

Het werk van dyslectische leerlingen kijk ik fonetisch na. Als zij woorden opschrijven zoals zij ze horen, reken ik dit niet fout. Als zij op een onderdeel getoetst worden, waar zij iets echt hebben moeten leren en het is dan fout reken ik de fout mee. Zij mogen overigens wel meer fouten maken dan andere leerlingen. Dyslecten: 20 spelfouten (dus niet de fonetische) is één punt van het eindcijfer af. Overige leerlingen mogen 10 spelfouten is één punt van het eindcijfer af. Dit is overigens het maximale wat van het eindcijfer wordt afgehaald.

Voorheen rekenden wij de spelfouten in toetsen niet mee. Ik heb vorig jaar iets uitgeprobeerd. Bij één klas rekende ik spelfouten niet mee en bij de andere klas wel.
Wat bleek? De kinderen die wisten dat dit mee zou tellen, spelden ineens foutloos! Ik merk bij pubers dat het vooral ook gemakzucht is. Misschien heb jij hier niet zoveel aan, aangezien dit om leerlingen gaat die de basis van spellen al hebben gehad op de basisschool.

[Anita]

Met de dyslecten heb ik per kind afspraken. De ene dyslect is de andere niet, dus ook de aanpassingen die nodig zijn verschillen. Zo heb ik er een waarmee toetsen Engels mondeling gedaan worden, een ander waar deze toetsen fonetisch worden nagekeken en nog een ander die gewoon dezelfde eisen als de rest van de groep heeft. Deze afspraken heb ik per kind genoteerd, zodat wij wel steeds met dezelfde eisen te maken krijgen.
De toetsen van Begrijpend Lezen en de zaakvakken worden bij de dyslecten voorgelezen en vervolgend hetzelfde als bij de rest becijferd.

Ik noem de toetscijfers meestal hardop, waarbij degenen die ze niet hardop willen horen later naar me toe mogen komen voor het cijfer. Ik heb het ook wel eens een poosje helemaal niet hardop gedaan, maar ik heb gemerkt dat kinderen wel het referentiekader nodig hebben. Je weet pas wat een acht waard is als je weet wat er nog meer voor cijfers zijn. Naast een heleboel zessen is die acht een heel goed cijfer, naast allemaal tienen is hij toch minder waard. Hierbij weten de kinderen heel goed dat eenzelfde cijfer voor twee verschillende kinderen ook nog eens iets anders kan betekenen. Het kind dat normaal zessen haalt wordt de hemel ingeprezen bij een acht, het kind dat makkelijk een tien zou kunnen halen krijgt te horen dat het weliswaar een mooi cijfer is, maar dat met meer inzet die tien toch echt gehaald had kunnen worden.

Ook uitslagen van Cito-toetsen bespreek ik, maar dat doe ik persoonlijk. Ik laat het kind de grafiekjes zien en laat zien dat het omhoog is gegaan, omlaag is gegaan etc. en bespreek dit. Voor de Entreetoets heb ik nu voor het eerst met kinderen vooraf een doelscore opgesteld met behulp van de score van vorig jaar. Ik heb nog geen uitslagen binnen, maar daarna wil ik de doelscores en werkelijke scores met de kinderen bespreken en kijken wat dit met hen gedaan heeft.

[Mniekske]

Ik neem nu geen toetsen meer af dus niet meer aan de orde, maar toen ik dat nog wel deed gaf ik de cijfers in principe klassikaal terug. Kinderen die dit niet wilden konden dit aangeven en kregen het cijfer individueel.
Ik besprak de methodetoetsen altijd na, in principe in de les na de toets, maar wanneer er over het algemeen goed gescoord was alleen in de instructiegroep.