door Moon op 21 feb 2011, 20:53
Als ik eerlijk bij mezelf kijk, kan ik zeggen: ik heb niet voldoende kennis om een hoogbegaafd kind te herkennen en begeleiden. Maar kijk eens naar je huisarts, heeft hij genoeg kennis je gebroken pols te opereren? Waarschijnlijk niet. Betekent dat dat jouw pols nooit behandeld wordt? Gelukkig niet.
Je kunt een leerkracht in deze vergelijken met een huisarts. De zorg an sich kan je zelfs ook vergelijken. Beiden worden straks voor jan de arbeider onbereikbaar, denk dat we dat allemaal best weten. (sorry ik ben een links ganger). Op dit moment is het echter wel zo dat die gebroken pols door een arts te repareren en te behandelen valt voor iedereen, die gebroken pols word ook herkend, een hb kind vaak niet, dus die is ook niet te behandelen op de juiste manier. Denk niet, dat is niet zo, een hb kind word meestal wel herkend; het tegendeel is waar. Waarom denk je dat Leonardo in het leven is geroepen....
Hoe zou het bij mij gaan (hoogbegaafdheid is wel een interesse van me, dus ik hoop dat ik het eerder zou herkennen dan een gemiddelde leerkracht): een kind presteert niet lekker in de klas. Ik zou dat kind eerst eens een tijdje observeren, kijken of ik er achter kan komen wat er waar mis gaat. Ik schrijf een begeleidingsplan, wat door het zorgteam bekeken wordt. Dat plan wordt uitgevoerd en geëvalueerd. Nog steeds gaat het niet lekker, en ik kom er niet uit. Ik bespreek dit kind in het zorgteam. Er komt eens iemand in de klas voor een observatie, om eens met me mee te kijken/denken. Ik krijg wat tips, schrijf een nieuw plan en voer dat uit. Weer een evaluatie, we zijn nu sinds mijn eerste indruk een paar maanden verder. Ik kom er niet uit, het schoolzorgteam komt er ook niet uit. Misschien ligt er al een vermoeden van hoogbegaafdheid, misschien ook niet. Als we er op school niet uitkomen, gaan we externe hulp inschakelen. Dit kan van alles zijn, een orthopedagoog die onderzoek komt doen, een verwijzing naar een externe instantie, etc. Ik hoop dat er in ieder geval een intelligentie onderzoek wordt afgenomen, waar meer-/hoogbegaafdheid uit zou blijken. *ploink* het kwartje valt!
Zo zou het idd moeten gaan, je streven is goed, dat moet gezegd. Hoewel er wederom iets heel belangrijks word vergeten; namelijk de mening van ouders. Je gaat er zondermeer vanuit dat ouders die plannen allemaal prima zouden vinden. Zo werkt het niet natuurlijk. Zolang je ouders niet serieus in ditproces betrekt zul je fouten gaan maken. Je moet ouders ook de gelegenheid geven extern naar een kind te laten kijken. Dooar tijden te observeren verlies je namelijk heel veel tijd, zonde. In die tijd zal een vastgelopen hb ertje alleen nog maa slechter gaan presteren, zich vervelender gaan gedragen en voor zichzelf depressiever worden. Hoe langer er geen begrip is, hoe erger het voor het kind is. Het plan wat jij nu uitwerkt even voor jezelf, is bij onze zoon ook gebeurd. met dit verschil dat wij, de school wist dit, etern een gedragspryschologe hadden ingeschakeld. Iemand met kennis van hb maar ook veel wist van andere aandoeningen. Zij adviseerde ook al vrij snel aan de school een wisc test te laten afnemen bij het kind. Meester en school wilden hier niet aan. Konden we extern doen maar dat zou zeker niet meegenomen worden in de bevindingen van school.
We kijken met 'een nieuwe bril' naar dit kind, kijken grondig wat het nodig heeft, welke aanpassingen dat van ons vraagt, of we dat kunnen bieden en ik word als leerkracht begeleid bij het begeleiden van dit kind.
Ik heb nog niet eerder zoiets mee gemaakt, maar kan me zo voorstellen dat het zo zou gaan. Bij ons op school dan! Sjonge, dat is wel een ideaalplaatje wat je schetst.....maar wie weet gaat het voor jou in de toekomst werken......Lees je ook goed wat ik geschreven heb?
Dus, heb ik voldoende kennis? Nee. Kan ik voldoende kennis verzamelen als dat nodig is? Ja, gelukkig wel!Eigenwijs Onderwijs