Einde van stage inzicht :"-(

[UniQueLady]

hallo,
ik heb een beetje een probleem.. en wil weten hoe jullie in zo een situatie om gaan:
ik loop nu 2 jaar op een school stage, eerst groep 1-2 en nu 3-4 en voor mij voelt het inmiddels allang niet meer dat ik daar stage loop. Nu is het einde in zicht en daar zie ik behoorlijk tegenop omdat ik dan naar een andere school moet om stage te lopen.. Vorig jaar is het afscheid mij behoorlijk zwaar gevallen, en heb ik niet gehuild maar echt gejankt! Ik vond het zo erg om daar weg te gaan, omdat ik de kinderen niet meer zal zien....Oke.. tuurlijk het hoort er bij, maar ik vind het vreeeeeselijk om afscheid te nemen van ze.. Gewoon omdat ik op elk kind dol ben! Hoe houden jullie je groot??

[JufH]

Ik heb dat zelf nooit gehad maar na 2 jaar kan ik me er wel iets bij voorstellen! Houd iig in gedachten dat je op een nieuwe school ook weer andere dingen zult leren. Ik vond het leuk om heel wat verschillende scholen van binnen te zien, heel leerzaam ook...

[UniQueLady]

ja dat snap ik, ik vind het ook leuk.. maar het feit dat ik ze niet meer zal zien vind ik echt erg moeilijk..
Ik ben zelf daarin nogal een gevoelig type.. en weet dat ik de kinderen wel "te dichtbij" heb laten komen..
ik merk dat zelf goed omdat de leerlingen mij alles vertellen en de echte juf eigelijk niet.. Ik sta er gewoon echt tussen
snap je wat ik bedoel?
Ze voelen zich bij mij veiliger omdat ik op hun niveau ben, en niet de strenge juf die boven hun sta. Ze luisteren wel wat ik wil en noem maar op maar ik weet niet precies hoe ik het uit moet leggen..

[MeesterD]

Ben je een leerkracht of ben je een onderwijs assistente? Aan je laatste post te merken ben je het laatste en heb je wss een kind/oudere zus relatie opgebouwd?

In ieder geval moet je toch een bepaalde afstand houden tot de kinderen. Dat is ook onderdeel van het werk met kinderen; gepaste afstand behouden. Dat er wel eens een leerling heel dicht bij je hart komt: dat kan voorkomen. Maar alles is tijdelijk en je moet leren los te laten.

Misschien dat ik te ver ga als ik dit zeg, maar ik gooi toch maar eens de knuppel in het hoenderhok: misschien dat deze 'emotionele verbintenis' met de kinderen op dit niveau te maken heeft met (een gebeurtenis uit) je verleden? Ik heb geen idee hoe goed je bent met afscheid nemen in het algemeen?

[UniQueLady]

Ben je een leerkracht of ben je een onderwijs assistente? Aan je laatste post te merken ben je het laatste en heb je wss een kind/oudere zus relatie opgebouwd?

In ieder geval moet je toch een bepaalde afstand houden tot de kinderen. Dat is ook onderdeel van het werk met kinderen; gepaste afstand behouden. Dat er wel eens een leerling heel dicht bij je hart komt: dat kan voorkomen. Maar alles is tijdelijk en je moet leren los te laten.

Misschien dat ik te ver ga als ik dit zeg, maar ik gooi toch maar eens de knuppel in het hoenderhok: misschien dat deze 'emotionele verbintenis' met de kinderen op dit niveau te maken heeft met (een gebeurtenis uit) je verleden? Ik heb geen idee hoe goed je bent met afscheid nemen in het algemeen?

Ik ben een stagaire.. ik weet dat ik ook de afstand moet bewaren maar om zo aan lange tijd daar al te zitten is het erg moeilijk.. Het is indd een kind/ouder zus relatie geworden.. Maar dat zou goed kunnen dat het iets met verleden te maken heeft.. Dit door een zware jeugd (moeder 5x op sterven gelegen, in die tjid overal en nergens gewoond etc). daar ben ik inmiddels wel overheen maar afscheid nemen in het algemeen is ook een drama.. bijv. begravenissen: ik hoef diegene niet eens te kennen en dan vallen er al tranen.. als het een eigen familielid is dan ben ik er zelf eigelijk nooit bij, omdat ik diegene wil onthouden zoals die was (heeft ookw el met het afscheid te maken..) maar is moeilijk om hier vanaf te komen...:S

[MeesterD]

Het zal dan inderdaad wel zwaar voor je zijn, al die rotte dingen uit je verleden zullen daar zeker onbewust invloed op hebben.

