door jufHetty op 08 okt 2007, 14:21
Toen ik 20 jaar geleden op de PABO kwam vanaf het VWO had ik echt het gevoel dat het veel te makkelijk was voor wat de lesstof betreft. Er was zelfs een docent die weigerde een onvoldoende te geven, en maar kansen geven. Ook het "uit je hoofd leren" van allerlei zaken wat ik bij veel vakken als opdracht kreeg vond ik heel oninteressant. Ik weet niet hoe het nu is, proef het een en ander hier op het forum en vrees dat het nog niet best gesteld is met de werkelijke uitdaging voor toekomstige leerkrachten die ze in de praktijk na de opleiding ten toon moeten spreiden.
De stages daarentegen vond ik geweldig, daar was het me om te doen. Ik denk dat van een toekomstig leerkracht een heel hoog niveau mag worden verwacht, aangezien je bezig gaat met jonge kinderen: alles wat daar fout aangeleerd wordt, krijg je er later niet meer zo gemakkelijk uit. Wanneer je goed met kinderen om kunt gaan, is dat niet genoeg om je als leerkracht staande te kunnen houden. Je zult een grote waaier aan vaardigheden moeten hebben (ontwikkeld) om mogelijk te maken: (zelf)reflectie, flexibiliteit, emotionele stabiliteit, creativiteit in zowel dagelijks handelen als het kunstzinnige, onderscheid kunnen maken tussen hoofdzaken en bijzaken, grote lijnen kunnen uitzetten, oplossingsgericht werken, enz.enz.
Ik denk niet dat de universiteit daar een oplossing voor is. Wat wel, in mijn ogen: heel, heel , heel veel praktijk in de opleiding stoppen. Alleen stage bij leerkrachten die het in hun vingers hebben uit een stagiair te halen wat er in zit. Hoog niveau eisen op het gebied van de praktijk, de studenten uitdagen het beste in zichzelf naar boven te halen. Ik weet zeker dat heel veel mensen in de praktijk nog hebben moeten inhalen wat ze in de opleiding te kort zijn gekomen.
Auteur Handboek Invallers Basisonderwijs
Lees mee op mijn weblog
Twitter: @Invaltips
Nieuwsbrief met Invaltips via
invaltips@gmail.com.