Ik gebruikte af en toe voor de kleuters een luisterboek op het digibord (soms voordat ik het zelf voorlas, soms nadat ik het zelf voorlas)
en daarna konden de kleuters in de klas de boeken op de 2 computers zo vaak beluisteren als ze wilden.
Het boek zelf was ook in de klas. Dit werd daardoor weer veel vaker gepakt.
Vooral NT2 kinderen beluisterden de boeken graag en vaak. Voor alle kleuters is het goed om die boeken te horen, ze leren er veel van en NT2 kinderen raken hierdoor ook vertrouwd met de taal. De een leert snel de ander langzaam. Voor de langzame kinderen is dit een uitkomst, ze kunnen het eindeloos herhalen tot ze iets onder de knie hebben.
In de MB en BB deed ik dit ook af en toe met een Sinterklaasboek (van C1000) of in de Kinderboekenweek. In beide gevallen als opdracht verwerkt in het hoekenwerk.
Zij kregen dan de opdracht naar het boek te luisteren en mee te lezen en op een verwerkingsblad werden dan vragen gesteld en doe-opdrachten gegeven.
Zo'n boek (mee)lezen is af en toe wel eens 'lekker' en voor dyslectische kinderen heerlijk. Ze hoeven niet te blijven staren op woorden om deze te ontcijferen, zodat ze de draad van het verhaal tenminste niet kunnen verliezen. En dan is lezen best leuk! (Dat hoop ik ermee te bereiken.
)
