Dit weekend was ik op een verjaardag waarbij ik een opmerkelijk fenomeen zag in de communicatie tussen ouder en kind. Aan de hand van het voorbeeld zal ik dit toelichten: Moeder vraagt: "Wil je ook soep?" Het kind geeft aan geen soep te willen en vervolgens krijgt hij een bord met soep. Het begin van een klassieke ruzie tijdens het eten. "Eet je bord leeg!" "Ik heb geen honger meer!" "Niet zeuren!".........
Uiteindelijk wist het kind ook te vertellen dat het niet alleen deze ene keer was dat zijn moeder niet naar hem luisterde. Vanochtend nog had zij gevraagd of hij wilde schaatsen. Het antwoord was nee. Vervolgens werden er schaatsen gekocht en heeft het arme jong uren lang tot blaren op zijn voeten moeten schaatsen. En wat moeder hierop te zeggen had: "Hij zegt altijd nee, maar uiteindelijk vindt hij het wel leuk."
Misschien is dit een van de hoofdstukken die behandeld zouden kunnen worden in het eerder geschreven stuk "Handboek voor ouders". Want als ouder heb je een voorbeeldrol en hoe kan je een kind leren luisteren en gehoorzamen, als je hierin zelf niet het goede voorbeeld geeft?
Waarom realiseren ouders zich niet dat zij ten allen tijden de oorzaak zijn van het gedrag van hun kinderen? Waarom is het kind altijd zelf de oorzaak? Hij is zo lastig, hij is zo agressief, hij is zo druk..... Herken je dit soort uitspraken?
Zo moet ik denken aan mijn oude buurjongetje. Bestempeld als het zoveelste ADHD gevalletje. Maar als ik door de muren heen hoorde hoe die jongen te woord werd gestaan en hoe er werd gecommuniceerd, vond ik het redelijk te verklaren waarom deze jongen zo druk was. En als ik samen met de kleine jongen zat te vissen, zei hij altijd:"Als ik lastig ben, moet je maar gewoon boos op me worden hoor." Maar die jongen was niet lastig. Sterker nog, hij kon uren lang stil zitten om te wachten op die ene grote vis.
Dit keer in deze column geen harde taal, maar wel een oproep: Luister naar kinderen en probeer ouders om je heen een spiegel voor te houden. Misschien zijn er dan eerdaags een stuk minder "lastige", "vervelende" en "slecht luisterende" kinderen.