diagnostisch gesprek over gedrag

[roland164]

Hallo,

Ik weet niet of ik het hier op de juiste plaats vraag, maar dan hoor ik het graag...

Ik moet een diagnostisch gesprek gaan voeren met een meisje, 11 jaar,
met gedragsproblemen: vaak ruzie, zich opsluiten op het toilet, grote mond
en "stoere" uistpraken, "alles" ligt aan anderen, weinig zelfkennis, etc.

Nu kom ik hier en op internet veel tegen over diagnostische gesprekken op het
gebied van taal en rekenen, maar niet over gedrag.

Heeft iemand misschien tips waar ik dit kan vinden en of daar, min of meer,
standaard vragenlijsten voor zijn?

Met vriendelijke groet,
Roland164

[Kimberley24]

Ik zou niet werken volgens een standaard vragenlijst. In het boek luister je wel naar mij van Martine Delfos, staan goede tips om een gesprek met kinderen te houden.

belangrijk hierbij is dat je het kind op zijn gemak stelt, goed luistert en een open houding hebt. daarnaast is het belangrijk dat je zegt dat het vertrouwelijk is.
Als het kind je niet vertrouwt kan je niet verwachten dat je veel te weten komt. Je moet ook niet verwachten dat als ze je wel vertrouwt je dat in een gesprek naar boven krijgt.

de methode kids skills is een leuke methode waar ook het een en ander in staat over gesprekken, het boek geschreven door Ben Furman

succes

[Joke]

Wij kregen als tip om meerdere gesprekken te voeren en zo langzaam naar het 'knelpunt' te werken. Deze gesprekken moeten in een heel ontspannen sfeer en er werd ons dus aangeraden de ll. te laten kiezen uit enkele activiteiten zoals een spelletje, bouwen met lego, een kleurplaat etc. Jij doet daar ook aan mee, dus samen kleuren, samen bouwen, een spelletje samen.
Het spreekt vanzelf dat de activiteit niet het hoofdpunt is maar het op gang brengen van het gesptek. Doordat de ll. met iets bezig is praat hij/zij makkelijker. (Hoeftjou bv. niet aan te kijken.)
Wij kregen trouwens ook de raad om te vragen of de betreffende ll.misschien zelf een oplossing weet voor het probleem. Daar komen hele goede handelingen/oplossingen uit, die nog werken ook.
Ik hoop dat je iets aan dezer tip hebt.

[L.Jansen]

Ik zou toch een andere aanpak nemen bij een prepuber.
Ik zou eerder het meisje gewoon aanspreken als een volwassene.
Hierdoor zal ze zich eerder serieus genomen voelen en ook gewoon antwoord gaan geven.

Dit lijkt op een gemis aan aansluiting/begrip waardoor ze of een mikpunt is geworden en daardoor veel ruzie krijgt. of dat ze zich juist nog verder probeert af te sluiten van anderen omdat ze zich niet op haar plaats voelt bij hun.
Vraag naar vrienden ( buitenschool en leeftijd ) , interesses , hobby`s om een achtergrond te krijgen. als ze zich serieus genomen voelt zal ze eerder ook echt antwoord geven op diepere vragen. En er echt over na gaan denken anders krijg je snel sociaal geaccepteerde antwoorden