Ik ben net met de pabo begonnen en heb vorige week voor het eerst stage gelopen. Omdat ik de klas en de docent toen ook pas voor het eerst ontmoette, heb ik de hele dag meegekeken en dus zelf nog niet actief iets kunnen doen. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik dit nogal saai vond. Ik had afgesproken dat ik deze week alvast een les zou voorbereiden, met het idee dat ik dan in ieder geval wat te doen zou hebben. Nou is de vaste docent van mijn stageklas ziek en daardoor is hij ook vergeten om bij de benodigde informatie voor die les te sturen en kan ik toch niks meer voorbereiden. Hij heeft nu aangegeven dat ik morgen beter nog een dagje kan meekijken, ook omdat de les wordt gegeven door een invaller.
Ik merk dat ik hier best een beetje tegenop zie, omdat ik het best saai vind om de hele dag te kijken naar hoe iemand les geeft en verder niks te doen te hebben.
Mijn studiegenoten zijn allemaal echter ontzettend enthousiast over hun stage, ondanks dat ook zij alleen maar hebben meegekeken en nu is er bij mij dus een twijfel of dit beroep dan wel bij me past?
Is het heel vreemd dat ik mijn stage op dit moment zo ervaar of zijn er toch meer mensen hier die pas enthousiast werden toen ze actiever konden zijn op de stage? Ik hoor graag over jullie ervaringen!