Echte tips kan ik je niet geven, aangezien ik dergelijke problemen niet zo snel ervaar. Ik ben wel emotioneel betrokken bij kinderen, maar ik weet tegelijkertijd wel dat het 'gewoon bij het werk hoort'. Hoe stom het ook klinkt, uiteindelijk hebben wij ook gewoon een baan. Nu heb ik ook altijd op 'dorp' scholen stage gelopen, dus heb geen ervaring met de problemen die leerlingen in de steden hebben. En afscheid nemen: tja, het is nou eenmaal zo dat je ze wss nooit meer zult zien. Frustrerend, maar niks aan te doen

[Kraplapje*]

Ik heb precies het zelfde op 't moment.
Officieel is stage afgelopen, maar ik heb het uitgesteld tot volgende week donderdag.
Puur omdat ik geen afscheid kan nemen van deze stageschool.
Deze is zo leuk, zo geweldig, zoveel geleerd, het liefst wil ik hier nu al werken.

Uit ervaring weet ik dat er voor mij weer 10 nieuwe stagiaires zijn.
En voor ons als studenten weer 10 nieuwe stagescholen/begeleiders.
Je kan wel roepen: Ik kom gauw weer, maar je hebt 't te druk om terug te gaan.

Ik ga gewoon m'n laatste dag genieten en 's middags iets leuks doen.
In m'n hoofd plan ik nu om daar gewoon de deur uit te lopen met het idee over een week weer terug te keren.
Is niet zo, maar misschien maakt 't dat wat makkelijker voor me.
Daarnaast moeten zij dan nog maar 1 week, dus ik kan dan ook niet meer terug met het idee, om nog langs te gaan.
Ook zij zijn dan klaar.

Maar kan nu al brullen als ik er aan denk voor volgende week.

[UniQueLady]

Ik heb precies het zelfde op 't moment.
Officieel is stage afgelopen, maar ik heb het uitgesteld tot volgende week donderdag.
Puur omdat ik geen afscheid kan nemen van deze stageschool.
Deze is zo leuk, zo geweldig, zoveel geleerd, het liefst wil ik hier nu al werken.

Uit ervaring weet ik dat er voor mij weer 10 nieuwe stagiaires zijn.
En voor ons als studenten weer 10 nieuwe stagescholen/begeleiders.
Je kan wel roepen: Ik kom gauw weer, maar je hebt 't te druk om terug te gaan.

Ik ga gewoon m'n laatste dag genieten en 's middags iets leuks doen.
In m'n hoofd plan ik nu om daar gewoon de deur uit te lopen met het idee over een week weer terug te keren.
Is niet zo, maar misschien maakt 't dat wat makkelijker voor me.
Daarnaast moeten zij dan nog maar 1 week, dus ik kan dan ook niet meer terug met het idee, om nog langs te gaan.
Ook zij zijn dan klaar.

Maar kan nu al brullen als ik er aan denk voor volgende week.


Ja dat heb ik dus ook, gelukkig ben ik niet de enige..
Ik ben eigelijk ook al klaar.. maar ik ga ook langer door.. nu alleen op woensdag omdat ze erg moeilijk zitten. Ik weet dat ik ook nog veel scholen ga zien, en veel begeleiders krijg, veel kinderen krijg te zien en te ontmoeten noem maar op.. maar ik zit hier nu 2 jaar en toch is het zo moeiljik. Ik ben ook gewoon zo een type om gewoon de deur uit te lopen. maar dat kan je eigelijk natuurlijk niet maken.
wat doe jij verder? gewoon proberen alles droog te houden en over je heen laten komen?

[Kraplapje*]

Het is nu al een week geleden dat m'n laatste dag was.
Maar de middag zelf toen met de kinderen leuke dingen gedaan en getrakteerd op ijsjes.
Ik kreeg een onwijs leuk voorleesboek van ze en daar heb ik in de middag allerlei verhaaltjes uit gelezen.

Uiteindelijk ging ik pas tegen 6 uur weg omdat ik alle leerkrachten langs ging om echt een punt achter alles te zetten.
Ik fietste weg en 's avonds kwamen pas de tranen toen ik na het voetbal kijken thuis kwam.

Maar gisteren hadden ze eindfeest en ben ik nog gaan kijken.
Toen ik weg fietste was het ook klaar. Zij zijn vanmiddag ook klaar met 't jaar, dus tijd voor iets nieuws volgend schooljaar.

Hoe is 't bij jou gegaan?