Complimentendoosje thuis voor peuter

[marjan]

Hoi allemaal, ik ben hier al een tijdje niet meer geweest en 'worstel' nu met iets en bedacht me ineens dat er hier vast mensen zijn die mij op ideeën kunnen brengen.
Ik heb een peuterdochter van 3 jaar en ik zou graag iets van een complimentendoosje voor haar willlen gaan maken. Ik heb als idee in m'n hoofd om elke dag af te sluiten met een compliment. We hebben 's avonds sowieso altijd al een heel gezellig ritueel en we kletsen altijd even over hoe de dag verlopen is en wat er leuk was aan de dag, maar ik zou er ook nog graag iets tastbaars bij willen doen (zodat we altijd kunnen terugkijken). Ik schrijf dan bijv. elke avond (samen met haar) op een briefje/kaartje mijn compliment voor haar en die stoppen we dan in de doos. Of i.p.v. briefjes steentjes ofzo, maar daar kun je helaas niet op schrijven (ik zoek wel echt iets waar je op kunt schrijven, maar gewoon papier vind ik eigenlijk niet bijzonder genoeg). Of ze bedenkt een compliment voor zichzelf i.p.v. dat ik dat doe. Of we doen het elke dag allebei (een compliment voor haarzelf en een compliment van mij voor haar, op twee verschillende kleuren kaartjes ofzo). Ik weet ongeveer wat ik wil, maar kom er niet helemaal uit hoe ik dit precies wil gaan invullen. Dus ik hoop dat jullie me hier een beetje mee op gang kunnen helpen.

[MeesterD]

Een complimentje hoort bijzonder te zijn, niet geforceerd. Waarom zou je zoiets willen doen?

[marjan]

Bedankt voor je reactie, meesterD.
Ik zou elke avond heel gericht even stil willen staan bij wat er allemaal goed is gegaan die dag en ik vind het dus leuk om daar iets tastbaars van over te houden, zodat we af en toe kunnen terugkijken op wat we besproken hebben. Door het op te schrijven hoeft het naar mijn idee niet geforceerd te zijn, ik wil het juist in een soort spelvorm gieten, zodat we elke avond iets hebben om naar uit te kijken.

[moimoi]

Ik ben t met meesterD eens. Je idee is leuk, maar een compliment wordt zo gewoon..
Waarom maak je geen foto en doe je dat in zo'n fotomapje? Niet geforceerd maar spontaan- " kijk, een foto van jou toen je aan t spelen was".

[Anita]

Kun je niet iets met een agenda of een mooi schrift en daar dan iedere dag samen bedenken wat je gaat opschrijven. Een tijdje terug zat bij de Flow een schrijfblokje waar je iedere dag een 'zin van de dag' in moest opschrijven. Aan zoiets denk ik nu ook. Als je haar bijvoorbeeld in nu (liggen vast wel in de uitverkoop ergens) een leuke schoolagenda laat uitzoeken kun je iedere dag bedenken wat er die dag leuk was etc. Over een aantal jaar heb je dan een stapeltje agenda's met allemaal positieve herinneringen.

[miek]

en dan hoeft het niet perse een compliment te zijn maar kan het ook zijn dat ze een tekening heeft gemaakt voor oma. Of koekjes heeft gebakken of in bad heeft gespeeld met veel schuim o.i.d. Een soort dagboek maar dan in 1 of 2 zinnen beschreven en af en toe aangevuld met een foto.

[marjan]

Bedankt voor jullie reacties.
Toch is dit niet helemaal wat ik wil. Vertellen wat we gedaan hebben, staat wel in het dagboek wat ik voor haar bijhoud. Foto's heeft ze genoeg in haar eigen fotomapje en in al haar fotoboeken. Ik wil iets dieper gaan. Misschien niet zozeer in de vorm van complimenten, maar in ieder geval wel iets positiefs, ik ben er zelf nog niet uit wat. Misschien is een 'trotsdoos' ook wel leuk, daar mag ze dan bijv. elke week iets instoppen waar ze trots op is. Maar toch is dit niet wat ik bedoel.

[marjan]

Ik heb iets anders bedacht. Ik ga samen met mijn dochter een tuintje maken van een groot groen vel papier en daarin gaan we af en toe een bloem planten, bij ieder bijzonder moment, een compliment of overwinning ofzo. Op de bloem kunnen we schrijven waarom we hem geplant hebben. Op den duur staat het hele tuintje hopelijk vol met positieve bloemen.

