Ik weet niet wat ik zoek: steun, opheldering of misschien wil ik gewoon even mijn verhaal kwijt.
Ik zit nu in het tweede jaar van de pabo, en af en toe denk ik weleens: waar ben ik aan begonnen?
Echt waar, ik kan niet wachten totdat ik voor de klas sta, maar de opleiding zelf (en dan vooral de stage) kost me erg veel moeite.
Ik ben van mezelf heel onzeker en krijg hier nu ook hulp voor, maar toch heb ik er last van dat ik alles perfect en goed wil doen.
Als leerkracht is dat natuurlijk onmogelijk, dat weet ik. Toch heb ik niet het geduld om nu te zorgen voor een goede les, terwijl ik ook zo graag een perfecte organisatie wil.
Doordat ik zoveel wil doen, ben ik met van alles tegelijk bezig. De ene les let ik op hoe consequent ik ben, de volgende les wil ik een verrassende opening, de les daarna wil ik aansluiten bij de spanningsboog van de kinderen door werkvormen af te wisselen. Door iedere keer van elk onderdeel een klein stukje te pakken, leer ik uiteindelijk niet veel. Ik las net toevallig in één van mijn boeken: overwicht en goede lessen heb je meestal binnen anderhalf jaar onder de knie.
Ik schrik daarvan. Mijn lessen zijn vaak niet in orde en ik heb nog altijd moeite met overwicht.
Het leren in de praktijk bevat zo ontzettend veel, dat ik af en toe door de bomen het bos niet meer zie. Ik wil alles tegelijk en het liefst nog goed ook.
Zoals ik al zei, ik weet niet precies wat mijn doel is van dit topic, maar ik denk dat ik toch stiekem op zoek ben naar mensen die dit herkennen en evt. hebben opgelost. Hoe ga ik hier mee om?
p.s. Hier praat ik ook op school en met de externe hulp over, maar ik ben heel benieuwd wat voor reacties dit bij jullie oproept.