[moimoi]

Ik ben oprecht benieuwd waarom je dit gaat doen. Is er een reden- is je dochtertje onzeker, boos, kwetsbaar of is dit iets wat bij je past?
Aan ballonnen gedacht? En dan aan t eind vd week de ballon oplaten?
Of ik denk aan een hoepel ofzo waaraan je elke avond een ballon hangt?

[marjan]

Ik wil zoiets doen, omdat mijn dochter een enorm gevoelig meisje is. In een groep heeft ze het ontzettend moeilijk (ook als het allemaal bekenden zijn) en ze wil niets met vreemden te maken hebben. In de supermarkt of waar we ook zijn, is er altijd wel iemand die zegt dat ze boos kijkt en ik merk dat dat echt iets met haar doet, het maakt haar heel verdrietig. Van mij mag ze zo kijken, blijkbaar is dat voor haar een stukje bescherming ofzo, maar ze krijgt dus altijd van anderen te horen dat ze niet zo boos moet kijken. Ook als vreemden iets aardigs tegen haar zeggen, duikt ze tegen me aan en als die mensen dan doorgaan, gaat ze huilen.
Ze laat nu ook onzekerheid zien. Als ze bijvoorbeeld valt, staat ze niet op en gaat weer door (wat ze vroeger wel deed), maar ze schaamt zich voor het feit dat ze is gevallen en ze zoekt dan weer steun bij mij.
Dat is even in het kort wat er aan de hand is en waarom ik dus zo graag positieve dingen met haar wil gaan doen.

[Joke]

Is het niet iets dat ook bij deze leeftijd hoort?
http://www.opvoedadvies.nl/verlegenheid.htm

[marjan]

Bedankt voor de link, Joke. D'r is wel wat meer aan de hand dan alleen leeftijdsgebonden verlegenheid, maar ik ga jullie niet vermoeien met het hele verhaal.
Bedankt allemaal voor jullie reacties en mocht iemand nog een leuk idee te binnen schieten, dan lees ik het wel.

[ik-je]

O, Marjan. Ik herken jouw dochtertje zo in mijn situatie vroeger.
Weet nog steeds niet waarom, maar ik keek ook altijd boos (en was ook verlegen) (Nu sta ik overigens bekend om mijn grote lach die niet van mijn gezicht te krijgen is)
Het ergste is dat ik die opmerkingen die tegen mij gemaakt werden, niet vergeten ben en mij nog steeds pijn doen.

Maar hoe aanpakken? dat is lastig.... want hoe lief bijv. mijn echte naasten ook zijn en mijn complimenten geven.
Maar helaas heb ik juist de nare opmerkingen onthouden. Laat haar merken dat je van haar houdt zoals ze is. (zoals ik begrijp doe je dit heel goed)
Maar helaas kun je de opmerkingen van anderen niet sturen. Geef vooral je liefde aan haar. Geef haar het vertrouwen om alles aan je te vertellen.
Dan over het complimentendoosje: misschien een memobordje of zoiets?

[marjan]

Dank je wel, ik-je.
Grappig om te lezen dat jij hetzelfde hebt meegemaakt (niet grappig voor jou, dat weet ik).
Sja, ik besef me inderdaad ook wel dat ik niks kan veranderen aan de opmerkingen van anderen. Ik kan zelf nog zo hard mijn best doen om haar te laten merken dat ze goed is zoals ze is, maar de reacties van anderen houd je niet tegen. Ik heb het daar moeilijk mee, de kindjes op de peuterspeelzaal en bij peutergym komen er ook al mee en je ziet gewoon dat dat haar raakt. Je wilt haar ertegen beschermen, maar dat kan niet en dat moet niet.

Een memobordje is een leuk idee, maar ik vind het idee van de tuin vol positieve bloemen toch leuker.

[moimoi]

Bedankt voor je uitleg Marjan! Wat kan de omgeving hard zijn hè?
Ik snap je vraag nu.
Zou je dochtertje geen steun kunnen halen uit een sieraad (met inscriptie ?) of een knuffelbeestje?
Een eigen huisdier die haar altijd lief vind? Mijn broer vertelde als kind al zijn geheimen en pesterijen aan de hond of zijn parkiet.
Een bedelarmbandje zit ik aan te denken - en bij een echt compliment een bedeltje eraan hangen. Die kun je op voorraad hebben of samen kopen..